Het begon als een vaag gehoord, intrigerend geluid dat door de kleine luidspreker van mijn telefoon kwam. Nieuwsgierig, ik moest mijn nieuwe langeafstandsliefde vragen, "Wat doe je?"Ik hoorde een gebrul en een rinkelend geluid en deed mijn best om me voor te stellen wat het maakte."Mijn spel spelen. "Kwam het antwoord in zijn zachte, sexy stem Oh, hij probeerde het te beschrijven .Hij probeerde me te vertellen over het spel dat hem weghaalde van de somberheid van de wereld van alledag.Maar woorden konden een game niet adequaat beschrijven had hem vanaf het begin gefascineerd.
Pas vele maanden later waren we eindelijk samen in onze alledaagse wereld en ik hoorde de noodlottige woorden mijn sceptische oren bereiken: "Je kunt een personage in mijn account maken en kijken of je het leuk vindt." En dus, laat op een avond, terwijl mijn liefde op het werk werkte, benaderde ik het pictogram van het spel voorzichtig op mijn computerscherm. Onmiddellijk werd ik gevangen in de zwellende crescendo's van bloed-roerende muziek. Het duurde niet lang voordat ik me aanmeldde in de elegante oefenterreinen van Sunstrider Isle. Mijn eerste stappen waren opwindend toen ik mezelf omringde door een wereld die me snel als een van zijn eigen beschouwde, met een groot ontzag "Whoa!"en golven van kippenvel. Naarmate mijn vaardigheden en zelfvertrouwen groter werden, waagde ik me in een door oorlog verscheurde wereld. Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat ik dit in mijn aardse leven moest hebben.
Nadat ik bekeerd was, gingen mijn liefde en ik onze reis samen voort. In de alledaagse wereld, evenals de door oorlog verscheurde landen die belegerd werden tijdens de Burning Crusade, de Wrath of the Lich King, en de Mists of Pandaria. Naast elkaar, haalden we handschoenen aan, gooiden onze mantels om en maakten onze zwaarden los voor de strijd. Ik werd Maigrey, de meester van de draken van de schaduwgilde, hij werd Stryken, mijn meest vertrouwde tweede. Samen, onze computers zij aan zij, vochten we, soms door de lange, donkere nachten in de eerste met rook gevulde waas van morgen. Veel levens hebben we in Azeroth gewoond. Veel veldslagen hebben we gevochten. In veel landen hebben we gevochten en zijn we gestorven om alleen maar op te staan om opnieuw te vechten. We hebben landen opnieuw bekeken, nieuwe personages gevonden, elk met een persoonlijkheid. Iedereen werd onderscheiden, werd een held op zich. We schreven pagina na pagina van hun verhalen samen en bespraken hun uitdagingen en triomfen. We merkten dat we ons afwogen met de geluiden van de strijd en het beuken van drums, zelfs als de alledaagse dingen verschrikkelijk leken. Nu zijn we gelukkig getrouwd in deze alledaagse wereld en een beproefd virtueel duo van vernietiging.
