Om het te zeggen Bioshock franchise heeft de gaming-stratosfeer beïnvloed is een kolossaal understatement. Met de griezeligste sfeer die tegenwoordig in games wordt geboden, een ingewikkelde, ingewikkelde verhaallijn die je eigenlijk aan het plot doet denken in plaats van dat het je wordt toegejuicht, en zo zwaar draait dat M. Night Shyamalan een run krijgt voor zijn geld, Bioshock hebben mensen echt laten praten over games als een kunstmedium in plaats van gewoon kinderspeelgoed. Deze game heeft me echt beïnvloed in mijn opvoeding en heeft mijn liefde voor games nieuw leven ingeblazen, en heeft me ook laten verrassen door de verbeelding van de menselijke geest.
Misschien wat Bioshock Maximaal slaagt erin hoe het een gedurfde tour de force ervaring heeft gebracht in een tijd waarin shooters en eenvoudige beat 'em ups oppermachtig regeerden. Voor de eerste keer belichaamde ik echt het karakter, leven, ademen en scrollen door het gevallen Atlantis dat bekend staat als Rapture. Ik rouwde om de veronderstelde moord op Atlas's 'familie' door de handen van de zotte Andrew Ryan en ontdekte de vreselijke waarheid over mijn genetica.
En dan is er de echte spel. Vloeiende animaties, oogverblindende waterafbeeldingen en nauwkeurig afgestemde gamemechanismen zoals plasmiden (genetische superkrachten) maakten dit tot een absoluut genot om op te spelen, bovenop het verkennen van de uitgestrekte waterloze woestenij. Spelen Bioshock had niet alleen de vereisten vervuld voor zijn "first person shooter" -naam, maar torende met finesse boven de groten uit.
Bioshock is in alle opzichten een echte pionier. Het is spookachtig, meedogenloos en ronduit gruwelijk soms, maar het is een origineel meesterwerk dat niet alleen mijn liefde voor games, maar ook mijn waardering voor verhalen in het algemeen een kickstart heeft gegeven.