Kentucky Route Zero is het soort spel dat de geest van een plaats vastlegt. Ik heb het grootste deel van mijn leven in Kentucky gewoond, mijn familie komt uit diepe discussies in het mijnbouwland en er zijn aspecten van dit spel die tot een deel van mijn geest spreken, als je in dergelijke dingen gelooft.
Doe een, want Kentucky Route Zero is episodisch, is een soort langzame brandwond die sommige mensen ervan kan weerhouden ervan te genieten. Voor mij werd het tempo bijna meditatief. De game draagt een angstaanjagende, droomachtige sfeer met zich mee die gemakkelijk door het tempo wordt begeleid. Als je op zoek bent naar spanning vol actie, zou je waarschijnlijk niet naar een punt moeten kijken en op avontuur moeten klikken. Dat gezegd hebbende, Kentucky Route Zero kan je vervelen tot tranen.
Act One is ongeveer een uur tot anderhalf uur, afhankelijk van hoe ver je je in deze wereld wilt verdiepen. Dat verkenningselement is een van de manieren waarop KZR zich onderscheidt van veel van zijn tegenhangers met aanwijzen en klikken. Al vroeg in het spel krijg je een eenvoudige routekaart in zwart en wit om op te treden als je kaart en hoe je tussen punten navigeert. Wat gemakkelijk een saaie oplossing zou kunnen zijn, of in het rondneuzen is veranderd, je wordt in plaats daarvan aangemoedigd om te kijken en te zien of je alle details van de wereld kunt vinden.
De aanwijzingen worden gegeven in een uitgesproken landelijke stijl, een andere tidbit die echt bijdraagt aan het algemene gevoel van het spel. U wordt verteld voorbij historische monumenten te rijden en u kunt niet gewoon klikken op de plaats waar u naartoe reist. In plaats daarvan moet je rond de kaart reizen zoals Conway zou moeten doen als hij dezelfde bizarre instructies zou krijgen.
Er zijn momenten waarop je eenvoudig kunt luisteren, naar de herhalende hymne die je hoort via de muren van een oude kerk, of een kleine bluegrassband die in het donker speelt. Het is op deze momenten dat je doorweekt in de geest van een plek die misschien niet meer bestaat.
Een van de interessantere aspecten van Kentucky Route Zero is de manier waarop het spelerinteractie benadert. Hoewel er zeker een expliciet verhaal is in KZR, mag je kiezen wat je speler zegt. Het kan vergeleken worden met de dialoogbomen in spellen zoals Massa-effecten draagt echt bij aan het maken van het personage zoals jij je hem voorstelt. Is Conway een stille en strenge kerel? Zou hij beledigd of verbluft zijn van de manier waarop de mensen met hem praten? Hoe reageert hij op de eigenaardigheden om hem heen? In de drie keren dat ik het spel heb gespeeld, heb ik een aantal beslist verschillende en unieke verhalen gehad, zelfs als het eindresultaat hetzelfde is.
Het eerste moment zag ik het paardenhoofd van Equus Oils, een van de openingsscènes in Route van Kentucky Nul, Ik stond versteld. Het is moeilijk te beschrijven, maar het is zeker iets dat ik nog nooit heb gezien in videogamekunst, en de beste benadering die ik kan maken is Zwaard en Sworcery. De kunststijl is vereenvoudigd, met bijna een waterverf als effect, en momenten waar je alleen in de prachtige omgeving kunt genieten, zijn de moeite waard de pauze.
Route van Kentucky Nul heeft een tweede act die onlangs beschikbaar is gekomen, en als de andere afleveringen net zo mooi en goed in elkaar zitten, is er geen reden om niet te kopen. De game is beschikbaar op Steam en is echt een aanrader als je om verhaal en sfeer geeft.
Onze beoordeling 10 Verbluffende visuals en de spookachtige momenten die KZR doordringen, maken het de moeite waard om te spelen.