Inhoud
- Wanneer het potentiële dood is versus bepaalde dood
- Wanneer de oplossing eenvoudig zou zijn
- Als je al klaar bent
Geniet van de Guild Guide-kolom? Blijf op de hoogte van ons nieuwe Twitter-account @GuildGuide!
"We moeten praten" is een van die zinnen die juist zijn klanken eng. Natuurlijk kun je proberen om al je gesprekken niet negatief te laten zijn, maar het feit is dat het gewoon te veel culturele bagage heeft om ooit niet geluid onheilspellend. Als iemand manieren vindt waarop we moeten praten, denk je niet dat ze willen vertellen hoe geweldig je relatie is en hoe alles super is. Het is slecht nieuws dat wordt geleverd door frasering voordat de eigenlijke hamer valt.
Het ding is, soms jij nodig hebben dat praten en het zeggen op een manier die duidelijk maakt dat het slecht gaat, want dat is de enige manier om duidelijk te maken hoe ernstig dingen zijn.
Gilden zijn geen romantische relaties. In theorie toch niet. (Het is mogelijk dat je gilde heel anders loopt dan iedereen waar ik deel van heb gehad, en als je gelukkig bent, meer macht voor jou.) Maar ze hebben evenveel potentieel drama, en jongen, als ze zich omdraaien in het zuiden kan vuurwerk zijn. Er zijn een aantal zaken waarvan je weet dat ze het gilde zullen beëindigen, omdat er zoveel woede en woede zal worden gegooid dat je niet kunt helpen maar voel de explosie aankomen, zelfs als je zegt "kijk, deze gilde heeft een probleem."
De vraag is wanneer het hoe dan ook de moeite waard is.Hoewel je weet dat dit tot chaos en woede zal leiden, is het soms de moeite waard om die trigger te trekken en het argument te beginnen dat de groep kan doden. Laten we het er dus over hebben wanneer het inderdaad tijd is om het argument te beginnen, ongeacht hoeveel je wilt dat de groep bij elkaar blijft.
Wanneer het potentiële dood is versus bepaalde dood
Laten we ons even een situatie voorstellen waarin persoon A het gilde runt en persoon B hun rechterhand en overduidelijke romantische folie is. Alles goed en wel, maar persoon B wordt alom verjaagd door iedereen die eerder in het gilde zat en ze verdrijven jou en andere spelers met hun gedrag. Hoeveel persoon A hen ook mag hebben, persoon B gaat absoluut de dood van de groep vormen als hij niet wordt gecontroleerd.
Dat maakt de keuze heel eenvoudig, omdat je het eigenlijk niet hoeft te vragen. Als je het argument niet start, het gilde zullen uitsterven. Als je het argument start, het macht dood de groep, maar er is een kans dat het niet zal gebeuren. En bij de eindbeoordeling woog een kans op het doden of splitsen van de groep definitief het splitsen van de groep is een vrij gemakkelijke keuze om te maken.
Het moeilijke deel wordt bepalend wanneer de groep zonder drastische actie een punt van geen terugkeer heeft bereikt. Meer optimistische mensen dan ik kunnen bijvoorbeeld erop wijzen dat persoon B hun fouten kan realiseren voordat de groep daadwerkelijk sterft. Daarop zeg ik dat ik in al mijn tijd altijd heb geconstateerd dat mensen de neiging hebben om hun impact en fouten alleen op te merken als ze worden opgemerkt - en ja, ik neem mezelf in die groepering. Je bent misschien je eigen ergste criticus, maar je bent niet je eigen beste analytische hulpmiddel.
Als je er genoeg om geeft om de groep bij elkaar te houden, kun je het gewoon helemaal niet zien gebeuren, tenzij iemand spreekt. Dus zeg het maar. Het zou de groep in het proces kunnen doden, maar dat was al een bedreiging.
Wanneer de oplossing eenvoudig zou zijn
Dat laatste scenario dat ik zojuist heb voorgesteld? Het valt ook onder deze kop, en het is een belangrijk aspect om te overwegen, omdat soms het echte probleem is dat de krachten die dat niet zijn willen om dingen op te lossen.
Kijk, als iemand een vreselijke baan als officier doet, maar het is verder prima, is er een eenvoudige oplossing - verwijder ze uit hun functie als officier. Klaar, iedereen gaat naar huis. Je hoeft je er niet druk om te maken. Er hoeft niet eens heel veel verwijten te zijn. Ik heb verschillende mensen zien promoveren, erkennen dat ze in feite vreselijke officieren waren en meteen weer naar beneden gaan. Het betekent niet dat de mensen in kwestie verschrikkelijke gruweldaden waren die niet toegestaan mogen worden rond andere menselijke wezens, het betekende alleen maar dat het bleek dat ze slechte officieren in een guild setting maakten. Erkennen dat onderdeel is van wezen een officier, zelfs.
Maar wanneer de oplossing heel eenvoudig zou zijn, maar niet wordt toegejuicht, betekent dit dat de problemen dieper worden. En soms kun je dat niet zien tenzij het erop wordt gewezen.
Opgeven van macht is niet het enige scenario waarin dit kan gebeuren; je kunt ook een speler hebben die gewoon moet stoppen met iets te doen in de chat, of een lid dat moet stoppen met het organiseren van runs zonder officiële goedkeuring, enzovoort. Het punt is dat het universeel alleen iemand betreft minder doen. Niemand vraagt mensen meer te doen, het is gewoon een verzoek om een stapje terug te doen. Als dat een zeer gefactionaliseerd argument is dat de clan voor altijd splitst, was het al aan het splitsen en moet iemand duidelijk maken wat er gebeurt.
Als je al klaar bent
Deze is weliswaar een beetje op de zelfzuchtige kant, maar laten we realistisch zijn: er zijn tijden dat je al uit het gilde bent geklokt. De kleine problemen zijn opgelopen tot het enorme, gapende wonden zijn, en je bent in principe helemaal niets wat gebeurt. Los het probleem op, laat ze fester, het kan je niet meer schelen.
Op dat moment kun je net zo goed al je kaarten op tafel leggen voordat je vertrekt.
Aan de ene kant kan dit een zijn uiterst smerig om te doen, dus ik raad het niet aan. Je moet niet zomaar een groot gevecht starten in het kielzog van je vertrek, omdat je kunt, want zelfs als je bent gedaan de rest van de groep misschien niet. Andere mensen zouden niet moeten lijden alleen omdat je de voldoening wilt dat je super gelijk hebt en kunt zeggen dat je de groep hebt helpen afbreken.
Tegelijkertijd kan het soms op zo'n manier worden gedaan dat het echt welwillend is. Zoals ik al zei, er zijn tijden dat de enige manier waarop dingen beter zullen worden, is als iemand weet wat er fout gaat, en soms is het niet mogelijk om dat te zien totdat er op gewezen is. Iemand moet degene zijn die de trekker overhaalt ... en als je al weggaat, wat er ook gebeurt, als het je niet uitmaakt wat mensen over je zeggen als je weg bent, kun je dingen erop wijzen dat iedereen anders wees terughoudend om te zeggen.
Met andere woorden, je doel hier zou niet moeten zijn om een zelfvoldaan gevoel te hebben van "als ik weg ben, heb je er allemaal spijt van." Het gaat erom dat je ongeacht wat gaat vertrekken, maar je kunt op zijn minst enkele triggers trekken die anders niet zouden worden getrokken. Ja, misschien kan het gilde het nog steeds niet volhouden, maar je kunt ze in elk geval een vechtpartij geven om dingen samen te trekken en te verbeteren in de toekomst. En misschien dingen zullen beter worden, ook al ben je er niet om het te ervaren of te zien gebeuren.
Het gaat niet om het verlaten van een verschroeide aarde, het gaat erom dat je wilt dat dingen beter worden dan toen je wegging. Adel, geen egoïsme.