Oké, dus dit kan niet als een volledige recensie worden beschouwd, omdat ik de game nog niet heb voltooid, dit is alleen wat ik denk van de game tot nu toe, daarom is het mijn "eerste mening".
Voordat ik begin, moet ik u uitleggen wat Hyperdimension Neptunia is.
De Neptunia-serie bestaat uit een reeks JRPG's die plaatsvinden in de wereld van GameIndustri. Eigenlijk is de serie een komisch commentaar op de huidige game-industrie waarbij de personages (hoofdpersonages allemaal vrouwelijk) humanoïde representaties zijn van verschillende gameconsoles en bedrijven.
Perfectie produceren is echter ... een beetje anders, het neemt de hoofdpersonen van de serie en plaatst ze in een strategie / sim-spel.
Kortom, een kwaadaardige popgroep neemt aandelen weg van de vier godinnen Neptunus, Noire, Blanc en Vert en dus besluiten de vier godinnen of 'CPU' (wat staat voor Console Patron Unit) om popidolen te worden, om hun aandelen terug te krijgen.
Dat is waar de speler binnenkomt, je bent cast als de rol van de producer en je taak is om het dagelijks leven te beheren van welke CPU je ook kiest (in mijn geval Vert).
Je moet het werk in evenwicht houden (zoals het lanceren van Ad Campaign's, het bijwonen van openbare evenementen en het opnemen van alles om je CPU's fanbase te verhogen) en Studie (zoals vocale training, dansen en repetitie etc. etc. om de statistieken van je CPU te verhogen) met ontspanning om je CPU raakt gestresst, wanneer je CPU gestrest raakt, neemt haar prestatie af en zal ze weigeren te werken, studeren of concerten bij te wonen tot haar stressniveau daalt.
Er zijn ook verschillende dating-sim-elementen voor het spel, maar ik heb die vanaf nu niet volledig kunnen verkennen, dus wat er gebeurt wanneer je CPU maximale genegenheid voor je bereikt, is me nog steeds een raadsel.
De game heeft hele mooie beelden, ze zijn helder, levendig en kleurrijk, je staart vooral door het grootste deel van het spel naar 2D-personageportretten.
Maar de 3D-personagemodellen die worden gebruikt voor de concerten zien er geweldig uit op de Vita.
De muziek, hoewel catchy, is zo heel ... vergeetbaar, dat is eigenlijk een schande, aangezien het een spel is over popidolen, daarom is muziek de drijvende kracht, maar helaas, hoewel het niet slecht is, zul je niet deuntje neuriën de douche later.
Als geheel is het spel als een sim- / strategiespel vrij oppervlakkig, je selecteert meestal "Werk", "Les", "Ontspannen", "Concert" en wacht tot er iets gebeurt of "Verplaatsen" om naar een ander te gaan kantoor in een andere stad in GameIndustri, maar ondanks zijn oppervlakkigheid ... is er een verslavend plezier, het soort plezier dat je normaal gesproken krijgt van een iPhone-game of zo, je kent de "nog maar een paar lessen" "gewoon nog een concert "type plezier.
Dus mijn algemene beginoordeel van het spel is een harde 7, het is best leuk en mooi om naar te kijken, maar voor een spel over muziek, het hebben van muziek is dit een schande. Maar met zijn eenvoudige verslavendheid en hoe gemakkelijk het is om erin te komen, is er zeker plezier in, vooral als je een fan bent van de Neptunia-serie.