Inhoud
- Beoordelingsscores beperken uiteindelijk het debat over games.
- Wat ons leidt naar een ander probleem met beoordelingen: objectiviteit versus subjectiviteit.
- Op het einde komt mijn kritiek op recensies neer op een simpele zaak.
Ik schrijf al vele jaren recensies van games en een ding waar ik heel weinig tijd voor heb gehad, is het gebruik van beoordelingsscores. Om te beginnen zijn ze vervelend; plak een cijfer van tien, of percentage, of cijfer score, onderaan je werk en ik garandeer je dat de kans dat mensen lezen wat je hebt geschreven aanzienlijk zal dalen. De meesten zullen gewoon naar beneden scrollen, de score controleren en ze zien of ze het ermee eens zijn.
Het is zelfs nog frustrerender wanneer mensen (en je weet wie die mensen zijn) beginnen met het bespreken van je scoringskeuze zonder de moeite te nemen om de zaak te lezen die je in je recensie hebt genoemd. Ze hoeven het er niet mee eens te zijn, maar het zou leuk zijn als ze zich op zijn minst bezighouden met je punten. Sommigen zullen eenvoudig beweren dat dit de manier is waarop dingen op internet zijn; mensen hebben een korte aandachtsspanne en zijn doorgaans agressiever dan in het echte leven. Ik denk echter dat het probleem een beetje dieper gaat.
Beoordelingsscores beperken uiteindelijk het debat over games.
Ze onderdrukken kritiek, zowel goed als slecht, en verminderen de kwaliteit van een spel tot weinig meer dan een willekeurig aantal. Ze beperken de kritiek door ervoor te zorgen dat de meeste discussie gaat over de score die een game heeft gekregen in plaats van over de artistieke verdienste. Het beperkt de hoeveelheid taal die we gebruiken om games te bespreken en, kort gezegd, remt de discussie over gamen als geheel.
Ik vermoed dat veel van dit te maken heeft met de vroege dagen van videogamen. Gaming is altijd als "minder" gezien dan films, boeken, theater, en hoewel we deze mainstream-aanname enigszins hebben gewijzigd, is het nog steeds iets dat waar is. Dit heeft ertoe geleid dat veel gamesites hun beoordelingen als productrecensies op de markt hebben gebracht, net zoals u een koelkast of tv zou beoordelen op zijn vermogen om zijn werk te doen of de kosten ervan. In veel gevallen klinkt het schrijven minder als uitgesproken kritiek en meer als een verkooppraatje.
Je ziet dit in beoordelingen van games. Eén plaats waar ik voor schreef (die anoniem zal blijven), had verschillende categorieën die werden gebruikt om je uiteindelijke score en jou te berekenen had om ze in te vullen of anders zouden ze de beoordeling niet publiceren. Er waren de gebruikelijke verdachten; graphics, geluid, levensduur en ... technische competentie. Ik bedoel, wat waardeer je daarvoor? Is het hoe glitch-free het is, de lengte van de laadtijden of de kwaliteit van de A.I.? Als ik niet wist wat, in het bijzonder, ik de game aan het beoordelen was, hoe zouden lezers dan moeten begrijpen wanneer ze de recensie kwamen lezen? Merk op dat "gameplay" nergens op de beoordelingscriteria staat vermeld.
Deze benadering van de boodschappenlijst voor scoregames infecteert ook veel van het schrijven. De keren dat ik recensies heb gelezen die letterlijk klinken als een checklist; een paragraaf over de grafische vormgeving, een paragraaf over het geluid, de levensduur enzovoort. Niet dat dit geen factoren zijn die een beoordeling ondergaan, dat zijn ze zeker, en ik kies zeker geen specifieke schrijvers of recensenten die deze aanpak hebben gevolgd, maar ik denk wel dat er in dit boek veel beoordelingen zijn geschreven manier is te danken aan hoe we games als een geheel hebben beoordeeld.
Wat ons leidt naar een ander probleem met beoordelingen: objectiviteit versus subjectiviteit.
Controleer een forum en je zult het doen altijd, zonder twijfel, heb iemand geschreeuw bias. Iemand is bevooroordeeld omdat ze "Space Death Warrior 30X" een 7 uit 10 gaven toen het duidelijk een 8.5 verdiende. Dit is geen "bias", het is gewoon onenigheid.
Laten we dit probleem snel oplossen. Game reviews zijn, door hun aard, subjectief. Als je een van mijn beoordelingen leest, lees je mijn kennis van wat games moeten zijn, en ook mijn ervaring met het spelen van een bepaald spel. Iedereen die beweert dat goede beoordelingen van games zijn gemaakt vanuit een objectief oogpunt, vergist zich of liegt tegen je.
Merk ook op dat velen die ervan houden om het woord objectiviteit rond te slingeren, bijna altijd degene zijn die naar Metacritic rennen of een handvol beoordelingsscores om hun punt te bewijzen. Het is omdat het gemakkelijk is om willekeurige getallen rond te gooien alsof het een wetenschappelijk feit is, dan om een mening te hebben, die misschien wel tegen de stroom in gaat en bereid is om het te verdedigen. Objectiviteit op deze manier schreeuwen is intellectuele lafheid.
Dat wil niet zeggen dat we geen feiten gebruiken om onze mening te ondersteunen, of dat elke mening even geldig is als andere. De "oh, je hebt je mening, ik heb de mijne, we kunnen niet allemaal hetzelfde vinden" is gewoon een andere manier waarop de discussie wordt onderdrukt als we het over videogames gaan hebben. Ik kan bijvoorbeeld een bepaald spel slecht vinden en dan zal ik bewijs gebruiken, gebaseerd op mijn ervaring met het spelen van dat spel, om mijn argument te ondersteunen. Dit is een heel basisconcept, dat weet ik, maar het is verrassend in de gaming-gemeenschap hoe weinig hiervan is, en hoe subjectiviteit en objectiviteit regelmatig worden ingeroepen om de verkeerde redenen.
Op het einde komt mijn kritiek op recensies neer op een simpele zaak.
Ik vind dat games meer verdienen dan behandeld te worden alsof ze niet veel meer zijn dan een koelkast of een magnetron. Ze hebben de capaciteit om ons te bewegen, ons onder te dompelen en ons net zo te betrekken als elk ander artistiek medium, maar jammer genoeg doet de huidige kritiek en taal die we gebruiken om ze te beoordelen eenvoudig geen recht.
Amazon zal nu Metacritic-scores weergeven op zijn website voor videogames, het gigantische overzichtsaggregaat, samen met belangrijke spelsites - die nog meer kracht hebben in het vormgeven van de manier waarop mensen games bekijken en hoe gewone mensen zichzelf informeren. Dit is geen goede zaak; spellen zijn meer waard dan een abstract getal en een reeks selectievakjes.
We hebben het regelmatig over moderne videogames die "in de war zijn", maar ik zou zeggen dat het de kritieke analyse van games is, zowel als informele consumenten als als critici, die een veel groter risico vormen. Als mensen die videogames spelen, verdienen we beter en moeten het hele medium en de community op een hoger niveau worden gehouden.