Inhoud
Het vonnis is in: Resident Evil 7 wordt al jaren geprezen als een van de beste inzendingen in de serie. Het heeft misschien niet dezelfde mate van waardering gekregen als het toppunt van de franchise - Resident Evil 4 - maar het heeft opnieuw belangrijke grond teruggekregen door zijn directe voorganger.
Is dit een geval waarbij spelers echt genieten van de nieuwste versie op hun eigen voorwaarden, of pure opluchting dat het gewoon beter is dan Resident Evil 6?
ARRRRGHHH !! Oh? Hmm.
Het vergelijken van de twee spellen is lastig, omdat het duidelijk verschillende beesten zijn. Wat wel duidelijk is, is dat ze allebei op de markt worden gebracht als horrorspellen. Door dit label moeten ze je bang maken, of tenminste een gevoel van voelbare spanning oproepen.
Resident Evil 6 deed geen van beide.
In plaats daarvan kregen we een cover-based shooter die het leven uit een verontrustende situatie zoog. Het was een zombie-gevuld Oorlogswapens -- min het plezier. Als zodanig werden de horrorelementen ogenschijnlijk overboord gegooid ten gunste van actiescènes.
Resident Evil 7 herinnerde zich eigenlijk waar de serie over moest gaan, en vulde de gangen van zijn landgoed met scènes en sprongverschrikking die even verontrustend en angstaanjagend waren.
Druk op X naar Alles
Een van de grootste kritieken van de zesde game was de afhankelijkheid van snelle tijdgebeurtenissen. Vanaf het begin heeft het zijn kraam uiteengezet en je een voorproefje gegeven van wat je zou moeten doorstaan - minuut na minuut van knopprompts, thumbstick waggelen en rennen. Zo. Veel. Running. Door te draaien RE6 in een QTE-fest vermeden Capcom en Konami de wortels van de serie in het voordeel van een third-person shooter die licht was op fatsoenlijke opnamen.
In vergelijking, RE7 deze aanpak overboord gegooid door van de hoofdpersoon, Ethan, een normale vent te maken. Hij was niet door de troepen getraind, alleen verloren op de verkeerde plaats bij de verkeerde mensen. Het gevecht was strak en claustrofobisch, en herinnerde aan de eerste ingangen in de serie. Wat nog belangrijker is, was dat je je heel goed bewust was van je omgeving, omdat je elke hoek moest gebruiken om in leven te blijven.
Een ander perspectief
Terwijl RE4 de serie nieuw leven ingeblazen met zijn verschuiving naar een camera over de schouder die je tegen de tijd stevig in de actie duwt RE6 rolde rond de nieuwigheid (en de horror) was afgesleten. We keken niet langer naar een meeslepende actie-horror, maar naar een wannabe-film met een stuk na het stuk dat je af en toe ermee liet communiceren.
Door naar een volledig first-person-perspectief te gaan, deed dat niet alleen RE7 dien de angsten op die fans hadden aangedrongen, maar liet je ook je gruwelijke omgeving volledig waarderen. Het huisgezin van Baker was overspoeld met ellende en afval, en elk facet van dat bedompte huis werd in hoge definitie weergegeven zodat je eroverheen kon kijken.
Het was meer dan alleen een frisse verflaag voor een afgematte franchise - het verhoogde de ervaring zelfs. Het vermogen om te integreren met PSVR was een andere bonus, maar niet zonder de gebruikelijke restricties met minder details en potentieel voor duizeligheid. Toch was het een fantastische demonstratie van wat een meeslepende gruwel kon doen.
Wacht - is dit een spel?
Er zijn talloze bugbears die u uit de lijst kunt kiezen RE6Zijn talloze fouten. Er was een belachelijke hoeveelheid tussenfilmpjes waar je doorheen moest. Er was een camera met een eigen hoofd en bazen die kogels opnamen terwijl ze je uit de onderdompeling sleurden. Er was een magere AI, die meer hinderde dan dat het hielp (hoewel co-op beschikbaar was als je een vriend ervan kon overtuigen om er doorheen te zitten).
Erger nog, er waren reactie-uitdagingen van een fractie van een seconde, waarbij je op elk moment volledig alert moest zijn. Dat ze uit het niets kwamen was al erg genoeg, maar het instadeel dat je kreeg omdat je niet in een aantal belachelijke situaties voorzag, was gewoonweg onvergeeflijk.
***
Behalve de (slechts licht verbeterde) boss-gevechten - die de serie nooit helemaal goed heeft weten te maken - RE7 bijna alles dat je met een passie in zijn voorganger haat, bijna uitgewist. En daarbij heeft het grote vooruitgang geboekt bij het herstellen van de genummerde serie in zijn oude glorie, door daadwerkelijk een spel af te leveren dat je zou beschouwen als spelen met de lichten aan.
Waar denk je aan Resident Evil 7? Voldoet het aan je verwachtingen, of heb je genoten van de splitsende zesde game? Laat het ons weten in de comments!