Inhoud
Soms is een spel (of in het geval van Massa-effect, een serie) glijdt je voorbij. Als arme studente moet ik vaak mijn bestedingen en $ 60 aan een AAA-titel uitgeven, omdat het jaar dat het uitkomt vaak buiten mijn bereik ligt.
Dus heb ik pas onlangs de hit van Bioware opgehaald Massa-effect. De positieve kant van het kopen van games zo laat in hun levensduur? De game kost slechts ongeveer $ 10 in je lokale gebruikte game store of op Steam. Ik speelde de Xbox 360-versie van het spel, dus mijn beoordeling is hieraan gekoppeld.
Tekenselectie
Een van de dingen die Massa-effect wordt terecht geprezen om het vermogen om het geslacht van je personage te kiezen. Onder een groot aantal aanpassingsmogelijkheden, was degene waar ik het meest in geïnteresseerd was mijn Shepard vrouwelijk te laten zijn.
Voor personages heb ik Melanie Shepard gemaakt, een zwart, kaal vrouwelijk personage. Het was verfrissend om zoveel aspecten van het personage te kunnen kiezen, en het gaf echt het gevoel dat ik heel veel bureaucratie had.
Het bovenstaande is een creatie van een ander Massa-effect fan, maar sinds ik op de Xbox speelde, weet ik niet precies hoe ik je mijn personage moet laten zien. Ze is hier echter redelijk dichtbij.
Voor een serie die reclame maakt voor het vermogen om aspecten van je karakter en besluitvorming overal te hebben, is het heel leuk om te kunnen bepalen hoe jouw personage eruitziet. Zelfs als alle reclame een bijna kale witte kerel met een gebeitelde kaak kenmerkt.
Het is echt geen verrassing dat deze game veel aandacht heeft gekregen van queer gamers.
Het andere deel van tekenselectie helpt bij het bepalen van je achtergrondverhaal. Waar heb je je opgevoed in het Bondgenootschap (toekomstig menselijk leger)? Kom je van de aarde? Het is geheel aan jou. Je kunt ook je militaire achtergrondverhaal kiezen. Ben je een "enige overlevende", de gemartelde eenzame overlevende van een vreselijk conflict? Een oorlogsheld? Deze aspecten van je karakter zullen blijven verschijnen in de andere spellen, dus het is een goed idee om te overwegen wat je eerst doet. Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik werd bedankt dat ik een super geweldige oorlogsheld was.
controls
Voor een spel dat beweert dat je je eigen pad zo uitgebreid mag kiezen, is het aantal keren dat een volledig vuurgevecht noodzakelijk is voor het plot een beetje belachelijk.
De gevechtscontroles waren eigenlijk redelijk begrijpelijk, vooral voor iemand zoals ik die niet vaak First Person Shooters speelt. Er is veel pauzeren in de actie om te schakelen tussen wapens en krachten in een soort scrollwielfunctie, maar het stelde me in staat om te overwegen welke wapens ik zou trekken.
In het wiel krijg je ook de mogelijkheid om leden van je partij te controleren, maar ik heb dat vermogen zelden uitgeoefend. De AI leek redelijk competent en was eigenlijk een goede hoeveelheid tijd nuttig.
De secties waar ik het minst van hield, waren waarschijnlijk degenen die met autorijden te maken hadden. Toen je op een planeet landde om te verkennen, vond ik de Mako erg moeilijk te beheersen. Het terrein is, begrijpelijkerwijs ruw, en ik werd meestal rondgegooid als een pingpongbal in een oceaan. Vaak leek het springen in de auto een manier voor de spelontwerpers om ruimte te vullen met grote setstukken.
Tekens en soorten
Een van de grotere verkoopargumenten voor Massa-effect zijn de goed uitgewerkte personages en de ontelbare soorten waarmee je omgaat. Allemaal hebben ze onderscheidende persoonlijkheden en eigenschappen die goed werken aan het creëren van een complete wereld.
Neem bijvoorbeeld de leden van uw feest. De mensen, die je eerste partners zijn, zijn waarschijnlijk de minst interessante leden. Echt waar, ze zijn er gewoon om de ruimte op te vullen totdat de aliens arriveren, en toen ze dat eenmaal deden, heb ik ze nooit meer gebruikt.
Maar in de loop van het spel kun je een paar interessante partijleden verzamelen, van een biotische Asari (een blauwe, alle vrouwelijke soort die duidelijk als aanlokkelijk bedoeld is), een ontevreden voormalige politieagent en Turian (een beetje oorlogszuchtig) soorten die aanvankelijk sparred met de mensheid), een huurling Krogan (denk Klingon) en een naïef, hyper intelligente Quarian (onderdeel van een soort die nomadisch woont op een vloot van schepen.) Ze zijn een divers stel, en je wilt meer leren over hen terwijl het spel vordert.
De reclame en de push voor het spel leken erop te staan seksuele relaties te creëren met sommige van deze personages, en hoewel ze wel de optie hebben voor lesbische / homoseksuele relaties, merkte ik dat ik niet geïnteresseerd was in het volgen van dat pad. Het is mogelijk vanwege de manier waarop ik mijn personage voorstelde als een geweldige soldaat, maar sociaal een beetje ongemakkelijk, en gedeeltelijk omdat, hoewel ik de groei van de personages leuk vond, ik geïrriteerd was door de twee opties waar ik naar toe geduwd werd.
Garrus, de Turian-politieman, was pretentieus en had een beetje een leugen in zijn reet. Liara, de blauwe Asari, was lief, maar een beetje te beschut. Ik zou liever rond de melkweg spartelen terwijl ze dingen opblazen. Ook was het niet mogelijk om de relatie te krijgen die ik wilde, namelijk met de Krogan. Wrex en ik hadden een verbinding kunnen hebben als het spel niet in de weg zat.
En de schurken in Massa-effect? Alleen het soort melkwegstelsel dat slechteriken beëindigt die je zou verwachten van een space-opera.
Verhaal
Het verhaal is een van de dingen die zwaar worden gecrediteerd door recensenten. Het is een fantastisch sterrenstelsel dat ruimte-opera overspant en de ruimte zelf is best verbazingwekkend.
De game heeft bepaalde functies van een sandbox met sommige missies die meer lineair zijn dan andere. In het begin wilde ik gewoon rondrennen met de Elkor (een logge, olifantachtige soort) in de Citadel, maar uiteindelijk leken de side-quests te vervagen. Het is echt een bewijs van de serie dat ik door wilde gaan naar de hoofdmissies, met uitzondering van de side quests.
visuals
De graphics, vanaf 2009, houden eerlijk gezegd stand. Er is een iets meer mysterieuze vallei dan ik gewend ben in moderne games, maar dat is geen reden om niet in de serie te duiken.
De werelden voelen zich compleet en goed gemaakt en de modellering voor de individuele personages is over het algemeen goed gedaan.
De laadschermen zijn eigenlijk een vreemd soort hoogtepunt van het spel. Het spel heeft de neiging om te laden terwijl je in liften staat, zodat je uiteindelijk in staat bent om je karakter te bekijken en twee van haar metgezellen gewoon in de lift koelen. Af en toe doen ze een praatje of verschijnt er een kort nieuwsitem, maar wat het echt doet, is een geweldige manier om de actie niet te verbreken. Je hebt nog steeds het gevoel alsof je in het spel bent, ook al laadt het spel daadwerkelijk.
globaal
De game is eigenlijk behoorlijk verouderd en de beelden houden het nog steeds vol. De rijgedeelten zijn een van de zwakkere momenten van het spel en af en toe sleept het verhaal verder alsof je een encyclopedie bij je hebt.
Maar als je het niet erg vindt om te lezen, kijk dan eens Massa-effect vandaag vanuit je lokale gebruikte game store. Als je net zo veel geluk hebt als ik, ben je vast van plan het te vinden voor slechts iets meer dan een fatsoenlijke lunch, en het is zeker meer waard dan dat.
Onze beoordeling 8 Als je dat nog niet hebt gedaan, kijk dan eens naar Mass Effect.