Het is een algemene misvatting dat een slechterik sympathiek moet zijn om interessant te zijn. Hoewel er zeker plaats is voor sympathieke schurken, kunnen slechteriken die je geen reden geven om om ze te geven verre van saai zijn.
Er zijn verschillende redenen waarom een publiek dol is op een onherstelbare slechterik. De eerste reden is dat sommige mensen graag zien hoe "heerlijk kwaad" de antagonist kan krijgen. Of het nu gaat om schurken in videogames zoals Kefka uit Final Fantasy VI, of anime schurken zoals Ragyo Kiryuinn uit Vermoord La vermoord, er is een zekere oproep tot het zien van schurken vrolijk gruwelijk steeds gruwelijkere dingen doen.
Een andere reden waarom mensen worden aangetrokken door hun slechte karakters is omdat ze nieuwsgierig zijn naar wat hen zo heeft gemaakt. Dit komt terug op het klassieke argument van nature vs nurture. Terwijl sommige schurken schijnbaar psychopathisch en sadistisch werden geboren, zoals Alex van Stanley Kubrick's "A Clockwork Orange" en Dalia Hawthorne van de Ace Attorney series, anderen, zoals Freeza uit Dragon Ball Z en Ganondorf uit De legende van Zelda series, zijn de manier waarop ze zijn om specifieke redenen.
Ganondorf wendde zich tot het kwaad vanwege het racisme waarvan zijn ras, de Gerudo, tegenover Hyrulians stond, en Freeza werd speciaal door zijn vader opgevoed om net zo wreed te zijn als hij.
Verdergaand met Freeza gaan we verder met de volgende reden waarom mensen van onverantwoorde schurken houden: ze houden er van om hen te haten. Wanneer slechteriken zoals Freeza, Joffrey Baratheon van de Een lied van ijs en vuur boekenserie, of Flowey uit Undertale een verachtelijke daad begaan na een verachtelijke daad, het publiek houdt ervan om ze te zien elke keer dat ze verschijnen, omdat ze niet kunnen wachten op het moment waarop ze hun verdiende loon krijgen.
En met voorbeelden zoals Joffery, het meest cartoonachtige kwaadaardige personage in een boekenreeks met voornamelijk realistisch geschreven karakters, zorgde de schrijver, George R.R. Martin, ervoor dat zijn dood zo gênant en vernederend mogelijk was. Andere voorbeelden van gruwelijke schurken die pijnlijke en bevredigende sterfgevallen sterven, zijn Edgar Ross van Red Dead Redemption en Uberto Alberti uit Assassins Creed 2.
Maar afgezien van dit alles, is er het moeilijkste type onvervalsbare schurk om te schrijven. De schurk protagonist. De meeste voorbeelden die mensen opsommen als schurkenprotagonisten, zoals Lelouch uit Code Geass en Kratos van God van de oorlog, zijn eigenlijk anti-helden, zij het in veel verschillende mate. Zelfs echte schurkenprotagonisten zoals Wander uit Schaduw van de Colossusop zijn minst redenen hebben voor wat ze doen waar sommige mensen achter kunnen komen.
Sommige slechterik-protagonisten zijn echter rechte monsters, waarvan je zou denken dat de meeste mensen er niet voor zouden roesten. Om dit strikt te houden aan videogames, omdat dit het medium is dat de sterkste banden tussen het publiek en de media creëert, laten we eens kijken naar Spec Ops: The Line.
De protagonist Walker, hoewel aanvankelijk een antiheld, ontwikkelt een meer gewelddadige, sadistische streak naarmate het spel vordert. Tegen het einde is het moeilijk om sympathie voor hem te voelen, maar mensen houden nog steeds van hem om een eenvoudige reden: hij is interessant. Net als de protagonisten van klassieke literatuur zoals Macbeth en Odysseus, is hij een goede man, wiens fatale tekortkoming, in dit geval, het onvermogen van Walker om zijn dromen om een held te zijn, los te laten, ertoe leidt dat hij iets wordt dat hij haat, en zijn uiteindelijke ondergang.
Een ander vergelijkbaar, maar tegelijkertijd hetzelfde, compleet ander voorbeeld, is Travis Touchdown van de Geen helden meer serie. Terwijl de tweede game het personage van Travis ontwikkelt en een soortgelijke handeling uitvoert Spec Ops: The Line door kritiek op de speler voor het plegen van vreselijke acts als een machtsfantasie, had Travis na de eerste game nog steeds een vrij grote fan. Voor degenen die zich niet bewust waren, was hij in de eerste game een massamoordende huurmoordenaar wiens primaire motivatie was om seks te hebben met een aantrekkelijke vrouw.
Dus waarom vonden mensen hem leuk?
Het was niet omdat hij bijzonder interessant was, maar omdat hij relatable was. Buiten het doden, lijkt Travis veel op veel van de mensen die waarschijnlijk zijn spel zouden spelen. Hij is lui, hij is een otaku, hij is een gamer, hij houdt van zijn kat, en ja, hij is openlijk geil.
Een slechterik, zelfs een ongelooflijk slechte, hoeft niet bepaald te worden door dat kwaad. Ze kunnen en hebben vaak externe interesses en eigenschappen.
Dit zijn allemaal redenen waarom mensen houden van onherstelbare schurken.
LET OP: Speciale dank aan Red Angel voor de hulp bij dit artikel.