Inhoud
- Sceptici kunnen erop vertrouwen - deze game is uitzonderlijk.
- Dit is een spel dat stijl drijft.
- Smoke & Mirrors levert waar het telt.
Telltale's eerste aflevering van De Wolf onder ons, getiteld Faith, begon en eindigde met een knal, zowel in termen van kwaliteit en intensiteit. Aflevering Twee, Smoke & Mirrors, volgt ditzelfde patroon van profiteren van het episodische format van de serie om spanning te leveren bij elke scène. Het lijkt bijna oneerlijk om te classificeren De Wolf onder ons zoals net een spel - de episodische aard maakt het mogelijk om het genre te doorbreken en zowel een spel te zijn en een voorstelling. Het wachten tussen afleveringen is een kracht voor de serie, geen zwakte.
De Wolf onder ons volgt het verhaal van The Big Bad Wolf die een moordonderzoek van een paar fabels in Fabletown, een sprookjesgemeenschap in New York City, heeft opgelost. Bigby Wolf vervolgt zijn moordonderzoek in Smoke & Mirrors met de hulp van andere sprookjesfiguren of kennis zoals Jack (van de bonenstaak), schoonheid, beest en meer.
Sceptici kunnen erop vertrouwen - deze game is uitzonderlijk.
Helaas is er weinig meer te zeggen over de aflevering zonder de belangrijkste momenten te bederven. Er is veel minder actie dan in de vorige aflevering, maar gesprekken vereisen meer planning en finesse terwijl Bigby beleefd en gewelddadig personen van interesse ondervraagt. Degenen die nog steeds sceptisch staan tegenover de serie nadat ze de demo van de eerste aflevering geprobeerd hebben, kunnen er zeker van zijn dat de reeks zijn pad van spanning en drama voortzet.
Telltale heeft geen excuus voor een bug van deze aard in een episodisch spel.
In een ongelukkige trend die overging van De wandelende doden, lijkt het gedeelte "Before on on" van het begin van elke aflevering sommige scènes van de vorige aflevering niet in de juiste volgorde weer te geven. Als dit de eerste game van Telltale in dit episodische format was, zou het begrijpelijk zijn, maar ze hebben genoeg afleveringen onder hun riem om absoluut geen excuus te hebben voor dit soort bugs. De gebruikelijke spelerstatistieken die aan het einde van de aflevering verschenen, zijn ook niet weergegeven, maar dat kan eenvoudigweg omdat de aflevering slechts een paar uur beschikbaar was op het moment van deze recensie.
Dit is een spel dat stijl drijft.
Net als voorgaande afleveringen is de game zelf cel-gearceerd en vergelijkbaar met een grafische roman of een cartoon. Deze game druipt van stijl. De animaties variëren van begaanbaar en gedateerd, met gezichten die soms zo expressief zijn als men zou willen in een op verhalen gebaseerd spel en body-animaties die op andere momenten schokken als een PlayStation 2-game. Ongeacht deze kleine animatieachterstanden, is het grafische kunstontwerp in nieuwe stijl boeiend en helpt het zeker de serie.
Net als bij Episode One is de soundtrack, het voice-acting en het geluidsontwerp van Episode Two van topklasse, met de enigszins ondergewaardeerde soundtrack die de meer dramatische scènes benadrukt. Spelers van De wandelende doden kan een paar bekende stemmen opmerken, zoals Dave Fennoy en Melissa Mutchison, de stemmen van respectievelijk Lee en Clementine.
Elk personage, van de personage van de alleenstaande wolf van Bigby tot de standoffish, boze Holly, voelt zich echt; elk met zijn eigen unieke persoonlijkheid en motivaties. Overal waar het schrijven van het grotere verhaal stokt, halen kleine personage momenten de speling op en helpen de aflevering sterk te blijven.
Smoke & Mirrors levert waar het telt.
Smoke & Mirrors had niet de verrassende stoot die de eerste aflevering van De Wolf onder ons gaf - althans, niet helemaal - maar de aanhoudende spanning van het schrijven en het wachten tussen elke nieuwe aflevering zorgt ervoor dat het spel (en laat, afhankelijk van je definitie) van begin tot eind spannend zijn.