Inhoud
The Meltdown
Phil Fish stopte onlangs alle vooruitgang op de langverwachte Fez 2 dat zou zijn volgende grote vervolg worden op de indiescene. Zijn studio, Polytron, bevestigd via Twitter dat zijn weekendtaak niet zonder gevolg was.
Het komt na een brutale heen en weer over Twitter tussen hem en GameTrailers’ Marcus Beer. Beer's editorials, onder de titel "Annoyed Gamer," zijn vaak doorspekt met sarcastische, bijtende, grof commentaar gericht op vele grote namen in de industrie.
Hij richtte dit verbale spervuur op Fish dit weekend en noemde hem een 'hipster', 'wanker', en rondom diva, toen hij weigerde vragen te beantwoorden over de recente beleidsverandering van Xbox One voor indie-ontwikkelaars.
Toen Fish geen verontschuldiging voor verontschuldigingen ontving, begon hij te spartelen, blindelings en woedend swingend naar iedereen die hem antwoordde. Nu is het bekend dat Fish binnen de industrie ... op zijn zachtst gezegd ... temperamentvol is. Hij is betrokken geweest bij tal van spats en is zeer vocaal over bepaalde kwesties. Voor velen geloofden ze dat dit gewoon weer een van zijn vele raaklijnen was.
Welnu, voor Fish waren deze opmerkingen de druppel die de kameel brak. Hij had eerder met minachting gesproken over de huidige stand van zaken in de industrie en de gruwelijke aard van de consumenten. Hij heeft niet zo subtiel gezinspeeld op zijn verlangen om de industrie te verlaten, ondanks zijn passie, en het lijkt erop dat hij eindelijk zijn wens heeft gekregen.
Nu is Fish in deze kwestie verre van een onschuldig slachtoffer; het duurt tenslotte twee tot tango. Maar ondanks al zijn sputteren en woeden kan hij niet anders dan voelen dat hij iets heeft gezegd.
We laten onze ware kleuren zien
Waarom zijn wij als consumenten van mening dat het niet alleen goed is, maar ook dat we de rechts om de mensen lastig te vallen die onze spellen maken? Zouden we naar onze favoriete band gaan en tegen hen schreeuwen omdat ze zo lang op hun volgende album hebben gezeten? Verdorie, laat sociale decorum ons toe om de keuken in te gaan in een restaurant en de koks te bespotten terwijl ze onze hamburger maken?
Zou je porren? deze kerel om uit te vinden waar de honing is?
Een weerzinwekkende trend begint met alarmerende frequentie te verschijnen. Gamers, 'fans', en zelfs journalisten nemen de sociale media en aanvallen, beledigingen en zelfs doodsbedreigingen aan voor ontwikkelaars en woordvoerders in de industrie.
In de afgelopen paar weken hebben we mensen lastiggevallen Dean Hall (Rocket2guns) om de zijne af te maken DayZ standalone zonder provocatie.
En dan hebben we mensen die dreigen Treyarch design directeur David Vonderhaar, voor (wacht erop) patch notities dat enigszins tweaken 3 wapens binnen Call of Duty: Black Ops 2. Ondanks alle schijnbare haat die op één man was gericht, antwoordde hij eenvoudig:
"Ik weet niet zeker of deze fracties van seconden de bedreigingen van geweld waard zijn."
Nu zullen veel mensen zeggen "oh, natuurlijk krijg je zulke reacties. Die gemeenschappen trekken het uitschot van de gamerloop aan: de onvolwassen 14-jarige, internet stoere jongens."
Het probleem is dat dit probleem elke singuliere gemeenschap overtreft en een kwestie wordt die de rest van de community wegdoet te repareren in plaats van te negeren. Het is pas in de recente herinnering aan de laatste week dat ik die voorbeelden trek.
We zien drama, smaadjes en gevechten uitbreken in het gamen of het nu is League of Legends fans kibbelen over Team Sirenof Anita Sarkeesian tegengestelde kanten oproeren. Onze ware aard laat zien, en we zijn niet bang om het te verbergen.
Of dit de meerderheid is, of gewoon een vocale minderheid, het is nog steeds een probleem. Het internet en zijn aantrekkingskracht van anonimiteit is de Ring of Gyges van deze generatie geworden. We hebben het vermogen om te zeggen wat we willen en eisen wat we willen, zonder blijvende repercussies.
En de keren dat we onszelf niet kunnen reguleren, of enige schijn van decorum laten zien op online forums, krijgen we gevallen als de jongen uit Texas die gearresteerd werd voor gewelddadige opmerkingen die werden beschouwd als "terroristische bedreigingen" na het spelen van LoL.
Nu roepen we eindelijk uit, zeggende dat de dingen overdreven zijn en recht eisen voor dit onschuldige kind. Maar hoe moeten we worden gerespecteerd, als dit soort gesprekken de norm is?
Natuurlijk gaat geen van deze veronderstelde dreigingen gebeuren. Ondanks wat de media willen dat je gelooft, schiet niemand op een school of wil je een ontwikkelaar vermoorden alleen maar omdat ze verloren zijn gegaan tijdens een videogame.
Maar het feit is, dit soort opmerkingen zijn de norm, en in plaats van het te repareren, zwaaien we het af en zeggen, "het beoogde publiek is 14-26 jaar oude mannetjes, natuurlijk gaan ze gewelddadig praten en slordigheden gebruiken", of "we zijn tenminste niet zo slecht als die jongens! "
Dit zijn niet alleen gamers die hun mening uiten, noch pleiten voor een zekere mate van decorum die hun krokodillentranen tot zwijgen brengen. Het tonen van ongenoegen hoeft niet te worden getoond met een vloedgolf van vloeken, bedreigingen en alle hoofdletters. Het lijkt op een kind dat een driftbui in de winkel gooit en zich beledigd voelt wanneer zijn moeder terugschreeuwt.
Het is een schandelijke vertoning geworden en we pushen totdat ontwikkelaars niet bereid zijn terug te duwen.
Met dat gezegd ...
Vis is geen redelijke ontwikkelaar. Verdorie, hij is waarschijnlijk niet eens een goeie vent.
Hoewel we niet kunnen beoordelen wat hij elke dag doormaakt, is het niet alleen een professional, maar ook een pijler in de Indie-gamegemeenschap.
Wat hij had was een slechte dag; de schoonheid van het internet heeft alles wat hij in woede zei gered. Plotseling is HIJ de slechterik ondanks alle (misschien wel verdiende) luchtafweer die hij nam. Het is alsof je verwonderd kijkt terwijl die beer van vroeger probeert je gezicht eraf te rukken voor vragen over de domme schat terwijl hij slaapt.
Ik weet dat sommigen hebben gesuggereerd dat een PR-team alle sociale media moet behandelen om dit soort meltdowns te voorkomen, maar feit is dat dat gewoon onredelijk is voor studio's die op centen werken. Wanneer ze hun toevlucht moeten nemen tot Kickstarter om hun spellen van de grond te krijgen, hebben ze eenvoudigweg niet de middelen om uit te geven aan iemand om elk deel van hun aanwezigheid op sociale media te monitoren.
Nu hebben we mensen die rouwen om het verlies van het spel, op manieren die de reactie van het publiek weerspiegelen tijdens sterfgevallen door beroemdheden. We spotten en porren ze terwijl ze nog leven, maar zodra die laatste nagel in de kist zit, zingen we lof (en kibbelen in privé).
Wat de industrie als geheel nodig heeft, is een sterk hulpmiddel voor volwassenheid. Onze gemeenschap vertoont een verschrikkelijk gebrek aan dat; wanneer een ontwikkelaar gewoon uit een spel wegloopt vanwege wat komt neer op een sutje fit. Je hebt een verplichting tegenover degenen die je belooft, en het moet niet worden opgegeven alleen omdat mensen gemene dingen over je zeggen. Wanneer je je ego toestaat je keuzes te bepalen, zullen de resultaten niet mooi zijn.
Aan de andere kant zien we artikel na artikel over de ellende van onze onvolwassenheid als gamers. Hyper-geseksualiseerde vrouwen, smeerlapjes en bedreigingen die rond de gemeenschap worden gegooid, zoals dressing op een salade, zelfs eenvoudig trollen. We hebben het lef om op spellen zoals te wijzen De laatste van ons en zeg "games zijn een vorm van kunst!" terwijl je tegenstanders f **** ts noemt.
Waar gaan we naartoe vanaf hier?
Dat is het moeilijke deel. Dit artikel is zeker geen nieuwe grond aan het breken, of laat je tot een openbaring komen hoe je de spelgemeenschap kunt redden. Degenen die zichzelf reguleren en zich als echte mensen gedragen, doen dat en worden overstemd door de gemakkelijk tweetbare 'f * k U m8'. Als je anderen als mensen behandelt, hoef je er niet aan herinnerd te worden.
We kunnen niet een hele leeftijdsgroep opnieuw definiëren om tegemoet te komen aan de behoeften van de stille. Gamen is voor iedereen toegankelijk, wat betekent dat we geen algemene wet hebben om 'aardig' te zijn. Maar serieus, vuistregel, zeg niets dat je niet tegen een vriendelijke oude oma zou zeggen.
Is de gaming-industrie van buitenaf gecorrumpeerd? Zijn we onhaalbaar? Ik zeg eerlijk "nee".
We hebben zoveel te doen voor ons, en als de talloze Kickstarters dat we miljoenen hebben geschonken om ons iets te vertellen, kunnen we samenkomen om geweldige dingen te bereiken. We moeten de kernsmelting van Fish gebruiken als herinnering aan waar we ons niet moeten neerleggen, als ontwikkelaars en consumenten van het product.
Ik denk dat als we een stap terug doen om de consequenties van onze acties te onderzoeken en na te denken voordat we spreken, we veel van de ellende kunnen aanpakken die de gokgemeenschap 'treft'. Het is een schande om de passies van zoveel mensen te zien doorstoken omdat we vergeten hoe we elkaar moeten behandelen.