Inhoud
- Werkelijkheid en chaos in alle verkeerde doseringen
- Verschrikkelijk controleschema Wandelen of rijden
- Rijkdom met geen rommel om het te waarderen
- Mogelijk de slechtste personages uit de geschiedenis van videogames
- Misschien kunnen we hier een les leren?
Het is weer tijd voor mensen! Na uitgelegd waarom Skyrim verdient de hype niet, deze lulgenoot die je favoriete spel niet leuk vindt, gaat een andere heilige koe afslachten.
Dat Red Dead Redemption 2 is uit, lijkt het een goed moment om terug te kijken naar Rockstar's vlaggenschip-spel dat op de een of andere manier nog steeds vijf jaar later inhoud krijgt met de bizarre Arena War-landing eerder deze maand.
Ik ben niet van plan om de boel te verslaan. I denk GTA V was een bijna slechte game, op bijna elke manier.
Uiteraard is niet iedereen op GameSkinny het hiermee eens - met enig gevoel GTA V's PC-uitgave is a 10/10 meesterwerk voor de leeftijden - dus ga niet op ze af voor mijn mening, maar onthoud dat ik daadwerkelijk kracht put en voeding van de schreeuwende opmerkingen van all-caps (nog een paar en ik krijg een level omhoog!), dus blijf ze maar komen!
Werkelijkheid en chaos in alle verkeerde doseringen
Ik heb onlangs de pech gehad om te beoordelen Gungrave VR, een spel waarbij ik mezelf constant afvroeg hoe een ontwikkelaar in elke mogelijke draai de exacte verkeerde ontwerpkeuze kon maken.
Terwijl GTA V daalt niet naar dat niveau van vreselijke game-hellscape (een paar games hebben die oneer, gelukkig), er zijn genoeg verbluffende ontwerpbeslissingen van Rockstar die je echt uit het universum halen en benadrukken hoe dit langverwachte vervolg niet uitkwam naar zijn potentieel.
Laten we beginnen met het verbazingwekkende landschap dat de zorgvuldig ontworpen parodie-stad Los Santos is.
Het is groot, mooi, en het is een enorme teleurstelling.
Zowel verhaal- als gameplay-flops zijn een grote slechte dienst voor die prachtige locatie. Het grootste probleem is gemakkelijk het gebrek aan interactie met de omgeving door het ontbrekende interieur voor al die prachtige gebouwen overal. Dat is een probleem dat deze enorme open wereldgames voortdurend teistert, maar het is hier vooral merkbaar. Het is een schande dat de modding-gemeenschap altijd wordt gebruikt om dat probleem op te lossen, in plaats van dat de ontwikkelaars proactief zijn en ervoor zorgen voordat ze worden vrijgegeven.
Voor al zijn pracht zijn de dingen die je in Los Santos kunt doen ook behoorlijk saai.
Hoewel er nog steeds veel humor en belachelijkheid was, kun je vertellen dat Rockstar probeerde de serie een meer geaarde en realistische richting te geven met GTA IV. Met de vijfde iteratie van de serie, kreeg Rockstar de exacte verkeerde combinatie van gefundeerde realiteit en belachelijke waanzin.
De ontwikkelaars voelden een behoefte om een absurd aantal systemen te implementeren, alleen omdat ze dat konden, en maar heel weinig van die elementen zijn je tijd waard. We konden ons een weg banen door laadcontainers te laden, naar yogales gaan en de aandelenmarkt volgen. Klinkend spul om zeker te zijn.
Die 'pensioensimulator'-elementen botsen dan met bizarre stripfiguren en krankzinnige scenario's die een heel vreemde juxtapositie van stijlen creëren.
Een taxi bellen of zelfs in de buurt van een politieagent lopen, kan World War 3 zonder reden veroorzaken, wat de eerste keer weliswaar hilarisch is. Tegen de 80ste keer bereik je echter een punt waarop je eigenlijk gewoon naar de andere kant van de stad wilt oversteken zonder ambulances en tanks te betrekken, alsjeblieft.
Die bizar agressieve politie slaag er altijd in om alles te laten zien en te ruïneren van saaie missies waarbij je langzaam iemand volgt die de snelheidslimiet oploopt tot het absolute karwei dat kernafval verzamelde zonder de reden van de oceaan.
Verschrikkelijk controleschema Wandelen of rijden
Moorddadige politiemacht terzijde, de algemene moeilijkheidsgraad was veel te gemakkelijken het moeilijkste deel van het spel was simpelweg vechten tegen het controleschema. Er is hier een terugkerend probleem van Rockstar met onhandige besturingselementen, dat zelfs doorgaat naar sommige delen van het veelgeprezen Red Dead Redemption 2.
In GTA V, het is moeilijk om een enkele grote boosdoener vast te pinnen in het slechte controleschema omdat er zoveel kanshebbers zijn.
Neem de bizarre snelle u-turn-monteur, die het moeilijk maakt om ergens heen te gaan en resulteert in het vaak binnendringen van dekking op de verkeerde locatie. Ik had serieus flashbacks van proberen om te draaien of hoeken in het origineel te zien Resident Evil.
Dan is er hoe de game re-auto's om de paar seconden zonder reden centreert op de achtervolgende cam, waardoor chases meer een karwei worden dan ze moeten zijn.
Zelfs basisdingen zoals het bevestigen van de zaklantaarn aan het jachtgeweer en het aanzetten van de zaklantaarn werden een geduldige oefening in het vechten tegen de bedieningselementen en het raden van de combinatie van knoppen die Rockstar wilde dat je zou drukken. Dit is geen intuïtief systeem, om het zachtjes uit te drukken.
Heb je een gek bedrag uitgegeven aan nieuwe kasten voor de drie hoofdpersonen? Dat is echt jammer, want ze schakelen terug naar hun eerste outfits telkens wanneer je wisselt tussen personages zonder reden, gewoon om een andere vervelende laag dingen te doen.
Rijkdom met geen rommel om het te waarderen
Wat betreft het uitgeven van te veel geld, was het beginnen met een herenhuis een slechte keuze die te veel van een verschuiving verwijderd was GTA's algemene stijl.
Het voelde echt als een van die afleveringen van een vreselijke huizenjachtshow waar mensen zonder duidelijke reden rijk zijn. Ik ben een freelance baby zeehond puncher en mijn vrouw geeft professionele gedachten en gebeden. Ons budget? Een coole 1,2 miljoen voor een starterswoning.
De in-game economie in zowel singleplayer- als multiplayer-modes zijn allemaal soorten wonky (een probleem met Red Dead Online op dit moment ook), maar om volledig tegengestelde redenen.
In singleplayer heeft het geen enkele zin om na de eerste paar overvallen veel te doen, omdat je met een ongelofelijk bedrag in contanten komt te zitten. Dat is precies het tegenovergestelde van de andere games in de serie waar je arme mensen begint en moeite hebt om je weg omhoog te werken, met constante tegenslagen.
De beste hondenkoppelingspin worden in eerdere spellen zoals GTA IV was een enorme strijd. Er waren tijden dat je je munitie niet kon veroorloven die je nodig had voor grootschalige missies en moest uitgaan om andere taken uit te voeren om klaar te zijn voor het volgende doel.
Hier wordt alles heel vroeg aan je overhandigd. Je bemanning zal miljonairs zijn voordat je het weet, en het willekeurig open wereldmateriaal is gewoon je tijd niet meer waard.
Natuurlijk is het probleem in de online-modus eigenlijk precies het tegenovergestelde, met een constante pijnlijke grind om iets te veroorloven (of je zou echt geld kunnen uitgeven om een boost te krijgen, wat onaangenaam is).
Mogelijk de slechtste personages uit de geschiedenis van videogames
Een ander groot probleem om te beginnen met een al te bevoorrechte rijke man wordt al snel duidelijk in de GTA V verhaallijn ... er is niemand om contact mee te maken en om om te geven.
"Ik ben rijk en verveeld en heb een perfect leven, dus ik moet misdaden beginnen doen om dingen op te fleuren," is niet echt een probleem waar veel mensen zich mee kunnen identificeren.
Michael's interacties met zijn verwende, onaangename kinderen zijn pijnlijk om door te zitten, en vaak wilde ik dat ik de controller gewoon wilde neerzetten en iets anders ging doen. Ik kijk niet met opzet tv-shows over afschuwelijke rijke mensen, dus het was niet bepaald een aangrijpende boog om dat element voorop en in het midden van de verhaallijn te gooien.
Deze personages zijn allemaal ongelooflijk zeurderig, wat snel raspend wordt. Kun je je voorstellen dat Niko Bellic zich ooit als Michael gedraagt of de onzin van Trevor even verdraagt?
Over de favoriete krankzinnige drugsdealer van iedereen gesproken, waarschijnlijk omdat ik in een flatgebouw met gillende meth-hoofden heb gewoond, maar Ik vond de krijsende meth-hoofdpersoonlijkheid van Trevor helemaal niet amusant of vertederend. Ik weet niet zeker of er ooit een videogamekarakter is geweest dat ik graag vreselijk meer wilde zien sterven dan Trevor.
Dat brengt ons bij Franklin, die niet de onaangename familie van Michael of de schreeuwende pasvormen van Trevor met all-caps heeft om mee om te gaan, maar toch komt met zijn eigen redenen om elke afzonderlijke missie te haten waarin hij verschijnt. was de constante reeks racistische uitlatingen dat maakte dat ik me begon af te vragen of Quentin Tarantino zich op de achterbank verstopte waar we ook reden.
Het racen van de racistische leugens een paar keer voor shockwaarde en om de aard van een personage te laten zien is prima, maar uiteindelijk raakt het een niveau waar het gewoon onnodig is.
Voor de duidelijkheid, ik ben volledig gekant tegen censuur van welke aard dan ook en denk dat games, films en literatuur moeten zeggen of laten zien wat ze willen, maar er is nog zoiets als tact om in gedachten te houden.
Rockstar vond de lijn en liep er vrolijk overheen, en niet alleen met de laster maar met een constant spervuur van lage voorhoofdmoppen die het verhaal afleidden.
Het is duidelijk dat de ontwikkelaars een parodie probeerden te maken op het leven in Zuid-Californië, maar ze hebben het zo ver doorgevoerd dat er helemaal geen sprake is van empathie met een van deze personages en je begint de gamewereld te haten, wat erg slecht is voor een open wereldspel.
Ze zijn er in geslaagd de personages en de wereld zo onaangenaam te maken dat de paar momenten later, waarop je plotseling zou verwachten dat er goede dingen met Trevor of Michael's familie zouden gebeuren, gewoon plat op hun gezicht vallen.
In GTA IV, Ik heb eerlijk gezegd een beetje verdrietig toen Mallorie belde om haar zwangerschap te onthullen nadat ik het einde had gekozen waar Roman sterft.
Ik heb serieus nagedacht om terug te gaan en de andere kant op te pikken, omdat ik in de open wereld kon komen zonder dat mijn neef het mis had. GTA V kwam zelfs niet in de buurt van het verzamelen van dat niveau van gehechtheid aan een van de cast van vreselijke, weggegooide karakters.
Misschien kunnen we hier een les leren?
Slechte karakters, slechte controles, slechte economie, slechte moeilijkheid, slecht verhaal ... er is geen weg omheen, GTA 5 was gewoon een slecht spel.
Kijken naar Red Dead Redemption 2 nu we tijd hebben gehad om de ervaring volledig te verteren, komen de gebieden waar Rockstar de formule heeft verbeterd en de gebieden waar ze dezelfde fouten blijven maken, echt in beeld.
Met belachelijk slechte beslissingen zoals Fallout 76 met de grote naam, het open wereld gaming landschap, het is duidelijk dat we ontwikkelaars zoals Rockstar en Bethesda meer verantwoordelijk moeten houden als er iets mis gaat.
telkens als GTA 6 komt langs de lijn, de grote fouten gemaakt hier moeten worden bestudeerd en hopelijk niet herhaald. Er zit een perfecte 10/10-game verborgen in deze formule, het zal net iets meer inspanning vergen om te ontgraven dan dat Rockstar eerder heeft willen doen.
Nu is het tijd voor jullie om te laten klinken - welke ingang in de GTA universum denk je dat dit de beste is uit de serie, en wat zou je graag anders gedaan zien met de volgende game?