Inhoud
- Rainbow Skies Is een paar schaduwen uitgeschakeld
- Combat en Gameplay
- Monster Temming
- Upgraden en resourcebeheer
- Vonnis: een echte klomp, door en door
Rainbow Skies is het vervolg op de grote turn-based RPG Rainbow Moon. De hoofdpersonen zijn drie onwaarschijnlijke metgezellen die toevallig per ongeluk aan elkaar zijn gebonden, dankzij een kleine vloek die verkeerd is gegaan.
Twee van de drie hiervoor genoemde personages zijn afkomstig van een ras van mensen die op een drijvend eiland in de lucht wonen, en ze moeten hun identiteit geheim houden opdat de bewoners van de maan ze niet ontdekken en kruisigen. Ze moeten samen met een spell caster van het oppervlak afreizen om te proberen een weg terug naar huis te puzzelen. Deze reis brengt hen over verschillende continenten en door vele angstaanjagende landen waar veel angstaanjagende monsters wonen.
Dit klinkt niet helemaal hetzelfde als de meeste RPG's op de markt, dus wat maakt Rainbow Skies zich onderscheiden van de rest? En is het de moeite waard om je tijd aan te besteden?
Rainbow Skies Is een paar schaduwen uitgeschakeld
Rainbow Skies is het type spel waarbij het verhaal zich op de achtergrond afspeelt in de gameplay. Het draait allemaal om het vinden van een manier om de Spell of Binding ongedaan te maken, zodat je feest eindelijk kan worden gescheiden en zodat de personages van het zwevende eiland hun weg naar huis kunnen vinden.
Het is niks om over naar huis te schrijven, maar het klopt wel, denk ik. Het is er gewoon om je van het ene gevecht naar het volgende te krijgen. Naarmate je verder komt in het verhaal, komt het op het punt waarop het voelt alsof er een hoop gevechten zijn die je gewoon in het spel hebt gegooid om te vechten. Wat ik denk dat cool is als je daar zin in hebt.
Ondanks mijn bedenkingen hier wil ik echter een seconde nemen en zeggen dat het schrijven eigenlijk best goed is. Ik ga niet teveel van zijn lofzang zingen, omdat het soms dubieuze dingen doet, zoals geforceerd flirten, een paar vreemde gevallen van gaslicht en een ongelukkige vaardigheid om steeds opnieuw dezelfde grappen te herhalen. Toch was ik aangenaam verrast dat de dialoog joviaal en leuker was om te lezen dan veel RPG's.
Combat en Gameplay
Laat me één ding meteen zeggen: de strijd in Rainbow Skies is een beetje drainerend. Het is gebaseerd op draaien, waarbij de snelheidsstatistieken van het personage bepalen hoe vaak ze kunnen reageren. Je personages staan naast vijanden op een raster en je moet op de juiste posities komen om goed te kunnen aanvallen. Ik vond het in het begin een beetje leuk, maar dat was het wel werd al snel een slog.
Je vaardigheden hebben amper meer schade aangericht dan een normale aanval, wat betekent dat ze in feite gewoon een beetje veelzijdigheid en variatie aan het veld brengen. Je normale personages zijn gewoon zwak zo goed, tenzij jij spenderen uren slijpen - zelfs als je op de gemakkelijkste moeilijkheidsgraad speelt. En moeilijkheidsgraad spikes zijn krankzinnig en lijken vreemd frequent.
Er zijn verschillende punten in de game waarin het voelt alsof je tegen een muur aanloopt. Het is waarschijnlijk bedoeld om ervoor te zorgen dat je sterk genoeg bent om naar het volgende gebied te gaan, maar deze muren komen zo vaak tevoorschijn dat het nauwelijks lijkt alsof je enige vooruitgang boekt in het spel zelf.
Door een vechtscenario te spelen, is het alsof je door een moerassige modder sjokt. Sommige van de eenvoudigere gevechten kunnen 10 minuten duren, terwijl sommige moeilijkere je het beste deel van een uur kunnen kosten - en soms zul je al die tijd worstelen met het verspillen van al je zuurverdiende bronnen, gewoon verliezen en worden gedwongen om opnieuw te beginnen vanaf het begin.
Dit zou niet zo'n probleem zijn als er een versnellings- of animatie-skip-functie zou zijn. Elke aanvalsanimatie is traag en het duurt slechts een eeuwigheid voordat de strijd daadwerkelijk is gerealiseerd, zelfs nadat de opdrachten zijn gemaakt. Soms toont de game een snelkoppeling voor het overslaan van een animatie, maar ik heb geprobeerd die knop in te drukken op elke manier die ik kan bedenken en ik heb het nooit gelukt om het te laten werken.
Bovendien nemen vijanden die rond jouw niveau zijn zo weinig schade aan, zelfs als je zeker bent dat je ze altijd raakt met aanvallen waar ze zwak voor zijn. Elke strijd eindigt als een uitputtingsslag, gewoon proberen in leven te blijven totdat je eindelijk de gezondheid van de vijand kunt verminderen.
Dit kan voor sommige spelers opwindend zijn, maar voor mij voelde het net alsof het aansleepte. Uren zouden in een oogwenk voorbijgaan en het was niet omdat ik plezier had, maar eerder omdat de gevechten veel langer zouden duren dan ik ooit had verwacht.
Monster Temming
En dan is er Monster Taming, Rainbow Skies'meest verwachte nieuwe functie. Ik kreeg niet eens toegang tot deze functie tot ik acht uur of langer in het spel zat, ondanks het feit dat de hoofdpersonages me er de hele tijd mee plaagden. En toen ik het eindelijk ontgrendeld en voor mezelf had ervaren, was ik zo teleurgesteld dat ik bijna woedend was.
Om monsters te verzamelen, moet je eieren vinden, die pas vallen als je dat monster een bepaald aantal keren hebt verslagen. Om een monsterei te broeden, moet je het met een tammer achterlaten en een bepaald aantal keren vechten tot het uiteindelijk uitkomt. Daarna kun je zijn vaardigheden upgraden met Skill Stones en het vaardigheden leren alsof het een gewoon personage is - en je kunt er zelfs de partijleider van maken, zodat je als monster over de overworld kunt rennen.
Je kunt echter maar een klein aantal monsters hebben op een bepaald moment, wat betekent dat je een aantal monsters moet vrijgeven als je er te veel hebt verzameld. Bovendien kun je alleen nog met een nog kleiner aantal monsters vechten, en je verlaten niet echt in staat om er veel van te gebruiken.
Daar komt nog bij dat Monsters zo veel sterker uit het ei komen dan de hoofdpersonen, zelfs als ze zich onder verschillende niveaus bevinden, waardoor ik echt over mijn hoofd krab.
Ik worstelde al zo lang met veldslagen, vrij zeker dat ik geen enkel belangrijk onderdeel miste van het upgraden van mijn personages, en toen dit eindelijk gebeurde, veranderden vele veldslagen waar ik mee worstelde tot een taartwandeling. Ik kon het niet geloven. Op het moment dat ik mijn newbie monster deal zag, verdubbelde ik de schade die mijn spellcaster kon hebben, terwijl het de helft was van mijn betovering. Mijn kaak raakte de vloer.
Upgraden en resourcebeheer
Toen ik kennismaakte met het upgradesysteem, was mijn eerste gedachte dat het echt uniek was. Hoe meer ik speelde, hoe meer ik me realiseerde hoe grindy was het. Elk niveau, je personages en monsters verdienen nieuwe upgradable statistieken. Je kunt Vaardigheidsstenen die je tegenkomt, uitgeven aan het vechten tegen monsters in deze statistieken om je karakters te bufferen. Het is mogelijk om al deze statistieken maximaal te gebruiken, en waarschijnlijk zelfs nodig als je op hogere moeilijkheidsgraden wilt spelen, maar het malen voor Skill Stones is zo'n karwei dat het eeuwig zou duren om elke stat op elk niveau maximaal te gebruiken.
Je kunt Skill Books lezen om bepaalde personages nieuwe vaardigheden te leren, waarvan we al hebben opgemerkt dat het niet veel meer schade aanricht dan je normale aanval. Als je deze vaardigheden voldoende gebruikt, vergroot je hun kracht en leer je uiteindelijk nog meer vaardigheden. Er is niets inherent verkeerd aan dit systeem, behalve het feit dat je pas laat in het spel een healing-spreuk krijgt.
Dan kun je je statistieken vergroten door materialen die je verzamelt van vijanden te infunderen met je wapens en harnas. Er valt hier niet veel over te zeggen, behalve dat het je kracht niet echt helpt, vooral als je maar een handvol materialen in de eerdere levels kunt glijden. Blijkbaar is er een systeem waarin je wapens en uitrusting kunt versterken om ze sterker te maken in het algemeen, maar ik ben nooit ver genoeg gekomen in het spel om er kennis mee te maken.
En tot slot, er is resource management, wat de grootste pijn is die ik ooit heb gehad het ongenoegen van het ervaren. Tassen zoals je toverdrank, diverse en voedselzakken zijn bij het begin beperkt tot slechts vijf of zes items per stuk. Terwijl je door het spel gaat, kun je overal ter wereld tassen kopen of upgraden om het pijnlijk te maken, maar je struikelt over zoveel goede drankjes en items die je wilt bijhouden dat je bent zo vaak verlaten om een beslissing te nemen over wat belangrijker is.
Je zou kunnen zeggen dat het een manier is om te voorkomen dat de speler het spel verkloot en te veel voorbereid is op een gevecht, maar die logica houdt het niet eens goed vol. De beste drankjes die ik nu zelfs kan kopen, helen zo weinig gezondheid dat, zelfs als ik er zo veel mogelijk gebruik van zou maken, ik over het algemeen gezondheid zou verliezen als zelfs één monster mijn niveau dicht genoeg bij was om me te slaan. Het is alsof het er niet eens toe doet.
Vonnis: een echte klomp, door en door
Globaal genomen, Rainbow Skies voelt alsof er veel hart en ziel in zijn gegaan, maar het komt over als slecht ontworpen en ronduit gecompliceerd op punten. Er is heel veel content voor mensen die geïnteresseerd zijn om er in te duiken, maar ik zie dit niet verder reiken dan een nichepubliek of een sekte.
Er zijn betere turn-based RPG's die er zijn; Ik beveel je echt aan om je geld te sparen. Ga spelen Disgaea ofzo, ik beloof je dat je veel meer uit dat spel zult halen dan deze. Ik kan dit spel gewoon niet met een goed geweten aan iedereen aanbevelen.
Als je denkt dat je het leuk vindt op basis van mijn beschrijving, wees dan alsjeblieft mijn gast. En als u een andere mening hebt, nodig ik u uit om mijn beoordeling te weerleggen in de sectie Opmerkingen hieronder.
Rainbow Skies is nu beschikbaar voor PlayStation 3, PlayStation Vita en PlayStation 4.
Schrijver heeft een recensie-exemplaar gekregen van de uitgever.
Onze beoordeling 4 Rainbow Skies doet er alles aan om een epische turn-based RPG te worden, maar stelt op alle mogelijke manieren teleur. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean