Er is niets mis met het zijn van een gamer.
Miljoenen mensen over de hele wereld spelen elke dag videogames. Betekent dit dat je je verantwoordelijkheden in de echte wereld verwaarloost? Natuurlijk niet. Het is beter om eerst goed voor je verantwoordelijkheden en prioriteiten te zorgen en later videogames te spelen, maar we weten allemaal dat dit soms niet in die volgorde gebeurt. En dat is goed, maar videogames gaan nergens naartoe. Het is een miljardenindustrie, dus tenzij Godzilla of de zombie-apocalyps komt en alles vernietigt, is de kans groot dat je games precies daar zijn waar je ze hebt achtergelaten en waar je bent gebleven.
Ik heb onlangs de staart van een documentaire op HBO geroepen genaamd Liefdeskind. Het ging over een Zuid-Koreaans stel dat zo in een online game werd opgebruikt dat ze nalaten om voor hun kind te zorgen, wat resulteert in haar dood. De documentaire was zeer informatief en stelde de vraag om videogameverslaving als echt en dodelijk te beschouwen als alcohol- en drugsverslaving. De film ging ook in op het identificeren van een videogame / online game-verslaving en internetverslaving in het algemeen.
De film zei niet hoe je het leven van een gamer effectief kunt combineren met een gezinsleven.
Het komt allemaal neer op timemanagement en zelfcontrole. Als je kinderen hebt, komen ze eerst. Als je dat niet doet, neem dan in ieder geval de tijd om te baden, kleed jezelf in schone kleren, voed jezelf uitgebalanceerde maaltijden drie keer per dag, wees een beetje sociaal met anderen in persoon om gezond te blijven en een dagbaantje vast te houden .
Hoe kun je anders je gewoonte betalen?
Ik zal je vertellen hoe dit Zuid-Koreaanse paar hun gewoonte heeft gevoed zonder vaste banen te hebben.
In de film ontmoette dit paar een online RPG waar ze verslaafd aan waren Prius. Ze speelden minimaal zes uur per dag samen in een 'pc-kamer' zoals ze in Zuid-Korea worden genoemd, dus het is niet te voorspellen hoeveel geld ze in de game hadden. Maar ze zouden dat in-game geld nemen en het voor echt geld verkopen aan andere spelers in de pc-ruimte. Dat is hoe ze gemaakt hebben wat ze hadden. De film noemde het 'gold farming'. Ze verdienden net genoeg geld om meer tijdblokken in de pc-kamer te kopen. Het is dus belangrijk om een dagtaak vast te houden, zodat u voor uzelf, uw kinderen (indien aanwezig) kunt zorgen en uw gewoonte kunt voeden!
Een keer in het bijzonder toen dit paar naar de pc-kamer ging, lieten ze hun dochter van drie maanden thuis alleen achter. Ze kwamen pas na meer dan 10 uur terug en vonden hun kind dood. Ze was uitgehongerd.
En dit was allemaal omdat ze een online game wilden spelen.
Ze hadden haar gemakkelijk een verse fles kunnen geven en alles zou goed zijn geweest, maar helaas was dit niet het geval. In Zuid-Korea zijn er tal van pc-zalen omdat het voor mensen te duur is om high-speed internet in huis te hebben. Als ze dat hadden gedaan, konden ze thuisblijven bij de baby en urenlang hun spel hebben gespeeld.
Misschien zou het kind nog steeds leven.
Overigens betekende de naam van de baby 'liefde' in het Koreaans.
De lokale openbare verdediger in de film zei dat dit de eerste keer was dat zoiets in Zuid-Korea gebeurde. Hopelijk zou het ook de laatste keer zijn.
De rechercheur die hun zaak behandelde, zei dat toen hij bij hun thuis aankwam, hij opmerkte dat de ouders "geen emotie toonden" tegen hun overleden kind en merkten op dat het vreemd voor hen was om dat als hun ouders te doen. Er kan van worden uitgegaan dat de ouders geen emotie hebben voor hun kind omdat ze al zo lang een online game hebben gespeeld, dat ze vrijwel verdoofd waren voor de echte wereld.
Misschien konden ze geen onderscheid meer maken tussen de virtuele wereld en de echte wereld?
Sommige mensen die videogames spelen, spelen zichzelf verdoofd door andere dingen die zich in hun leven afspelen, en dat is begrijpelijk. Hoe kan iemand verdoofd zijn in een van de ergste dingen die we als mensen kunnen ervaren: het verlies van een kind?
Hier is het enge deel.
Het spel dat ze speelden, Prius had een schattig klein personage erin, een Anima die spelers verdienen tussen de niveaus 10 en 15. Het was niet bepaald een baby, maar het was klein en zoet en volgde je in het spel.
Uiteindelijk zou de Anima zichzelf opofferen zodat de speler het hoofdverhaal kan beleven. Op een griezelig soort parallel-type manier, leefde het paar hun leven met hun baby in het spel, kostend hen hun echte baby. Hun baby stierf omdat ze naliet om er voor te zorgen, niet omdat het de bedoeling was om zichzelf voor hen op te offeren.
Waar is het stel nu?
Het einde van de film zei dat de vrouw opnieuw zwanger was en dat ze mensen vroegen om ouderschapsadvies. Ze hadden ook alle videospellen opgegeven vanwege schuldgevoelens. Hopelijk verhogen ze hun kind goed en zijn ze de beste ouders die ze kunnen zijn.
Wat kan ik doen om mijn gamingleven in balans te brengen met mijn gewone leven?
Je kunt naar je werk gaan, thuiskomen en videogames spelen in je vrije tijd. Maak tijd voor de dingen die je het leukst vindt, maar laat ze niet over je heersen. Ga aan het werk en betaal je rekeningen (vooral je elektriciteitsrekening) zodat je je gewoontes kunt voeden. Maak er een veilige gewoonte van die onder controle is.
Er zijn zoveel mooie vreugde in het leven om te ervaren, en het hebben van een kind is er slechts een van. Als je kinderen hebt en je houdt van gamen, plaats dan eerst je kinderen. Je games gaan nergens heen. Als uw kinderen oud genoeg zijn om met u videogames te spelen, laat ze dan met u meedoen! Maar zorg ervoor goed voor ze te zorgen. Het zijn jouw kinderen; ze verdienen het beste van jou, nietwaar?
Als u vindt dat u een onbeheersbare verslaving aan videogames of online games hebt of als games uw werk of ouderschap verstoren, kunt u hier wat hulp vinden.