Inhoud
- De eenvoudigste oplossing voor het opslaan van Pokémon is dat ze worden verkleind.
- Dichtheid
Wet van behoud van massa
- De Bohr-straal doorbreken
Ik heb een enorm probleem met veel van de op wetenschap gebaseerde theorieën over hoe Pokéballs Pokémon vangen. De materie-tot-energietheorieën betekenen dat er elke keer als we zelfs de kleinste Pokémon vastleggen nucleaire explosies in de stad worden genivelleerd. De transportertheorie betekent dat er een faciliteit is op een plek die alle monsters vasthoudt die we vangen, wat uiteindelijk betekent dat er ergens een gigantische dierentuin is of een heel onmenselijk pakhuis dat al deze wezens opslaat.
Ik denk dat het het beste is om het scheermes van Occam dit deel van de discussie te maken, want dat is niet waar ik het over wil hebben.
De eenvoudigste oplossing voor het opslaan van Pokémon is dat ze worden verkleind.
Ze worden miniversies van zichzelf die klein genoeg zijn om in een bal ter grootte van een vuist te passen, of in het geval van Pokémon Go, ze worden opgeslagen in uw telefoon. En als iemand die wetenschappelijk en logisch over de wereld denkt, frustreert dit me helemaal niet.
We hebben hier twee grote problemen. Ten eerste hebben we de wet van behoud van de mis en de wetenschap achter het verminderen van de straal van elektron-Bohr. Beide zouden het wandelen onmogelijk maken om je Pokéeggs uit te schakelen. Laten we wetenschap de shit out van dit om erachter te komen waarom.
Dichtheid
Iedereen weet waarom boten drijven, toch? We weten allemaal dat grote oceaanstomers tonnen wegen, maar uiteindelijk zijn ze minder dicht dan het water dat ze tegenhoudt. Er zijn twee algemene krachten die op de boot werken: de zwaartekracht en de krachtige kracht. De eenvoudigste manier om dit uit te leggen is dat de zwaartekracht naar beneden trekt en de opwindende kracht omhoog duwt. En wanneer de zweefkracht en de zwaartekracht gelijk zijn, zweeft het object in het water. Dit werkt in elke vloeistof. En in zijn meest basale vorm is het materiaal dat de aardkorst vormt een vloeistof.
Er zijn andere krachten aan het werk, die meer dichte objecten aan het oppervlak van de aarde houden, maar als geen andere kracht inwerkt op een voorwerp dat dichter was dan de aardkorst, zou het (zij het zeer langzaam) naar de mantel zinken dan naar de kern .
Laten we daarom enkele dichtheden bekijken die we kennen. We weten dat de aardkorst een gemiddelde dichtheid heeft van 2,2 g / cm³. De mantel ligt op ongeveer 3,3 g / cm³. En het dichtste deel van de aarde is de kern die op ongeveer 9,9 g / cm³ zit. Het dichtste bekende materiaal op aarde is Osmium op 22,6 g / cm³. En omdat het later belangrijk zal zijn, moet ik vermelden dat het wereldrecord voor curling (tillen met je biceps) 155 kg is, gemaakt door deze persoon op YouTube. (Het is een rare video, de moeite waard om te kijken voor de rariteit als niets anders.)
Wist je dat niets eigenlijk lichter wordt? Als we op dieet zijn en afvallen, verdwijnt de massa niet alleen. We scheiden het op de een of andere manier uit als we zweten of plassen.
Datzelfde principe is van toepassing op alles in het universum. Niets verdwijnt gewoon gewoon. Het is eigenlijk hervormd tot iets anders.
Wanneer je waterstof in vuur en vlam steekt, vermengend met zuurstof, weten we dat het water wordt. Als je een ballon uitzet met lucht, maak je de ballon niet zwaarder. Wat je aan het doen bent, is het veranderen. Het eerste voorbeeld is een chemische verandering en de tweede is een dichtheidsverandering. We zullen ons concentreren op het tweede deel.
In mijn omgeving moet de meest voorkomende Pokémon Rattata zijn. Volgens de Bulbapedia weegt een Rattata een nominale 3,5 kg en staat hij op 30 cm. Ik ga ervan uit dat het ongeveer de helft van die breedte is en ongeveer twee keer zo lang, waardoor het een volume heeft van 27.000 cm³ en een dichtheid van ongeveer 0.129 g / cm³.
Als we die Rattata zouden verkleinen tot het formaat van een Pokéball, zal de massa niet veranderen, maar het volume wel. Het volume van een Pokéball is ongeveer hetzelfde als een oranje. Een sinaasappel is gemiddeld 10 cm in diameter (straal van 5 cm), waardoor hij een volume heeft van 523,59 cm³. Als je een Rattata in een ruimte van 523,59 cm³ knijpt, krijg je een dichtheid van 6,68 g / cm³.
Zie je waar ik naartoe ga?
Een gevangen Rattata zou dichter zijn dan de mantel van de aarde, en een Jigglypuff zou ongeveer net zo dicht zijn als de binnenste kern. Een Wigglytuff of Sandshrew zal dichter zijn dan Osmium als hij in een Pokéball is geperst.
En onthoudt onze wereldrecordhouder eerder? Nou, hij zal moeite hebben om een Golduck op te tillen en vraagt hem niet eens om een Pokéball met een Slowbro op te tillen. Zelfs als elke Pokémon die je ooit hebt verzameld Ghastly was, gaat hij 25 kg toevoegen aan je telefoon voordat je je maximale voorraad hebt bereikt. Voor degenen die dingen in kilo wegen, dat voegt onmiddellijk 55 lbs toe aan je spijkerbroek.
Letterlijk, terwijl ik die laatste paragraaf aan het schrijven was, berichtte een vriend me een foto van zijn pas gevangengenomen Ponyta en zei: "Ik vond mijn favoriete Pokémon!" Waarop ik antwoordde: "En je broek werd net 82 lbs zwaarder. Welkom bij de wetenschap, motherf * cker! "
De Bohr-straal doorbreken
Ondanks alle problemen die we zouden hebben om onze broek op te heffen en een nieuwe definitie te geven aan een doorhangende broek, is de enige manier om een Pokémon te verkleinen tot het formaat van een Pokéball en al zijn huidige eigenschappen te behouden, op de een of andere manier de afstand tussen zijn elektronen te verkleinen - - zijn Bohr-radius, als je wilt. Op dit moment zijn de enige mensen op aarde die de stront uit het verminderen van de Bohr-radius zoeken, degenen die de Large Hadron Collider gebruiken.
Ja, dat betekent dat kwantumfysici dat nog niet eens hebben begrepen, professor Oak. Goed geprobeerd.
Wat denk je? Wetenschap is geen wetenschap tenzij het verkeerd is bewezen. Hoe zou je wetenschap hier de stront van maken? Laat het me weten in de reacties hieronder.