Inhoud
Emotionele achtbaan
Ik denk vaak aan hoe gaming me heeft geholpenen niet alleen door slechte tijden, maar ook door de manier waarop het heeft geholpen om te leren en te ontwikkelen. In dit artikel zal ik uitleggen waarom.
Het begin
Ik begon te gamen toen ik een tiener was, ik werd niet gepest, maar ik was ook geen populair kind. Dus ik begon te gamen en probeerde een naam voor mezelf te maken. Ik begon met Runescape, niet de beste keuze, maar ik wist niet beter. Er kwam niet veel van Runescape, behalve eindeloze uren slijpen en geld verdienen. Ik denk dat dit is waar mijn slijmverslaving begon.
Dus mijn horloge begint
Vervolgens kwam een klein spel genaamd Fiesta Online, feestwas ook een super grindy MMO die een enorm pay-to-win-aspect had. Het was tijdens mijn twee jaar gamen feest, Ik heb geleerd dat een community een game kan maken of breken.
Mijn tijd verder feest nam een slechte afslag toen mijn grootvader stierf, hoewel het me niet hard sloeg, het deed mijn moeder pijn, waardoor ze te drinken kreeg. Dit maakte mijn leven op zijn beurt een ellende, want mijn hele dag bestond uit gamen tot zestien toen mijn moeder thuiskwam, we zouden ruzie maken totdat ik wegliep en de volgende twee dagen bij mijn vader zou doorbrengen. 'Waarom ben je niet naar je vader verhuisd?' Hoor ik je zeggen. Maar tegen die tijd was mijn vader hertrouwd en had hij drie andere kinderen, waardoor de kamer erg krap was.
Het was in deze tijd dat ik een jonge moeder ontmoette feest genaamd Beth en we werden snel vrienden, trouwen in het spel en blijven bijna 4 jaar MMO-partners. Ze hielp me om te gaan met de uitbarstingen van mijn moeder waardoor ik ziek werd, ik niet kon eten of slapen.
Niet-officiële therapie ... en schulden
Dus, twee jaar na aanvang feest, Ik word opgebrand en begin met een andere MMO rond te kijken met Beth. Dat is het moment waarop ik merk Perfect World's: Forsaken World (FW).
Mijn gaming-leven in FW was er een van teleurstelling en schuld, omdat FW nog een andere pay-to-win MMO was. Maar FW was stiekem, ze portretteerden een illusie dat alles kon worden verkregen met in-game valuta. Wat ze je niet zouden vertellen, is dat, hoewel je alles in de game kon krijgen, het bijna duizend keer langer duurde om dat te doen. En zo begon mijn escapade in schulden.
Zonder het te beseffen, had ik over een periode van nog eens twee jaar $ 4000 op FW uitgegeven. Maar de transacties waren elke keer zo klein, dat je het niet zou merken, maar wat erger was, was dat je bijna $ 10.000 moest uitgeven om in het begin van FW effectief te zijn. Maar het was niet allemaal slecht. Mijn gilde in FW (Hyrule) was zo behulpzaam en begripvol dat ik vaak dronken en beledigend online zou komen, en ze zouden gewoon daar zitten en het nemen, zelfs Beth, terwijl ze me al praatten en deelden wat ze dachten dat ik moest doen.
Uiteindelijk was het mijn "spijtbetuiging van de koper" die me ertoe dwong om FW en Beth te verlaten. De reden om Beth te verlaten, was het feit dat ze niet alleen 3000 mijl woonde, maar ook IRL was.
hiaat
Het was in die tijd dat ik dacht dat ik klaar was met gamen, en het leven met mijn moeder werd met de dag erger.
Ik besloot te vertrekken, en ik bedoel niet alleen het huis verlaten, ik verliet de provincie. Dat zou hetzelfde zijn als het verlaten van je staat in Amerika. Na 6 maanden weg was ik ellendig, weg van mijn familie, mijn vader, mijn broers, mijn zus en natuurlijk mijn vrienden.
Dus ben ik teruggekomen. Mijn financiële moeilijkheid van FW betekende dat ik mijn eigen plek niet kon krijgen. Ik ging naar huis.
redding
Op een dag verveeld zitten, een oude vriend van mij feest dagen, besluit mij hierover te berichten Star Wars The Old Republic. Ook al was mijn tijd inSWTOR van korte duur, het gaf me tijd om mijn leven op orde te krijgen. Het was op dit moment dat ik mijn huidige gilde vond (Guild UMBRA). MetBras zijn heeft mijn leven veranderd.
Door te werken met de mensen atUMBRA werd ik gedwongen mijn Engelse kwalificaties opnieuw te doen, ze hielpen me met streamen en brachten me er ook toe om bij de mensen hier te komen, op GameSkinny.
Vandaag
En dat laat me vandaag. Mijn leven met mijn moeder is nog steeds een beetje rotsachtig, maar ik ben oud genoeg om weg te lopen, in mijn mancave en mezelf onder te dompelen in wat ik ooit heb gespeeld / getest. Mijn schuld is gehalveerd. Ik ben lang niet zo verlegen als vroeger. Mijn taalvaardigheid is zo groot dat de grammatica van mijn vrienden op sociale media me echt kan irriteren.
Onnodig te zeggen dat ik gelukkig ben.
