Het is 5 jaar geleden dat het Deus Ex franchise kwam terug van de onbekendheid in Deus Ex: Human Revolution. Geprezen om zijn op keuzes gebaseerde gameplay en zijn techno-noir verhalen en sfeer, Menselijke revolutie nieuw leven ingeblazen de eens dood franchise met een nieuw leven ingeblazen. Square Enix en Eidos Montreal zijn van plan om deze hot streak voort te zetten De mensheid verdeeld, maar zijn ze voldoende uitgebreid om deze titel perfect te maken, of zitten er nog steeds enkele kieren in het harnas.
Set 2 jaar na de gebeurtenissen van Menselijke revolutie, mensheid verdeeld heeft spelers teruggekeerd naar de rol van Adam Jensen, die nu gepromoveerd is van hoofd van bedrijfsveiligheid naar een deel van de antiterroristengroep Task Force 29. Nadat een missie verkeerd is gegaan, moet Adam de oorzaak van de aanval vinden en een einde maken aan het, voordat de zaken verder escaleren.
De mensheid verdeeld's hoofdverhaal doet genoeg om spelers betrokken te houden, dankzij het sterke schrijven en de Voice Acting, maar het kan gemakkelijk ingewikkeld worden. Met zoveel overheid en politieke samenzwering op gang, is het erg moeilijk om karakters te vinden om op te knappen of om een vorm van emotionele gehechtheid aan te krijgen. Voeg daaraan een onbevredigend einde toe dat onafgemaakt aanvoelt, en je krijgt een plot dat zwakker aanvoelt dan het eerste spel, zelfs als sommige afzonderlijke secties veel sterker zijn dan andere.
Wat De mensheid verdeeld Het verhaal dat wordt toegevoegd, is een interessante blik op het uitgebreide debat dat in de vorige game niet helemaal was onderzocht. Mensen kijken nu naar Augmented als mindere wezens en onmenselijk, verwijzend naar hen als 'Clanks', en dwingen Augs om nu in sloppenwijken te leven. Deze onderliggende thema's roepen racisme uit de jaren 1950 en zelfs vanaf vandaag. Het is een interessante blik op de donkere kant van de mensheid en helpt het slechte plan. Hoewel het af en toe een beetje cartoonachtig kan zijn, De mensheid verdeeld is niet bang om zijn thema's aan te pakken.
Terwijl Menselijke revolutie voelde meer rollenspel dan actiegame, het tegenovergestelde is waar met het vervolg. Er is nog steeds voldoende nivellering van Jensen om in je speelstijl te passen en een dialoog te kiezen om conflicten te voorkomen, maar de actie is aanzienlijk verhoogd in zowel de dodelijke als de niet-dodelijke opties. Stealth heeft enkele kleine maar belangrijke upgrades gezien, zoals het vermogen om vijanden van de dekking te verwijderen. Schieten aan de andere kant heeft meer verbeteringen gekend. Geweren voelen meer impact dan voorheen en het dekkensysteem van het spel is veel minder plakkerig, nu is dit gedegradeerd naar een knop in plaats van de linker trigger / L2-knoppen.
Vijand A.I is ook veel intelligenter in de strijd dan in HR. Vijanden staan niet langer constant gewoon in de open lucht en schieten je neer, en zoeken nu dekking terwijl je probeert te flankeren. Het maakt gevechten intenser en aangenamer en zorgt er zelfs voor dat de actievere blije spelers de kans krijgen om daadwerkelijk te vragen of ze meer onopvallend willen spelen. Je kunt nog steeds beide methoden gebruiken, maar het is beter om eerst stealth te doen.
Samen met nieuwe verbeteringen in gevechten en stealth, komen in dit vervolg nieuwe vaardigheden naar voren. Een persoonlijke favoriet is de nieuwe remote hacking waarmee Jensen torens, camera's, lasers en robots voor aanvalaanvallen op veilige afstand kan deactiveren. Anderen zijn de Icarus Dash, waarmee je naar een ander uitkijkpunt kunt gaan, de kanonwieken die je kunnen verslaan of je vijanden doden en nog veel meer die ik niet voor je zal bederven. Zelfs oude vaardigheden, zoals de slimme visie van Jensen, hebben een paar aanpassingen ondergaan. Globaal genomen, De mensheid verdeeld Verbetert op bijna alle mogelijke manieren HR.
Terwijl HR was niet echt een verbluffende game, het maakte het goed met een unieke kunststijl en geweldige CGI-filmscènes. Dat is niet het geval voor De mensheid verdeeld. De laatste Deus Ex is een veel gevarieerder en mooier spel; de omgevingen en hub-wereld die je verkent, zijn deze keer veel gevarieerder en helpen de wereld te verkopen MD heeft gemaakt. MD leent misschien een paar elementen uit ander cyberpunkwerk, maar is in staat om zijn eigen identiteit te vinden door ze allemaal samen te voegen. CGI-filmpjes zien er fantastisch uit zoals je zou verwachten, en hoewel de framerate in het spel af en toe stottert, raakt het meestal het 30FPS-doelwit.
Dat gezegd hebbende, het is niet zonder een paar incidentele fouten en een game-crash. Het gebeurde maar één keer voor mij, maar het moet niet worden genegeerd in het geval. De grootste boosdoener met de presentatie is de enkele in-game tussenfilmpjes. Ze kunnen er behoorlijk grillig uitzien en hebben een goddelijke lipsynchronisatie. Het doet de game niet te veel pijn, maar het kan je uit het verhaal halen.
Divided van de mensheid verhaal is misschien niet zo sterk op Menselijke revolutie en het kan last hebben van technische problemen, maar het is nog steeds een uitstekende game die de moeite waard is om te spelen. De verbeterde combat- en stealth-mechanica, in combinatie met het geweldige nieuwe speelgoed om mee te spelen, zijn de moeite waard om te ervaren. Wat het onderwerp betreft, het is niet iets dat in veel games is aangepakt en dat op zijn minst moet worden geprezen. Met al dat gezegd, MD is ten goede verbeterd.
Onze beoordeling 9 Joe bespreekt het langverwachte vervolg op de hitgame van 2011. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean