Marcus "djWheat" Graham is al sinds 1999 bij eSports. Dat is lang genoeg om de Cyberathlete Professional League (CPL) te onthouden. Momenteel directeur van gemeenschap en onderwijs voor Twitch, Graham is vooral bekend als een première StarCraft II caster vandaag. Maar hij kreeg zijn start als pro-gamer-speler Quake III onder de naam "Styles519." Graham, die wel weet hoe te DJ, vertelt over de explosieve groei die hij vanaf de eerste rij eSports in dit exclusieve interview heeft gezien.
GameSkinny: Wat zijn enkele overeenkomsten tussen wat mensen zien gedaan in een NFL-uitzendcabine en wat je doet met een eSports-evenement?
Marcus Graham: Sommige overeenkomsten zijn echt gemakkelijk te zien wanneer je een uitzending bekijkt. We leren bijvoorbeeld van wat al is vastgesteld. Toen ik als gamecommentator op de proppen kwam, moest ik het spel natuurlijk van binnen en van buiten leren. Maar ik moest ook bedenken wat sport heeft gedaan dat de kijkervaring voor het publiek verbetert en verbetert? Het is hun kennis van de spelers. Het is hun vermogen om dingen terug te roepen zoals, "toen ze in 2002 tegenover hen stonden, gebeurde dit." Het is de oefening en de constante herinnering aan wat de score is en waar we ons in het toernooi bevinden. Er is veel housekeeping dat gebeurt als een sportcommentator. Je levert constant informatie aan het publiek thuis of misschien aan het publiek tijdens het evenement. Dus in veel gevallen trekken we direct aan bij sportgieten en dit is alles, van de cadans die we gebruiken, het opbouwen van opwinding en het gebruiken van wat het publiek niet ziet om het gevoel van de situatie te creëren, waardoor het gevoel en opwinding in het algemeen aanwezig is.
GS: In sportuitzendingen zien we voormalige atleten of coaches de stand ingaan en dan zien we ook mensen die nog nooit een sport in hun leven hebben gespeeld. Hoe belangrijk is het in eSports om voormalige profs casters te laten worden?
Graham: Het hangt echt van veel factoren af. In de meeste gevallen hebben professionele gaming-uitzendingen meestal twee personen, één die play-by-play is en één persoon die de kleur heeft. En samen nemen ze meestal de rol van gastheer op zich. Wat kennis betreft zijn er enkele gevallen waarbij een speler die is gekoppeld aan een andere speler, misschien niet voor een opwindend spel zorgt wanneer je niets anders hebt dan een analyse die uitkomt. En er zijn andere gevallen waarin je twee play-by-play-jongens hebt die een algemene kennis van het spel hebben, maar geen van beiden heeft professioneel gespeeld ... wat voor soort uitzending dat gaat leveren.
Ja, er is bezorgdheid over spelers en / of voormalige coaches en / of omroepen die op competitief niveau hebben gespeeld. Maar als het model van de game-uitzending bestaat deze hiërarchie van kleuren en play-by-play en is de ongeschreven regel die wordt gevolgd.
Veel organisaties hebben geprobeerd een deel van de dingen te brengen die ESPN de laatste tijd doet, waar ze een analyse hebben uitgevoerd naast de commentatoren die je door de actie leiden. In deze gevallen zul je altijd individuen vinden die qua vaardigheden verschillen van de persoon die nog steeds internationale competities wint, een gepensioneerde persoon, een man zoals ik die veel professionele gameachtergrond heeft maar niet noodzakelijkerwijs gespeeld StarCraft II professioneel ... maar mijn geschiedenis in eSports geeft me geloofwaardigheid wanneer ik een spel uitzend. We zien dat er in dat opzicht veel verschillende scenario's optreden. Dat is een van de coolste dingen over deze ruimte; dat je zoveel verschillende combinaties krijgt en dat ze verschillende niveaus van entertainment kunnen bieden, afhankelijk van wie het publiek is.
GS: Wat is de opkomende cut-off-leeftijd waarin pro-gamers die rand- en hand-oogcoördinatie verliezen in eSports?
Graham: We zien ongetwijfeld de toegangsleeftijd van gamers op het hoogste niveau verlaagd tot 14 en 15-jarigen, maar wat we ook zien aan het skill-plafond in verband met leeftijd gaan een klein beetje omhoog. Toen ik professioneel aan het spelen was, was ik ongeveer de gemiddelde leeftijd van 18 tot 20. Er waren velen van ons die er doorheen waren. Op dit moment ken ik een flink aantal gamers die op mondiaal niveau concurreren en die in de late 20 zijn, en in 2005 zouden we hebben gezegd dat ze gek zijn. Net als bij 26 ben je klaar. Nu hebben we jongens die hun 30-en bereiken die nog steeds competitief kunnen spelen. Ongetwijfeld zullen ze je vertellen dat ze niet op hetzelfde niveau spelen als vijf jaar geleden, maar het houdt hen niet tegen omdat ze ongelooflijk vaardig zijn.
GS: Welke kansen zijn er voor voormalige profs als casters?
Graham: Het is interessant omdat veel spelers er eerlijk gezegd niets mee te maken willen hebben, ofwel omdat ze niet op hun gemak zijn met het voor de camera staan of dat het gewoon niet hun ding is. Maar degenen die dat wel doen, zijn meestal erg welkom in de activiteit. Veel heeft te maken met hoe goed deze persoon voor de camera staat.
"Het zou niet anders zijn dan wanneer een sportuitzending een speler zou uitnodigen, ze willen toch iemand die een televisie-uitzending kan helpen dragen."Dat betekent dat je een droge, niet-assertieve persoon niet in zo'n rol plaatst omdat ze het niet zullen vullen, en mensen niet willen kijken en dat ze zich niet zullen vermaken. Hetzelfde geldt voor wat er gaande is in de toekomst van casting met eSports. Er zijn enkele spelers die geweldig zijn op camera en ze worden persoonlijkheden in de ruimte. En er zijn anderen waar je precies het tegenovergestelde over zou zeggen.
GS: Wat is de grootste misvatting die nog bestaat over pro-gamers?
Graham: Veel van de huidige professionele gamers zijn als sporters - niet alleen in de zin van de games waarmee ze concurreren, maar ook in fysieke zin. Veel van deze jongens trainen en gaan naar de sportschool als onderdeel van hun trainingsregime. Zij spelen basketbal. Zij zwemmen. In Korea is voetbal erg populair bij pro-gamers. Voor mijzelf kwam veel van mijn competitieve vuur van enkele van de sporten die ik speelde toen ik jonger was. Ik speelde voetbal, bowlen, volleybal en atletiek. Dit zijn de dingen die mijn hart deden bonzen en ik hield echt van de concurrentie.
"Toen ik me realiseerde dat ik een videogame kon spelen en hetzelfde gevoel kreeg, was dat de verbinding die werd gemaakt."Veel van de pro gamers van vandaag waren al op jonge leeftijd competitief met traditionele sporten. Een van de meest ervaren professionele gamers, Johnathan "Fatal1ty" Wendel, groeide op met zo'n sportnoot en hij was niet echt een videogamekar. Gedeeltelijk was het zijn streven naar competitie al vroeg bij het spelen van basketbal en tennis en zwemmen, waardoor hij deze games op een competitieve manier kon spelen. De brandstof die veel van deze jongere kinderen krijgen, waar ze dat vuur krijgen voor de concurrentie, is traditionele sport. Tegenwoordig komen ze van een basketbalveld en gaan zitten en spelen Plicht.