Val der titanen werd vorige week vrijgegeven voor geweldige recensies.Ik had zelf het geluk om met de game te kunnen zitten en deze behoorlijk uitgebreid te kunnen spelen. Dit is geenszins een herziening van het spel, maar mijn reflectie op het verval van FPS-gaming.
Mijn eerste ontmoeting met een FPS was eind 2003 toen ik voor het eerst werd voorgesteld Tegenaanval. Ik beschouw het als het moment dat ik gamer werd. Dit is meer dan een decennium geleden en ik speel nog steeds Tegenaanval tot op de dag van vandaag, maar ik heb de achteruitgang gezien van de competitieve kant van het spel. Games zoals League of Legends en DotA 2 heeft de competitieve kant van gaming in een andere richting gedreven, en games als Tegenaanval achter in het stof.
Ik wil het onderwerp van Val der titanen voor een moment. ik heb zin om Val der titanen is een extreem casual spel. Een spelletje Val der titanen is minder over schieten en strategie en meer over wie een gigantische kolos op het slagveld kan oproepen en mariniers kan stampen voor punten. En het maakt me echt zorgen wanneer ontwikkelaars wapens introduceren zoals het Smart Pistol, een automatisch vergrendelend pistool waarmee je een niets vermoedende speler met één druk op de knop kunt doden. Geen richten betekent geen vaardigheid.
Ik geloof niet dat games leuk vinden Val der titanen nemen dit genre in de goede richting. En het is teleurstellend dat we waarschijnlijk nooit een andere FPS zullen zien met de vereiste vaardigheden, zoals beven en Tegenaanval vereisen.
Ik geniet van MOBA-stijlgames, ik wou dat er meer ruimte voor was Tegenaanval.