Dit weekend nam ik de tijd om mijn zus te interviewen over haar favoriete spel. Toegegeven, ze is een hyperactieve tiener die nog steeds in haar band shirtfase zit, dus ik verontschuldig me natuurlijk van tevoren.
Me: Dus praat tegen me zus. Je bent uit mijn eigen hart geboren, dus je hebt je eerlijke deel van de toelage op games opgeblazen. Wat is je favoriet? Natuurlijk weet ik het al, maar aarzel niet om al deze goede mensen hier op Gameskinny te vertellen!
Shayla: Nou, mijn favoriete gameserie is Spryo. Maar mijn favoriet uit de serie was Dawn Of Dragon, vanwege het goede einde. Weet je, de 'awww Spyro en Cinder krijgen kinderen! '
Me: Oh zo verzend je Spyro en Cinder? Ik kan niet eens ... Wat is in de wereld zelfs hun koppelnaam? Spyder?
Shayla: Nee- niet- nee. Ik zou denken dat het Spyrinder was.
Ik: Maar-
Shayla: Nee.
Ik: Riiight. Dus waar gaat het over Legend Of Spyro serie die het tot jouw favoriet heeft gemaakt? Je hebt op dit punt heel wat verschillende genres en verhalen gespeeld, dus wat heeft LOS gemaakt om op te vallen?
Shayla: Nou, ik speelde de eerste die op PS2 verscheen, The Legend Of Spyro: A New Beginning. En aangezien het mijn eerste spel was dat als een draak de wereld redde - daarna was ik als Ok, ik hou van Spyro, ik vond Sparks de hulpje en Cinder de zwarte draak (hoewel ze slecht was.) Nadat ik doorgespeeld had en had om Cinder 900 keer te verslaan begon ik het echt leuk te vinden. Toen kwam Legend Of Spyro: Eternal Night- en ik dacht 'Oh ik vraag me af of Cinder haar samen eindelijk heeft '-plus Spyo zocht haar, dus ik dacht 'oooookkk Ik zie hier een liefdesband!'
Ik: Dus wacht even ... wilt u me vertellen dat u net zo van Spryo houdt omdat u Spyder verzendt?
S: Nee ik hou gewoon echt van draken. Ik ben 15, dus het feit dat ik een draak in een spel kon spelen? ik had om er mijn geld aan uit te geven. Ik bedoel, de hoofdpersoon is een PAARSE DRAAK! Ik denk niet dat je het begrijpt, er is geen spel zoals Spyro! Het was anders! En ik vind iedereen in het spel leuk, hoewel sommige vijanden mijn laatste zenuwen opkwamen - het spel was nog steeds geweldig.
Ik: Nou, je hebt de serie al een tijdje gespeeld, van de eerste Spyro op Playstation tot de nieuwste game op de Xbox 360. Hoe zit het met het spel dat je ertoe aanzette zo lang vast te houden aan de serie? Zeker als je bedenkt dat het niet is wat het vroeger was, en games zeker niet goedkoop zijn!
S: Hoe meer ze met de serie zijn doorgegaan, hoe beter de game is geworden. In de eerste game was Spyro nog steeds een kleine punk-draak, nog steeds een baby die zijn krachten uitzoekt. Tegen de seconde dat hij worstelde om te vliegen (hij was in zijn tienerfase) en toen in de derde was hij een volwassene dat punt. Hij wist wat er gebeurde, hij wist wat er aan de hand was, hij beheerste al zijn elementen, en hij groeide op. Hij had zijn zinnen gezet en hij was klaar om dingen te laten gebeuren. Ik vond het leuk dat je hem speelde en je kon hem zien veranderen door alle games heen.
Ik: Dus de aantrekkingskracht voor jou was de voortgang van het personage - je had het gevoel dat je bent opgegroeid met Spyro. Je hebt hem geholpen om van een worstelende jonge draak te gaan, om hem te helpen zijn vleugels te winnen en zijn vertrouwen te winnen.
S: Ja. En de vijanden werden steeds groter en de dreiging bleef groeien. Er was een oorlog gaande. Je begon op de grond met het bestrijden van punkers, maar tegen de tijd dat je bij de vierde game kwam, vloog je in de lucht en vocht je tegen deze oversized draak met 4 gelijke bars! De man die je alles heeft geleerd wat je wist, sterft en vanaf dat moment ben je vastberaden. Je denkt nu wij hebben om te winnen, omdat we iets hebben om voor te vechten.
Ik: Tegen het einde is hij echt de redder van deze wereld geworden - en je gelooft het omdat je tijdens zijn reis met hem bent geweest.
S: Ja, omdat hij zo veel heeft verloren om daar te komen. Zijn huis was afgebrand. Hij verloor vrienden. En hij kreeg te maken met veel worsteling en vecht tegen heel wat erg sterke tegenstanders. Maar ik geloofde hem echt omdat hij zo vastbesloten was. Nadat zijn mentor was overleden, was Spyro zoiets 'Nee, we gaan deze jongens doen.' Hij werd een leider. En ik dacht 'OK Spyro- we gaan het doen! ' Ik was vastberaden met hem en ik had vertrouwen in hem. Op het moment dat ik zat te denken, zelfs als ik stierf tijdens het laatste gevecht zoals 200 keer stopte ik niet, ik stopte niet. Omdat dat was hoe ik me voelde. Ik was toen Spyro. Ik moest het doen voor alles wat ik had verloren. Dus toen ik eindelijk won, was het alsof 'oooohhh feest hier! '
Me: Na alle tijd en energie die je op dat moment in de serie had geïnvesteerd, ben ik niet al te verrast. De oproep voor jou was hoe Spyro tegenspoed overwon, zijn eigen onzekerheden en zijn zwakheid accepteerde voordat hij sterker kon worden. Er gaat niets boven #thestgle om een punk in een draak te veranderen zoals ze zeggen.
S: Nou, je weet dat ik van games houd waar je moeite mee hebt.
Ik: Nou zus, bedankt voor je tijd en je al even interessante analogieën. Wilt u nog iets anders delen met onze Gameskinny-lezers?
S: POWER TO THE DRAGONS!
Ik: Klinkt alsof je te laat bent voor je naar bed gaat. Bedankt voor het delen van zus, laat je heupen nu slapen.