Inhoud
Het leiden van een gilde betekent dat je voor altijd een dans beheerst tussen het nemen van beslissingen en het nemen van beslissingen voor jou.
Wanneer u de leiding heeft over een groep, zijn er leden van die groep die u gaan vertellen dat uw beslissingen verkeerd zijn. Soms hebben ze helemaal gelijk. Soms hebben ze helemaal ongelijk. Sommige mensen zijn herhaaldelijk fout, en ongeacht hoeveel bewijsstukken bewijzen dat ze ongelijk hebben, ze zullen gewoon regelmatig dingen blijven vragen op hetzelfde verkeerde terrein totdat de sterren koud en donker worden. En soms is dat gewoon gebaseerd op het feit dat iemand iets wil dat ze niet kunnen hebben.
De strijd om leiders is natuurlijk dat de verkeerde spelers net zo'n stem willen hebben als hoe het gilde wordt bestuurd. En iedereen moet het gevoel hebben dat ze worden gehoord. Vandaar de push en pull van leiderschap, de delicate dans tussen anderen laten hebben wat ze willen als je het er niet mee eens bent, of vasthouden aan je overtuigingen. Het is, zoals geïmpliceerd, behoorlijk gecompliceerd.
Doelen en consensus
De hoop, wanneer u een beslissing neemt, is dat iedereen het eens zal zijn met uw beslissing. Je kunt die hoop waarschijnlijk op dezelfde plek opslaan als de kennis dat het doel van een honkbalspel is om elke worp te raken zonder het andere team te laten slaan. Het is zeker wat jij willen, maar het heeft geen enkele kans om te gebeuren.
Realistisch gezien, wanneer je een beslissing neemt, kan je doel geen volledige consensus zijn. Jou doel kan om een redelijk evenwicht te hebben. Hoewel je niet iedereen het met je eens kunt zijn, de mensen die niet doen het met je eens zijn, kan weglopen van het discussiegevoel alsof hun mening gehoord en overwogen werd en ze een eerlijke kans hadden om invloed uit te oefenen op de beslissingen die genomen werden.
Als zodanig is een van de eerste dingen die je moet doen als je te maken hebt met een complexe gildekwestie erken de mogelijkheid dat je het mis hebt. Mensen die van streek zijn, hebben misschien gelijk als ze boos zijn en klachten kunnen volkomen terecht zijn. Het is als het ware leiderschap 101, en het is belangrijk om ervoor te zorgen dat mensen zich ervan bewust zijn dat je geest kan worden veranderd en dat je in feite flexibel bent.
Op weg naar de juiste punten
"Maar hoe weet ik de juiste tijden om terug te vallen?" je vraagt. "De rest van de gilde denkt dat ik ongelijk heb, maar dit is een groot en belangrijk probleem." Waarop ik je dit punt aanbied: het zijn allemaal grote en belangrijke kwesties. Elk van hen. Als guild leiderschap en zijn beslissingen hierbij betrokken zijn, dan is het probleem groot en belangrijk.
Ik heb gezien dat veel te veel leiders verzanden in het idee dat het goed is om de kleine problemen te laten verdwijnen, maar de groot problemen moeten worden bestreden, en de groot kwesties zijn wat de leiders daar zijn om de gesprekken aan te gaan. Dit is begrijpelijk denken, dat is ook helemaal verkeerd. Niemand voelt zich alsof ze een stem hebben als de enige keren dat hun stem ertoe doet, de tijden zijn dat het niet relevant is.
Als dat te cryptisch is, overweeg dan het volgende: als u Er werd alleen naar de kleine problemen geluisterd, zou je het gevoel hebben dat je een stem had, of zou je het gevoel hebben dat je gemarteld werd met tokens en de rest van de tijd genegeerd werd?
Vaker vind ik dat het belangrijk is om naar de mensen te kijken die zich met welk gezichtspunt bezighouden. Ik zat op een gegeven moment in een gilde, waarin verschillende leden zeiden: "Ja, de agenten hier zijn onaangenaam om ermee om te gaan en erg brullend", met het antwoord van de officier neerkomend op "nee, dat zijn we niet". Afgezien van de voor de hand liggende communicatieproblemen daar, zou een redelijker antwoord kunnen zijn op tenminste humor de idee, omdat de enige mensen die zeggen "er is geen kliek" waren de mensen die dat per definitie zouden zijn binnen de kliek.
Als je bereid bent om te stoppen met luisteren naar mensen van een bepaalde omvang, doe je niet de push en trek correct. Je gaat er nog steeds van uit dat je gelijk hebt, dat iedereen anders gehumeurd moet zijn. En nogmaals - het is het beste om te beginnen vanuit de veronderstelling dat jij kon Wees fout.
De eb en vloed
Tot nu toe heb ik veel gesproken over valkuilen. Hoe zorg je ervoor dat het werkt? De sleutel is om ervoor te zorgen dat zowel officieren als leden aan het trekken zijn en niet tegen elkaar aan trekken.
Wanneer u een leidende beslissing moet nemen, luister dan met alle partijen. Praat met de gilde als geheel. Als het een booleaans probleem is (dat wil zeggen dat uw gilde overeenkomt met Faction A of Faction B), moet u een absolute beslissing nemen; anders wilt u het beste compromis bieden dat u voor iedereen kunt bereiken. En zelfs in boolean-situaties moet u de mensen onthouden die het niet eens waren met uw beoordeling en meer aandachtig luisteren naar de andere dingen die zij willen.
Als het grootste deel van het gilde met Faction A wil gaan, maar je wilt met Faction B, maar er is geen echt voordeel voor de gameplay, Faction A is de juiste keuze. Maar jij kan neem de beslissing dat Faction B is wat je doet - behalve dat je het met anderen wilt bespreken. Leg je beslissing en je redenering uit, waarom het veel voor je betekent, en misschien nog belangrijker, wat je gaat doen om eventuele gekwetste gevoelens glad te strijken met de mensen die het niet met je eens zijn.
En de volgende keer dat het meningsverschil opkomt, onthoud dat jij deed de vorige keer de beslissing nemen en erkennen dat de andere gildeleden nog steeds kunnen pitchen. Geef hun argumenten een beetje extra gewicht. Ja, misschien ben je deze keer nog steeds ervan overtuigd dat je gelijk hebt ... maar je moet eerder de enige scheidsrechter zijn en ingaan tegen de mening van de meerderheid, eerlijk is eerlijk. Deze keer is het tijd om af te zien van de publieke opinie en iemand anders te laten bellen, ook als u het er niet mee eens bent.
Van dit alles kan het klinken alsof je rol meestal die van een scheldpartner is of de uiteindelijke beslissing neemt wanneer het te dichtbij is om te callen, misschien iets een duwtje in de rug te geven. Dat is een nauwkeurige beschrijving van het feit dat je meestal een officier bent. Je zou moeten niet wees de persoon die de leiding heeft en de edicten uitdeelt; je zou degene moeten zijn die zachtjes in de ene of de andere richting duwt, een gecompliceerde reeks problemen uitbalanceert en een redelijke stem geeft.
Het beste leiderschap is leiderschap dat de gilde laat beslissen wat het wil met slechts de kleinste invloed. Als er geen duidelijke duw in welke richting dan ook is, hebt u alle rechten en redenen om de beslissende factor te zijn, maar als u de mogelijkheid heeft om weg te stappen en mensen met elkaar te laten praten, moet u het nemen.
Het kan moeilijk zijn om te doen, vooral als je dat bent absoluut zeker dat alle anderen ongelijk hebben en je hebt gelijk. Maar als je zeker weet dat je gelijk hebt, is er een indicator van de juistheid, niemand zou ooit ongelijk hebben. Je bent het aan jezelf en je medeleden verschuldigd om nederigheid te tonen en in staat te zijn verkeerd te zijn, andere mensen de beslissingen te laten beïnvloeden. Anders kom je in een machtsstrijd en die nooit eindig goed voor gilden.