Inhoud
Een geaccepteerd feit van online gamen is dat het leiden van een gilde een puinhoop is. Het is een kwestie van katten zo lang mogelijk op te jagen, uiteindelijk uitbranden en mogelijk naar Tijuana verschepen en een nieuwe identiteit aannemen onder de naam Jorge. (Als je naam Jorge al is en je woont in Tijuana, ga je naar Montana en neem je de naam van Cheryl aan.) En misschien is een deel van het probleem dat niemand graag leiding geeft als hobby.
Ik bedoel, ik weet het niet zeker, maar het is mogelijk dat we een gilde laten draaien, minder een epische gebeurtenis waar niemand zonder kleerscheuren uit tevoorschijn komt veranderen hoe het wordt uitgevoerd? Misschien is het probleem dat we gilden / clans / etc uitvoeren. is iets dat organisch is geëvolueerd, maar het werkt niet noodzakelijk op de langere termijn?
Dus de aflevering van vandaag is een klein beetje anders. In plaats van mijn gebruikelijke plot van "een probleem uit te zetten en advies te geven om hiermee om te gaan", zal ik een model voorstellen van hoe gilden kunnen worden bestuurd die minder druk leggen op de mensen aan de top en het gilde een meer coöperatieve inspanningen rondom. Zal het werken? Ik weet het niet. Maar het lijkt me het soort ding dat het proberen waard is.
Geen heerser, geen meester
De eerste dingen eerst: onder deze structuur zijn er geen officieren. Helemaal niets. Er is waarschijnlijk een gildenleider, maar dat is gewoon de bedoeling van hoe de meeste gildestructuren werken in online spellen waarin jij hebben om iemand aan het hoofd van de dingen te hebben. Het is geen kantoor dat wordt gevuld door iemand met een ander doel dan het toewijzen van rangen en ervoor zorgen dat iedereen over de nodige privileges beschikt in games waar dat een probleem is.
In plaats van officieren zijn de leden van het gilde verdeeld in teams. Deze teams worden organisch gevormd door de groep als geheel in plaats van (opnieuw) door een of andere officier of officieel leiderschap. Als je gilde zich vormt met een plan van overvallen World of Warcraftu zult bijvoorbeeld behoefte hebben aan werving, het verzamelen van middelen, strategische groepen en planning. Op basis van wat een speler wil doen en wat het gilde als geheel nodig heeft, wordt een nieuwe speler aan een van de groepen toegewezen. En dat is hun nieuwe baan.
Banen voor iedereen
Laten we zeggen dat dit hypothetische gilde dat ik net heb beschreven een totaal van twintig leden heeft, met vijf leden in elk van de bovengenoemde groepen. Je maakt deel uit van de rekruteringsgroep. Jouw taak - samen met die van de andere vier mensen waarmee je in de groep zit - is om nieuwe leden te vinden en te evalueren en hen redenen te geven om mee te doen. En dat is wat u bijdraagt aan het gilde als geheel.
Binnen elke groep worden resoluties van problemen democratisch afgehandeld. Als de andere vier leden van de groep al het rekruteren doen en je kijkt bijvoorbeeld naar huurprijzen van appartementen in Tijuana, dan geef je geen antwoord aan een officier; je beantwoordt de rest van je groep. Als een persoon uit de groep niet goed met je overweg kan of een diepgaand probleem heeft met hoe je mensen rekruteert, maar dat iedereen je leuk vindt, dan komen dingen in balans. Het doel hier is dat jullie allemaal willen samenwerken en als een team willen optreden en niet willen antwoorden aan iemand anders.
Als groep heb je allemaal het vermogen om nieuwe mensen te werven of ze te schoppen als de situatie dit vereist. Je hebt echter niet de mogelijkheid om met hulpbronnen in de gildenbank om te gaan, je hebt geen toegang tot de gildenkalender of iets dergelijks, er wordt van je verwacht dat je geen overvalstrategieën bedenkt. Je hele doel is ervoor te zorgen dat elke afzonderlijke deelverzameling waarin je werkt, werkt aan snuiven.
Intern communiceren
Het is duidelijk dat je niet in alle dingen als onafhankelijke entiteiten zult werken; je bent toch allemaal onderdeel van hetzelfde gilde. De gemakkelijkste manier om communicatie te laten plaatsvinden, is door forums en dergelijke wekelijkse "statusrapporten" aan te bieden. Idealiter roteert de verantwoordelijkheid voor het schrijven van deze dingen via de leden in een groep, zodat iedereen een beurt heeft om updates aan te bieden en iedereen op de hoogte te houden van de ontwikkelingen.
Als een vergadering nodig is - stel dat één lid een belangrijk probleem is geworden - delegeert elke groep een klein deel van zijn lidmaatschap om een nieuwe groep te vormen om het probleem te bespreken en gezichtspunten aan te bieden. Dit soort "noodraad" heeft geen macht meer dan een oplossing voor het gegeven probleem bespreken en beslissen, en als het eenmaal is gedaan, verbreekt de subgroep opnieuw. Er zijn geen extra bevoegdheden, het is slechts een kleine tijdelijke groep om uit te zoeken hoe een kwestie moet worden behandeld die anders zou opkomen voor een officiersbespreking.
Er zijn waarschijnlijk andere fijne details waar ik niet uit kan denken, maar je krijgt het algemene idee. In dit model houdt niemand macht of althans geen merkbare hoeveelheid gedurende een aanzienlijke tijdsperiode. Kracht is in handen van de leden, en het beweegt tussen leden als verschillende behoeften op de voorgrond treden.
Voor-en nadelen
Het voordeel van dit formaat lijkt in een oogopslag vrij duidelijk - in tegenstelling tot de meeste leiderschapsmodellen hoef je je geen zorgen te maken over burn-out door een officier met een overweldigende hoeveelheid verantwoordelijkheid. Iedereen neemt de leiding in gelijke mate. Misschien wilt u zelf geen wervingsambtenaar zijn, maar het behandelen van een vijfde van de baan van een enkele wervingsambtenaar voelt niet al te zwaar.
Er is ook het gevoel dat het het idee scheurt dat officieren een eliteklasse zijn van guildleden die losstaan van de rest van het gilde. Er zijn geen officieren. Je krijgt niet meer privileges of vaardigheden op basis van je rang in het gilde, je komt gewoon terecht in een groep waar je het meeste goeds kunt doen. Ik denk dat dit een eerlijk compromis is en een goede kans voor spelers om te beginnen geïnvesteerd te worden in de groep waartoe ze behoren.
Helaas komt dit ook met het nadeel dat een groep mensen volwassen genoeg moet zijn om samen te werken en te communiceren zonder tussenkomst van buitenaf. Ja, dat zou altijd een standaard moeten zijn als het gaat om mensen die op internet communiceren, maar vaak is nieten in dit geval kunnen de gevolgen veel rampzaliger worden. Wanneer je een korps van officieren en een storende kliek hebt, heb je mensen die naar de kwestie kunnen kijken en dingen kunnen verbreken.
Natuurlijk ontmantelt het ook het idee dat een destructieve kliek alle macht over het gilde kan houden door de officieren te zijn, dus misschien is daar in de eerste plaats iets aan.
Uiteindelijk gaat het om de handel in stabiliteit voor co-existentie van groepen. Of het gaat werken hangt vermoedelijk bijna volledig af van hoe goed je je mede-gildeleden vertrouwt en hoe betrouwbaar ze op de lange termijn blijken te zijn. Als de gilde een beetje vlokkig is of je deze mensen nog niet kent, wordt het rommelig. Maar als het tien van jullie is die een gilde vormen met duidelijke rollen en een visie om vooruit te komen, misschien is het een kans om ervoor te zorgen dat niemand de baas is.
En ach, het kan geen kwaad als een benadering om officieren minder reden te geven om door te branden.
Geniet van de Guild Guide-kolom? Blijf op de hoogte van ons nieuwe Twitter-account @GuildGuide!