Inhoud
Af en toe krijg ik wat vrije tijd om aan mijn backlog van games te werken die ik nooit heb leren spelen toen ze voor het eerst uitkwamen. Voor mensen zoals ik is Playstation Plus een uitkomst. Het is net een bibliotheekkaart waarmee ik games kan verhuren waar ik om de een of andere reden nieuwsgierig naar ben geweest. In het geval van Thomas Was Alone, het was allemaal de liefde van critici waardoor ik me afvroeg wat er zo speciaal aan deze game was. Na een spelsessie van 6 uur en 100% van de trofeeën begreep ik waarom.
De game zelf, gemaakt door Mike Bithell, is een puzzelspel waarbij je verschillende gekleurde vierhoeken met verschillende capaciteiten moet gebruiken om door de levels te komen. Voor sommige puzzels moet een drijvend blauw vierkant worden gebruikt om andere vormen over water te vatten, terwijl anderen u misschien een roze rechthoek laten gebruiken om andere vormen naar hogere platforms te laten stuiteren. Leren hoe je deze vormen en hun krachten samen kunt gebruiken, is de kern van het spel en het werkt redelijk goed. Echter, de magie van Thomas Was Alone zit niet in de spelmechanica of de puzzels. De magie zit in de vormen zelf.
Quadrilaterals Shaped My Heart
Elke vorm die je ontmoet heeft een naam en een persoonlijkheid die daarbij hoort. Dat levendige blauwe vierkant dat ik eerder heb genoemd? Dat is Claire en zij is een superheld. De bouncy roze rechthoek? Ze is Laura en op zoek naar een groep vrienden die haar niet in de steek zullen laten. Elke vorm is meer sympathiek en relatable dan de meeste menselijke karakters in AAA-titels van miljoen dollar. Het is nog indrukwekkender als je bedenkt dat de vormen zelf nooit echt spreken.
Alle dialogen en exposities worden prachtig afgeleverd door een verteller van Danny Wallace, die je misschien herkent als Shaun Hastings van de Moordenaars gelofte serie. Deze game is een absoluut meesterwerk van schrijven waarbij elke regel van dialoog wordt gevuld met scherpe humor en speelsheid die voorkomen dat het spel op de hielen zit.
De echte beloning voor het voltooien van het level is het horen van het vertellergeluid om meer verhalen van wantrouwen, jaloezie, liefde en andere dingen te brengen. Ik werd zo geïnvesteerd in deze vierhoeken dat ik een hoorbaar, verdrietig "Nee ..." uitdeelde tijdens één draai in het spel. Ik groeide om meer om Thomas en zijn vrienden te geven dan om welk personage ik in het laatste jaar dan Elizabeth ook had gespeeld Bioshock Infinite.
Puzzels zijn een tweede gedachte
Het enige nadeel van deze narratieve zware benadering is dat de gameplay alleen bestaat om het verhaal te dienen. Terwijl games zoals Portaal meng het verhaal mooi in de gameplay, Thomas Was Alone maakt alleen gebruik van de puzzels om het verhaal op gang te brengen, zodat je er niet te snel doorheen blaast. De meeste puzzels zijn vrij eenvoudig te achterhalen, behalve een koppel in het midden dat verrassend moeilijk was gezien hun plaatsing in het algemene spel. De game werpt ook nooit echt een curveball, waardoor ik steeds opnieuw dezelfde tricks gebruik. Het is een geluk dat het verhaal zo geweldig is, want dat is de enige voldoening die je krijgt als je deze puzzels voltooit.
Deze game is een absoluut meesterwerk van verhaal dat zoveel meer had kunnen zijn. Het scherpe schrijven en het vakkundig aangeleverde verhaal creëren personages uit eenvoudige vormen waar je van gaat houden en waar je om geeft. Het is een geluk dat het verhaal zo goed is, omdat de nieuwe regels van de verteller van de verteller meestal de enige beloning zijn die je krijgt als je de puzzels verslaat. Toch is deze game zeker de huidige Steam-vraagprijs van $ 10 dollar waard. Misschien herinner je je de puzzels niet, maar vergeet je nooit het verhaal van Thomas en de oorspronkelijke architecten.
Onze beoordeling 7 Thomas Was Alone maakt je zorgen te maken over het leven van kleurrijke vormen.