Inhoud
De release van de zeer controversiële Haat, gevolgd door de reactie van de gaminggemeenschap, heeft aangetoond dat de cultuur volwassen is geworden. Games hebben tegenwoordig niet langer alleen een schokwaarde nodig vanwege de aandacht, omdat de gemeenschap een aantal normen heeft opgesteld.
Haat wordt verondersteld een duister en stenig spel te zijn dat spelers in de rol van "De Antagonist" plaatst als hij aan een persoonlijke genocide begint. Alle aandacht was echter geen hype; het was een veroordeling van de controversiële inhoud en het falen om iets te bieden dat het waard was om het een spel te noemen. Het hele punt van deze titel lijkt niet veel meer te zijn dan een ontwikkelaar die de aandacht trekt door te proberen brandstof toe te voegen aan een controverse die sinds het midden van de jaren 2000 dood is.
Vroeger
Haat had een unieke en grensverleggende ervaring kunnen zijn, mocht deze van 1999 - 2004 zijn uitgebracht. Vroeger maakten videogames deel uit van een nichecultuur of werden ze als kinderspel gezien. Om een meer volwassen publiek aan te spreken, titels zoals Mortal Kombat, noodlot en Grand Theft Auto III onderzocht volwassen inhoud terwijl Post en Custer's Revenge verlegde de grenzen van wat acceptabel was. Tegelijkertijd waren veel ontwikkelaars erg blij om het te houden aan anti-video game-activisten zoals Jack Thompson.
Maar vanaf 2015 zijn videogames onderdeel geworden van de popcultuur, terwijl de gamecultuur soberder is geworden. Van memorabele videogames wordt verwacht dat ze een tot nadenken stemmend verhaal hebben met meerlagige personages, een ongelooflijke multiplayerervaring of een uitdagende ervaring die de speler stimuleert.
Spellen die ooit de grenzen verlegden, zijn nu gericht op het ontwikkelen van personages en verhalen. Wolfenstien: The New Order is niet langer alleen maar een eenvoudige shooter, maar een tot nadenken stemmende reis die de gruweldaden onderzoekt die het Thrid Reich synoniem voor kwaad maakten. Grand Theft Auto V spelers beginnen aan een persoonlijke odyssee die loont en een eerbetoon is aan de werken van Jack Kerouac en Hunter S. Thompson.
De laatste game die in staat was om weg te komen met een verontrustend moment was Call of Duty Modern Warfare 2, allemaal dankzij "Geen Russisch". Ondanks zijn afschuwelijke inhoud was het de bedoeling een terroristische aanslag te simuleren terwijl de toon van het verhaal werd vastgesteld. Een ander belangrijk detail dat dit onderscheidt van de spellen van weleer is dat het niveau optioneel is - spelers hoeven niet deel te nemen aan het bloedbad.
Iemand wil aandacht
Ultra gewelddadige of ronduit sadistische games zijn nu minder over het verleggen van de grenzen en meer een gimmick om aandacht te krijgen. Vorige maand zorgde een andere onbekende gameontwikkelaar voor controverse door vrijgave Dood de F **** t, een schutter met een licht geschut waarbij spelers iedereen vermoorden die LGBT is. Dit one-hit wonder duurde echter maar twee uur op Steam voordat het werd verwijderd.
Een ander spel dat gaat over shock en geen inhoud is gynaecofobie, een horror-overleving die voelt alsof het is ontwikkeld om alleen de #GamerGate-randgroepen te bestrijken. Buiten de Steam-community zijn er titels geweest zoals Angry Trayvon en Bomb Gaza. Oh, en hoe kan iemand het vergeten JFK: Reloaded, een shooter waarmee spelers de moord op John F. Kennedy kunnen recreëren.
Destructieve creaties hebben mogelijk de aandacht van de spelwereld gekregen, maar deze 15 minuten roem zullen ten koste gaan van hun reputatie. Net als bij mensen, kan een dergelijke gimmick een ontwikkelaar opvallen, maar wij gamers zullen er geen respect voor hebben.
Zoals Don Draper tegen Pete Campbell vertelt in de eerste aflevering van Gekke mannen met betrekking tot acties en respect:
Ga zo door, en zelfs als je mijn baan krijgt zul je deze plek nooit runnen. Je sterft in dat hoekkantoor, een leidinggevende op het middenniveau met een klein beetje haar dat vrouwen uit medelijden naar huis gaan. Wil je weten waarom? Omdat niemand je leuk zal vinden.
