Inhoud
Greed Corp was een impulsaankoop voor mij. Een van die gevallen waarin een spel te koop was voor een goedkoop genoeg prijs, dat ik het niet kon laten om het uit te proberen. Ik heb nu 19 uur speeltijd, dus ik heb zeker de waarde van mijn geld gekregen, en voor een game die in essentie zo eenvoudig is als Greed Corp, dat is een aangename verrassing.
Hoe werkt het?
De game wordt gespeeld met een tot vier spelers, van wie elk nummer door AI kan worden bestuurd met verschillende kwalificatieniveaus. Elke speler genereert elke beurt goud, dat ze kunnen gebruiken om troepen, fabrieken, kanonnen of de kazerne te kopen waaruit troepen zijn gebouwd.
Troepen zijn allemaal identiek in vaardigheid, wat betekent dat wanneer stapels troepen van twee verschillende troepen elkaar ontmoeten, ze elk troepen verliezen totdat de ene stapel of de andere is verdwenen, met banden naar de aanvaller.
Wat maakt het interessant?
Waar de strategie van het spel in het spel komt, is dat het op hexen gebaseerde terrein helemaal extreem is afbreekbaar. Elke speler krijgt elke beurt goud, maar kan extra goud krijgen van fabrieken. Deze fabrieken geven goud voor de zeshoek waarop ze staan en voor elke aangrenzende zeshoek, en elke keer dat ze dat goud verdienen, zakt elk van die zeshoeken een niveau, uiteindelijk volledig instortend.
Dit gestaag krimpende slagveld is Greed Corpde kernmonteur. Fabrieken verhogen de inkomenspercentages drastisch, maar geven een speler minder feitelijke ruimte om mee te werken, en het verliezen van je laatste territorium betekent dat je klaar bent. Games worden evenwichtsoefeningen met hulpbronnen en terreinbeheer, met veel van de meer agressief bewegingen met het bouwen van fabrieken en het afvuren van kanonnen puur om de hoeveelheid grond te verminderen waarmee een vijand moet werken, met het potentieel om kettingreacties te veroorzaken die enorme delen van de kaart in de afgrond laten vallen.
De tijd waard?
De gameplay is solide en vermakelijk, met individuele games die in een vrij snel tempo bewegen, vooral voor een turn-based game. Turn-timers zijn niet alleen een optie, maar zijn zelden een probleem zodra iemand de basis van het spel kent. Zelfs de grafiek zijn verfrissend helder, waarbij elke speler een zeer gemakkelijk te onderscheiden esthetiek en kleurenschema heeft, zodat elke speler in één oogopslag kan zien wat alles is en wie het is.
Het dichtst bij een echt negatief dat ik zou toepassen Greed Corp is dat de latere stadia van het spel van spel tot spel erg op elkaar lijken, waarbij de overgebleven spelers worden gescheiden door het nu vernietigde terrein dat wacht totdat ze het zich kunnen veroorloven om over te vliegen en het gebied binnen te dringen dat ze nog hebben. Dit zorgt ervoor dat veel games een beetje naar het einde slepen, omdat iedereen gewoon wacht tot degene die het dichtst bij hun doel staat (genoeg troepen hebben om aan te vallen en de vliegtuigen te hebben om het te beheren) bereikt en wint.
Het spel tot op dat moment is erg leuk. Het heeft alle tactisch manoeuvreren en power-spelen die men van een turn-based strategie verwacht, waardoor hij een grote mate van herspeelbaarheid krijgt, zelfs met de soms verouderde eindes. De singleplayercampagne is uitdagend genoeg om het leuk te maken en het is een geweldige manier om jezelf te ontspannen in de diepere strategieën die erbij betrokken zijn.
Greed Corp komt ten zeerste aanbevolen door mij, en het prijskaartje is meer dan redelijk, zelfs zonder de frequente kortingen die Steam geeft.
Als je me nu wilt excuseren, heb ik de drang om opnieuw te gaan spelen.