Inhoud
Ik ben al meer dan 30 jaar een gamer, dus ik heb het zien groeien tot het wonder van vandaag. Ik werd verliefd op het idee van controller / console en pc / muis / toetsenbord. Het hele concept van het spelen van een game op een scherm waar ik mijn personage kon worden en aan de echte wereld kon ontsnappen, was geniaal voor mij. Ik speelde met mijn familie, vrienden en alleen, het deed er niet toe, gamen was geweldig.
Omdat ik mijn hele leven in de buurt van gamers ben, heb ik veel geleerd en gezien. Je hebt je console-gamers, pc-gamers, verschillende genres, single-spelers, multiplayers en alles daartussenin. Toch is het altijd al gedomineerd door en bekend als een "Boys Club". Een vrouwelijke gamer zijn was vreemd toen ik jonger was en nu dat ik ouder ben, is er maar weinig veranderd in dat "idee" van een vrouwelijke gamer.
The Frag Dolls
Iedereen heeft zijn eigen definitie van wat een "gamermeisje" is en niet is, maar wie beslist? Wie moet bepalen of een meisje / vrouw een gamer is of niet? Geek, gamer, nerd ... alles was ooit schande, maar nu is het alsof het een elitestatus is, een of andere vorm van royalty. Dit HAAT ik het meest.
Ik lees / ben dol op strips, ik ben een schrijver, hou van wetenschap, hou van het spelen van videogames op mijn consoles en pc, hou van superhelden (ik heb een Top 5), hou van anime kijken, van computers houden ... heb ik gezegd dat ik van video hou? spellen? Ik kan gemakkelijk uren en uren besteden aan het spelen van videogames, waarbij ik volledig vergeet hoe laat het is. Ik heb bepaalde soorten games waar ik echt van hou en anderen die ik gewoon speel. Kan dit me niet kwalificeren als een gamer?
Ik kan niet uitstaan wanneer ik online op mijn Xbox ben en ik zal door onvolgroeide jongens worden aangepakt als vrouw. Het hele idee van "mij" veroorzaakt een aanval van beledigingen op mijn geslacht of seksuele opmerkingen / vragen die zo betreurenswaardig kunnen zijn dat ik mijn oren moet schoonmaken met Clorox. Bovendien werd meteen aangenomen dat ik op de console van mijn vriendje sta, ik weet niet hoe ik moet spelen, meiden moeten niet spelen of er is mij verteld dat ik geen echte gamer ben.
Wat zorgt ervoor dat mensen zo op die twee woorden terecht komen ... meidengame?
Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik ben ondervraagd over mijn 'authenticiteit' van gamer zijn. Ik heb nog nooit een sollicitatiegesprek gehad dat zwaarder was. Waarom doen ze dit? Wat is er zo moeilijk te begrijpen over vrouwelijke gamers? Wat maakt de pervert eruit als je een vrouwelijke stem aan de andere kant van de microfoon hoort?
Maar met hen die het goed hebben, hou ik ervan deel uit te maken van een gemeenschap. De gamegemeenschap heeft een aantal fantastische mensen die accepteren en geven. Ik hou ervan om bij mensen te zijn, dat ik mijn sukkelige zelf kan zijn en niet kan worden beoordeeld voor het spelen van games. Waar ik kan praten over cosplay, anime en niet als vreemd kan worden beschouwd. Ik heb mijn verloofde ontmoet door te gamen en ik heb er het geluk in. Positieven hebben in een sector die mijn leven heeft gered in mijn donkerste periode is een voorrecht en ik ben echt dankbaar. Gamen was zo belangrijk voor mijn herstel, dat geen enkele hoeveelheid geld aan de beste therapeut had kunnen helpen.
Naar een oplichterij gaan is als naar een familiereünie gaan (in zekere zin). Je bent zo blij om je geliefden te zien, te praten over alles wat nieuw en opwindend is en dan heb je het andere familielid of twee waarvan je wilt dat het het niet haalt. Ja, dit is de game-industrie, met zijn goede en slechte maar één waar ik van houd.
