Inhoud
De nacht was levend. Sommige personages lagen op de loer in steegjes en mijn katachtige intuïtie hield in dat de meeste meer dan schaduwrijk waren. Alle geluiden waren verdronken in de zware, stinkende, grijsachtige mist. De meeste gaslampen waren gebroken, maar de lampen die nog brandden, schetsten de duisternis in plaats van te verbannen. Alleen de volle maan en schijnwerpers van wachters die boven de stad zweefden verlichtte de vuile smalle straten van Whitechapel.
Niet de plaats waar men zichzelf midden in de nacht wil vinden, maar ik - Sir Galahad, koninklijke ridder van de ronde tafel - had dienst. Ik moest een verband vinden tussen anarchistische rebellen, gesel van half-rassen en goddeloze daden van Jack the Reaper die Londen kwellen. Mauw!
Dat is een behoorlijk sfeervol stuk! Ik ben trots op mezelf. Vandaag zal ik mijn gedachten over jou delen De orde 1886 - een exclusieve verhaalgestuurde shooter voor PS4.
Voors:
- Atmosfeer: het sterkste punt van De orde 1886. Geweldige setting, netjes concept - kleding, wapens, locaties. Dit alles creëert een betoverend beeld van industrieel Victoriaans Londen van alternatief universum.
- graphics: de game ziet er prachtig uit zowel technisch als kunst oogpunt.
nadelen:
- Incompleet: De orde 1886 voelt zich onafgemaakt - er is geen sluiting. Meer als een eerste aflevering van een episodisch spel.
- Slecht of echt gehaast schrijven: enorme plotgaten, heel vreemde beslissingen van personages (WAAROM ?! Iemand, sla Sir Galahad heel hard, ik geloof dat hij zijn hoofd heeft geraakt terwijl hij van dat koele steampunkish luchtschip af viel!). Dingen die verrassend kunnen zijn, worden duidelijk gemaakt. Het verhaal heeft een interessante kern, maar het voelt alsof het meeste uit het spel is gesneden.
- Sir Galahad en zijn vrienden gedragen zich vreemd: ze praten over het niet gebruiken van dodelijke kracht bij het vermoorden van bedlamites, maar ze doden wreed veel mensen die misschien onschuldig zijn. Het geweld in het spel is niet natuurlijk - speciaal gemaakt voor het plezier van spelers (kijk, we hebben executies !!!). En het breekt gewoon het karakter van Sir Galahad.
- Kleine hoeveelheid inhoud: Ik ben klaar met het spel in minder dan 8 uur. Het kan een goede lengte zijn voor de verhaalgestuurde ervaring wanneer deze compleet is, maar het is te kort voor het actiespel. Vooral als het voelt als een 40% van een heel verhaal.
- letterboxing: waarom, Ready at Down? Waarom?!
- Slecht uitgevoerde bedieningselementen: soms kun je niet rennen, soms kun je het pistool niet uitschakelen, soms kun je alleen wapens met één hand gebruiken. Het spel vertelt de speler niet waarom controllers zijn gewijzigd of waarom. Het voelt als een insect.
Moet u zich zorgen maken?
Alleen als je Gamer Cat bent. Zoals ik.
Goede graphics en Victoriaanse locaties in Londen zijn enorme deugden van De orde 1886. Het spel kan de jeuk van de virtuele toerismeaanvragers krassen - de sfeer is geweldig. Ik droom ervan om het spel te spelen met projectondersteuning van Morpheus (waarschijnlijk zal dit niet gebeuren). Hoop echter niet op een geweldig verhaal, opvallende karakters, verslavende gevechten of multiplayer - je zult er geen enkele vinden in De orde 1886.
Mijn persoonlijke beoordeling:
- Hedendaagse graphics - controleren
- Victoriaanse omgeving - controleren
- Goede sfeer - controleren
- Pistoolwindende, riddermoordende monsters (en rebellen, meestal rebellen ... arme rebellen ...) - controleren
Het spel liet me echter ontevreden en verlangde naar meer.