Nostalgie is een helse een ding. Zich herinnerend aan de smakelijke smaak van kalkoen die oma bij Thanksgivings kookte, staarden de muziek die de gymzaal vulde als ongemakkelijke tieners door de kamer naar elkaar tijdens schooldansen, de videogames die we niet konden verslaan, maar toch meedogenloos dagen achtereen speelden tot onze duimen pijnlijk waren.
De herinneringen hieraan brengen gevoelens van geluk, van de 'goede tijden', terug, maar er is een bepaald stuk speelgoed dat steeds weer mijn nostalgische bot raakt, en dat is Legos. Het is vanwege die sterke nostalgische connectie met Legos die ik samen met miljoenen anderen heb, wat games leuk maakt Minecraft en terraria zo populair.
Ik ben al heel lang verslaafd aan spellen voor het maken van sandboxs, en oh lordy, ze wakkeren de nostalgie in mij aan! Het zijn min of meer lego's voor videogames, en dat alleen is bijna genoeg om de harten van veel mensen, jong en oud, te veroveren; maar gooi wat interessante toegevoegde mechanica, wat onderzoek, willekeurig gegenereerde werelden, vechten, knutselen, enzovoort, en je krijgt iets heel interessants.
De schoonheid van het spelen met Legos als kind was de schijnbaar oneindige hoeveelheid creativiteit die kinderen hebben. Je bouwt niet alleen een kasteel met plastic blokken, bewondert het en gaat verder. Als je dat deed, ben je waarschijnlijk in de race voor de prijs voor de saaiste persoon. Nee, het gebouw was nog maar het begin.
Het waren de verhalen die je rond de gebouwen creëerde die het meeste plezier brachten. We zetten gewoon de fasen in voor onze Lego-acteurs om verder te gaan en onze verhalen te weven. Misschien was dat kasteel de thuisbasis van een kwaadaardige draak, en je heldhaftige Lego-ridder waagde het om het te verslaan en een of andere jonkvrouw in nood te redden. Of misschien was het de thuisbasis van een mooie en krachtige koningin. De keuze was aan jou en het was ALTIJD de jouwe.
In deze sandbox-games begin je met je wereld en je bouwt alles wat je wilt in die wereld; en net als Legos, als je klaar bent, kun je je verhalen gaan vertellen, zelfs vrienden erin opnemen als je wilt. Maak karakters voor je verhalen, weven een ingewikkelde kennis voor de geschiedenis van je wereld, de keuze is aan jou.
Ik heb een onoverkomelijk aantal uren doorgebracht met vrienden in Minecraft, Terraria, en Starmade, gewoon de kennis die we aan het schrijven waren invulling geven en voortzetten. Profetische heldinnen die op reis zijn om de wereld te redden van de verraderlijke klauwen van een demon, terwijl ze meer leerden over de wereld waarin ze leefden, terwijl mijn vrienden en ik die hele wereld schiepen, of vernietigden, zoals het verhaal zou vragen. Het was allemaal aan ons.
Dat is wat zo geweldig aan het spelen van deze spellen voelt. De vrijheid om de keuzes te maken die we willen, en het verwarmende gevoel van nostalgie. En met het klinkende succes de Minecraft, Terraria 1.2 binnenkort op weg, Starbound opdoemen in de nabije toekomst, en Starmade Door zijn ontwikkeling voort te zetten, lijkt het een succesvol groeiend genre te worden dat zal blijven floreren.