Inhoud
Aww, the year of 2011....it brings back fond memories. It was my first year in college, and that brought with it the unparalleled insanity that comes with freedom. Wild parties that ended in fountain hopping, epic drinking binges, stumbling home shoeless and drunk at three in the morning, and passing out on the campus lawn to be awakened by good old campus police....or so my roommates told me.
I, of course, wouldn't have any idea about that, because between Assassin's Creed: Brotherhood, Arkham City, and Pokemon Black & White, I had stumbled upon a habit far more life threatening than those. It was a danger that transcended the physical and struck something even more endangering the psyche. Or the part of my feeble young mind that let no challenge go unanswered and unconquered.
But like any bad habit, I just never learned my lesson. Again and again I went back into an increasingly abusive relationship, only to have my good will and intentions hurled back harshly into my face like a well-earned slap. And no matter how much I begged, pleaded, groveled, cursed, or screamed my frustrations to the heavens again and again I went back.
Because I loved Dark Souls, even though Dark Souls did not love me. Of course it took a lot of a increasingly overwhelming frustration and nerdrage to just accept that and move on, but like any bad relationship, of course I never knew when to let it go.
GEEN SERIEUS WTF IS DAT.
The Good, The Bad, and the OH #% ^ $ * @ WTF IS THAAAAT- !!
Je hebt waarschijnlijk al veel over gehoord Donkere zielen dat heeft je onrustig gemaakt. Het beruchte hoge sterftecijfer, de onuitsprekelijke wreedheid van een koude en genadeloze wereld, de totale hopeloosheid van de slechte situatie van je personage, en de sombere, bittere kant van gamer-progressie.
Natuurlijk denk je dat dat het ergste is, omdat je, arme dwaas, niets weet. Omdat meer dan het de vloek van je bestaan wordt, een schrik op je trots en vertrouwen als een gamer, Donkere zielen is ongeveer 88% pure Nightmare Fuel. Of je nu wordt achtervolgd door een wandelende vagina met tanden, wordt opgejaagd door een walgelijk spawas van satan, of doodgeknuppeld wordt door korstige waterspuwers met bijlen voor staarten - de snelste les die je leert is dat de dood zo vaak en liefdevol is niet mooi.
Meer dan ik verafschuwde, verafschuwde en hield van de angstaanjagend mooie ontwerpen van rottend en afgeleefd wereld, ik vond kokhalzen op mijn beker ramen als de nieuwste gruwel jacht na mij hel op het veroorzaken van mijn dood.
Vaak was overleven niet alleen gebaseerd op mijn vermogen, maar op hoeveel ik zei KILLITKILLITKILLITFORGOD'SSAKEGETTHEEFFOFFMEDIIIIIIIE' en door de gruwel van dat schepsel, overwon mijn angst alleen maar omwille van het doden op de meest gruwelijke manier mogelijk.
Ik ben altijd een fan geweest van ontwerpen die de beperkingen van mijn beperkte menselijke ruimte voor verbeeldingskracht opdringen, en wat is een betere manier om dat te doen dan om een goed ongeluk te doen aan de donkere kant van de mensheid en de obsessie van de gamer met 'vooruitgang'? Dus wat als die reis leidde tot woede zoals die de wereld niet meer zal zien? Dus wat als ik even gestoord en onrustig was als ik aan de grond genageld was en ontzag had? Dat was afgezien van de schoonheid.
^ Accurate.
Krijg nieuwe uitrusting, leer nieuwe vaardigheden - Die. Probeer een nieuw wapen, adopteer nieuwe speelstijl - Die. Onderzoek met alle voorzichtigheid van een muis in een kattenhuis - Die. Oké dus misschien zal ik dit proberen - Die. Kun je daar serieus mee kalmeren? - Die. Je begint me echt boos te maken - Deen. SCREW YOU -Die. Houd je niet van mij? Kunnen we dit ding niet laten werken? - DOOD GAAN.
Dark Souls gaf niet om hoe goed een gamer was die je 'dacht' dat je was. Dark Souls gaf er geen moer aan dat je dacht dat dit te 'moeilijk' was of dat het spel niet 'eerlijk' was. Duistere zielen, zoals honingdas, deden er niets aan dat wanneer je onvermijdelijk op een steeds epischer manier stierf en van al je zielen verloren ging, je opnieuw moest beginnen. Wah Wah.
Jongen, jij nu in de grote divisies.
Er is geen genade. Pauzeren is voor viooltjes. Hand holding is voor sukkels. En of je het nu leuk vindt of niet, je gaat dood. Verschrikkelijk. En meerdere keren. Maar dat is niet noodzakelijk een slechte zaak. Natuurlijk zal het je nog steeds irriteren, maar je leert daar snel overheen te komen.
Heb ik gezegd dat je dood gaat? Heb ik gezegd dat je dood gaat veel? Zoals in via impalement, gif, vuur, bliksem, vallen tot je dood, levend worden opgegeten en verdrinken? Maar dat is allemaal noodzakelijk. Als een spel is de grootste uitdaging die Dark Souls op je werpt die van het ego. Je denkt dat je harde shit bent. Je denkt dat je onoverwinnelijk bent. En misschien is dat uiteindelijk het punt.
De dood is imminent en meedogenloos, en de aard van je voortdurende overleving langer dan tien minuten is een prestatie die trots is - vooral in een wereld die gedijt op steeds creatievere straffen voor je dwaasheid. Maar de wereld is meerlagig en door alle dood is verval en verdorvenheid van de wereld als een belofte. Van het loslaten van wat je dacht te weten, van wat je dacht dat de juiste 'manier' was om het spel te spelen. Maar nog belangrijker, om je ego als gamer te verliezen en te accepteren dat falen vaker het succes is.
Donkere zielen is somber, meedogenloos en gruwelijk. Maar in de pure eenvoud van zijn ongefilterde uitdaging, in de slopende adrenaline van zijn grinds en veldslagen, in de meedogenloze wreedheid van zijn wereld, is het een spel dat de moeite waard is om te spelen. Het is de puurste vorm van spanning omdat het de delicate, slopende balans van prestatie en beloning perfectioneert. En er is geen gevoel alsof je het beest aanpakt en je gebroken lichaam naar het vuur sleept, glimlachend terwijl je verder leeft om nog een kwartier te spelen voordat de dood je vindt. En het is dat gevoel dat al mijn paden en beproevingen de moeite waard maakte - en is nog steeds de reden waarom Dark Souls mijn onbetwiste favoriet spel van 2011 was.
Dus voor mijn mede masochist daar - ga heen en sterf! (Maar jammer niet tegen mij.)
Onze beoordeling 10 Een onconventionele recensie door een onconventionele gamer.