Ik heb lange tijd met mezelf gedebatteerd over het feit of ik al dan niet de tweedehands gamesmarkt ondersteun. Ik begrijp waarom mensen het gevoel hebben dat ze de spellen die ze bezitten moeten kunnen verkopen zodra ze klaar zijn / verveeld met hen zijn en ik ben het er absoluut mee eens dat ze dat zouden moeten kunnen.
Ik kan zien waarom ontwikkelaars ook behoorlijk van streek zijn door de situatie. Als iemand nog nooit heeft gespeeld (bijvoorbeeld) GTA IV eerder en ziet het in de winkel, gloednieuw voor £ 29,99 of tweedehands voor £ 14,99, dan gaan ze natuurlijk met de goedkopere optie. Ze krijgen echter een nieuwe game-ervaring zonder dat de makers geld zien voor hun honderden uren hard werken.
Ik heb lange tijd het kopen van tweedehands games vermeden, behalve in bepaalde omstandigheden (het spel wordt bijvoorbeeld niet meer nieuw verkocht). Ik heb echter eerder games geruild en deze op eBay verkocht. Ik denk dat dit me een beetje hypocriet maakt, maar hey, het is mijn spel dat ik het kan verkopen als ik wil, toch? Kijk, wat me altijd dwarszit, is dat de retailers winst maken met de verkoop en sommige ervan niet doorgeven aan de ontwikkelaars / uitgevers. Ze betalen een vaste prijs voor het spel, ze hoeven geen kosten of royalty's of iets anders te betalen (verzendkosten dekking, etc.). Het is één, vaste prijs en dan een vlotte vaart naar moneys-ville, populatie GameStop (of GAME voor ons Englanders).
Hoe dan ook, zoals ik al zei, ik heb zelf al geruime tijd intern met mezelf gedebatteerd en heb besloten een manier te vinden om mezelf de aankoop van tweedehands games te rechtvaardigen en ik wilde gewoon delen.
DLC is het antwoord. Eenmaal gekocht, kan DLC niet worden verhandeld of verkocht aan wie dan ook. In de meeste games is tegenwoordig DLC beschikbaar voor aankoop. Stel dat ik moest kopen, bijvoorbeeld Black Ops II tweedehands en ga dan en speel het. Ik vind het zo leuk dat ik besluit om een kaartpakket te kopen. Boom, Treyarch heeft zojuist het geld verdiend dat ze zouden krijgen van de verkoop van het spel als ik het gloednieuw had gekocht.
Het kan natuurlijk worden beargumenteerd dat als ik het spel had gekocht dat nieuw was, zij het geld van die verkoop hadden gemaakt plus het geld uit de DLC-kaart van het kaartpakket. Het verschil in prijs tussen die specifieke game als gloednieuw versus tweedehands is echter krankzinnig, afhankelijk van waar je naartoe gaat. Ik was in mijn plaatselijke CEX-winkel (dat is Cinematic Exchange, dus STOP SNIGGERING IN DE RUG!) en zag het voor £ 18. Als ik snel naar huis zou gaan en de game van XBL zou downloaden, zou het me een portemonnee opleveren die £ 49,99 (op het moment van schrijven) kapot maakt.
Om eerlijk te zijn, heb ik nu het idee dat het kopen van pre-owned bijna hetzelfde is als het uitproberen van een game, en als ik het leuk genoeg vind, kan ik besluiten extra content voor een kleine prijs te kopen en de ontwikkelaars zullen nog steeds weten dat ik ze waardeer. Oh, Microsoft zou zeker een deel van het geld zien, maar dat is niet anders dan dat GAME een deel van een gloednieuwe game-uitverkoop krijgt.
Dus er. Dat is mijn mening, ik ben nu in orde met het kopen van tweedehands games, omdat de ontwikkelaars nog steeds een kans hebben om het geld te verdienen dat ze anders verloren zouden hebben.
En nee, dit artikel heeft helemaal niets te maken met het feit dat ik de Oorlogswapens trilogie voor minder dan een tenner vandaag.
Als iemand andere meningen heeft, of nog steeds het gevoel heeft dat tweedehands games meer kwaad dan goed doen voor de industrie, laat het me alsjeblieft weten in de comments, ik sta altijd voor discussie.