Inhoud
Het is acht lange, slopende jaren sinds de release van het origineel Mirror's Edge. Het spel was een verdeeldheid bij release. Hoewel er vele opvallende missies waren, frustrerende vuurgevechtstechnieken en de grotendeels lineaire manier waarop de missies waren gestructureerd, zorgde het spel ervoor dat het spel tekort zou schieten en voor eeuwig degradeerde naar de overvolle bak met unieke en veelbelovende cultklassiekers.
Acht jaar later, met Mirror's Edge Catalyst, EA heeft iets gemaakt dat echt speciaal is, en verdient het om te worden geprezen als een van de geweldige open-world games van deze generatie.
Een parkour-speeltuin
Te praten over Mirror's Edge Catalyst, we moeten eerst praten over Spider-Man 2. Gamers en critici wijzen er vaak op als een goed voorbeeld van een spel met een geweldig "game-gevoel", een ongrijpbare kwaliteit die ervoor zorgt dat mensen die het spel spelen gewoon een grote goofy grijns op hun gezicht krijgen.
Spider-Man 2 'De open wereld was levendig, uitgestrekt en vol met dingen om te doen. Bovendien waren de web-slingerende mechanica van het spel strak en bevredigend. New York was een speeltuin en het was leuk om van punt A naar punt B te komen, zelfs als er geen missies actief waren.
Dit is Mirror's Edge Catalyst's beste kwaliteit. De ontwikkelaars hebben een open wereld gecreëerd die werkt als een speeltuin, en elk gebied lijkt te zijn ontworpen met het oog op het vermogen van Faith. Er zijn zoveel manieren om de kaart te doorkruisen, zoveel verschillende paden tussen doelen die ik vaak tegenkwam door simpelweg zonder doel te verkennen - niet op zoek naar verzamelobjecten of verborgen items, of iets anders dan de spanning van het over de kaart rennen.
Niet veel spellen hebben die kwaliteit en voor spelers die van het eerste spel genoten, vertaalt het vermogen van Faith ongelooflijk goed naar de open wereld.
Verhaal tijd
Mirror's Edge's verhaal was forgettable, en helaas, Mirror's Edge Catalyst's is ook. Het is een generieke, verf op nummer affaire met corporate boogeymen, terroristen en een uiterst irritant rivaliserend personage, Icarus genaamd.
Het zijn allemaal dingen die we eerder hebben gezien - de strijd tussen persoonlijke vrijheid en 'het grotere goed' - en het is gewoon niet interessant. De stemacteurs verrichtten een bewonderenswaardige taak met het script dat ze kregen, maar de personages zelf zijn vergeetbaar en saai. Ik gaf niet echt om een van hen in mijn playthrough.
Dat gezegd hebbende, de belangrijkste missies zijn een explosie om doorheen te spelen - vol met adembenemende set-stukken en duizeligheid-inducerende beklimmingen. Bij één missie spring je van een kraan die uit een wolkenkrabber steekt die boven de stad uitsteekt, en je krijgt kippenvel.
Het is net een actiefilm. Je kijkt niet naar het verhaal, je kijkt ernaar toe om Arnold Schwarzenegger de slechteriken op te blazen en een geestige one-liner af te vuren.
Bestrijd Baby
Fans van de eerste game zullen blij zijn om te horen dat Faith geen wapens kan gebruiken Mirror's Edge Catalyst. Dit is een heel, heel goede zaak. Bovendien voelt het gevecht over het algemeen bevredigend en vloeiend aan - tenminste, zodra de speler een paar bewegingen ontgrendelt en upgrades tegengaat. Het systeem draait om beweging, en hoewel dit soms resulteert in het beschieten van het Geloof rond haar vijanden totdat ze hen over een richel kunnen schoppen tot hun gruwelijke dood, is het bevredigend als het werkt. Lanceer je tot een muurrennen en dan van de muur springen om een vliegende draakkick af te leveren, is nooit opwindend.
Helaas worden aan het einde van het spel de sterkste vijanden echt vervelend. Het is niet dat ze moeilijk zijn, maar het leuke van het gevecht is dat het van de ene vijand naar de andere stroomt, terwijl je de knock-outs samenbindt. Deze vijanden, en de locaties waar je de meeste van hen bevecht, maken die soort stroom vrijwel onmogelijk, omdat ze zo zwaar gepantserd zijn.
Alles op een rijtje
Ik ben eerlijk gezegd verbaasd over de hoeveelheid dingen die er te doen zijn Mirror's Edge Catalyst. Spelers kunnen verborgen items achterlaten voor anderen om te vinden, hun eigen tijdritten maken om anderen te laten rennen en zelfs verschijnen als geesten in de games van hun vrienden.
Dat is niet eens in alle zijmissies, verzamelobjecten en omleidingen die EA in dit spel heeft gestopt. Van de tijdritten tot koeriermissies tot beveiligingshub-missies waarbij je een vervelende helikopter ontwijkt, een groot deel van het plezier om te hebben in Mirror's Edge Catalyst ligt buiten het hoofdverhaal.
Van bijzonder belang zijn de GridNode-missies, die zien hoe de speler torens schaalt en schildwachtlasers vermijdt zoals een vrijlopende Catherine Zeta-Jones in entrapment. Als een beloning voor het schalen van deze torens, ontvangt u de mogelijkheid om snel te reizen binnen het gebied.
Maar waarom zou je dat ooit willen?
Mirror's Edge Catalyst is een zeldzaam soort spel. De sfeer is geweldig, de visuals zijn verbluffend (nou ja, als je er niet al te hard uit ziet.) Van dichtbij wordt het een beetje rommelig, en de kern van de gameplay-mechanica is diep en echt bevredigend. Natuurlijk, het verhaal is onzin, en het spel krijgt soms zijn eigen weg in termen van gevechten, maar om helemaal eerlijk te zijn, dat zijn de enige gebreken die ik in een anders verbazingwekkende game kan vinden.
Zoals ik al zei, Mirror's Edge Catalyst is een speeltuin en moet samen worden vermeld Spider-Man 2 als een van de weinige games die het echt leuk maken om van A naar B te gaan. Hel, je krijgt zelfs halverwege het spel een op de pols gemonteerde enterhaak, waardoor Faith haar beste Peter Parker-indruk kan maken. Als je een fan bent van het originele spel, of eigenlijk, een fan van open wereldgames in het algemeen, Mirror's Edge Catalyst is een must-play.
Hoe heb je genoten van Mirror's Edge Catalyst? Laat het ons weten in de comments! Oh, en als je die Dash-tijden wilt verbeteren, bekijk dan onze gids om je op weg te helpen!
Onze beoordeling 9 Ondanks een grotendeels oninteressant verhaal biedt Mirror's Edge Catalyst fans van het originele spel alles waar ze op hoopten. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean