Dus in de afgelopen week zijn de toekomstige echtgenoot en ik weer geflockt van Horde naar Alliance; Aggramar naar Bloodhoof-servers. We hebben mooie gilden voor beiden, maar voor ons twee zal niets te vergelijken zijn met onze oude gilde, en onze strijd om ergens te vinden waar we bij kunnen horen heeft ons een pijnlijke zaak van reislust nagelaten.
We hebben geprobeerd onze tijd met PvP te vullen of een aantal prestaties te behalen (ik ben een totale hoer) maar tot nu toe heeft niets onze aandacht lang genoeg opgepikt. Ik ga niet in de voordelen of het nadeel van een van de veranderingen van Blizzard springen, de vereenvoudiging van talentbomen is iets waar ik geen voorstander van was, en invalzoeker, zo nuttig als het kan zijn, bevordert niet dezelfde zin van gemeenschap.
Onze oude gilde echter, de verbazingwekkende accountants van de onwerkelijkheid, is er nog steeds, samengevoegd met een andere gilde, onze oude GM nu een officier, maar het is niet hetzelfde. We waren een echte ouderwetse gilde, we kenden de meeste leden IRL, het Noordoost-contingent en de Zuid-groep, met familierelaties en romantische banden. Ons Northern-lot ging regelmatig uit drinken, zelfs als het net in de plaatselijke pub was, en het zuidelijke deel werkte allemaal samen. We hadden epische guild-avonden, 5 uur in een auto rondrijden voor een nacht drinken. Natuurlijk nam ik de ochtend daarna mijn priesterlijke rol heel serieus, terwijl ik rondliep met een glas water en pijnstillers. Omdat ik een van de weinige meisjes ben, heb ik de armen die over jongens werden opgehangen, gebaard. Goede Tijden.
We zijn misschien niet ver gekomen met overvallen of hebben de primeur van het rijk gekregen, maar we hebben genoten van onze overvallen. Voor mijn zonden was ik een invalleider tijdens ICC en ik heb vreselijke herinneringen opgelopen aan weken en weken van proberen professor Professor Putricide te zijn. Maar door de frustrerende doekjes, de strijd om 10 mensen te laten overvallen hadden we plezier. We hadden onze eigen strijdkreet, onze eigen idiosyncrasies, we hadden een goede tijd.
Het is gemakkelijk om te vergeten bij het spelen van een spel zoals World of Warcraft dat je er van moet genieten. De game zit vol met prachtige landschappen en de nieuwe verhaallijnen, vooral aan de horde kant, zijn boeiend en prachtig geschreven. Dus denk de volgende keer dat je naar Azeroth gaat niet alleen aan je dagbladen, of aan je gewassen, of in de rij voor raid finder; kijk rond en onthoud om te genieten van alles waar de ontwikkelaars zo hard voor hebben gewerkt.