Inhoud
Misschien wel een van de moeilijkste panelen om in te stappen bij de PAX East 2015 van dit jaar was de Cards Against Humanity paneel. Er was een onofficiële pre-line, een officiële door PAX gesanctioneerde regel voor het panel dat 15 minuten invulde, en vervolgens een extra wachtlijst als het panel niet vulde. Gelukkig voor degenen die het niet gehaald hebben, gingen ze flauwvallen Cards Against Humanity Reject Packs.
De selecte paar (met weinigen die ik een paar honderd bedoel) die in het panel konden komen, konden wat plezier, spot en een kijkje nemen in de creatieve processen die er zijn in Cards Against Humanity.
E-mails afhandelen, met stijl
Een van de grote dingen die meestal wordt Cards Against Humanity enige aandacht is hoe ze omgaan met e-mails van klanten. Sommige e-mails zijn legitiem, maar veel zijn obscure klachten. Het team probeert snel, gierig, maar niet te informatief te zijn. Ze zijn zelfs zo ver gegaan om een zine over hen als titel te publiceren Uw e-mails zijn slecht en u zou zich slecht moeten voelen. Tijdens dit panel brachten ze een paar voorbeeld-e-mails binnen en hadden deelnemers een bijdrage geleverd aan hun antwoorden en deze daadwerkelijk verzonden.
(Opmerking: dit e-mailadres in het hoofdgedeelte van de e-mail was niet echt, één persoon heeft naar dat e-mailadres gezocht en het team van Cards Against Humanity heeft hen bedankt voor het niet verspillen van hun tijd voor het wijzigen van het e-mailadres om de identiteit van mensen te beschermen)
Een nieuwe kaart ontwerpen
Dit is geen gemakkelijke taak. Er zijn veel grappen die werken, maar zullen na een paar keer gebruik sterven. Het doel van elke kaart in het spel is om langdurig te zijn en niet saai te worden. Er waren veel mensen die ideeën gaven voor kaarten, maar ze werden snel ontslagen en / of belachelijk gemaakt. Sommige ideeën waren echter in staat om door te komen en bleken best hilarisch, zelfs voor de makers van het spel. Een voorbeeld van zo'n voorbeeld was "Extreme pimple popping videos". Om deze kaartideeën op de proef te stellen, moesten ze 3 willekeurige kaarten uit het spel trekken om te kijken of ze grappig waren. Als het nog steeds leuk was voor elke willekeurig gekozen kaart, werd dit als een succes beschouwd.
Uiteindelijk kostte het panel behoorlijk wat wendingen en bochten zonder veel tussen secties door te stromen. Ze openden met wat muziek, genoten van een verleden van nostalgie zoals een oud Glimworm commercieel met Smash Mouth, lees een paar e-mails en gooide rond enkele kaartideeën.
Er werd veel gelachen en ik kreeg eindelijk een ervaring uit eerste hand over de vraag waarom dit paneel sneller vult dan welk ander paneel dan ook. Ik was zelfs in staat om te vertrekken met een heerlijk koekjes souvenir:
