Ik kan pretentieuze smaken hebben. Als iemand die afstudeerde in een van de meest pretentieuze graden (Engelse literatuur) en die houdt van vroege Amerikaanse literatuur, ben ik geneigd het idee te ondersteunen dat games kunnen en moeten evolueren naar een hogere standaard. Dat games kunst zijn en als zodanig behandeld moeten worden.
ik hield van South Park: Stick of Truth.
Het is bawdier dan de verpleegster erin Romeo en Julia, en heeft het soort infantiele humor dat de serie beroemd heeft gemaakt. Er zijn scènes met abortus, anale sondes, nazi's en dildo's. Dit is geen spel voor een fan van hoge kunst met een parelmoerkoppeling.
Het is ook hilarisch. Om zeker te zijn, is er een hoge toetredingsdrempel. Je moet echt een fan zijn van Trey Parker en Matt Stone's eclectische, aanstootgevende televisieprogramma. De game, die ongeveer vijftien uur duurt en die ik heb voltooid in de loop van vier nachten, staat boordevol referenties voor de blijvende fan. Er zijn bijvoorbeeld speurtochten waarbij Al Gore je stuurt om ManBearPig op te sporen.
Het spel volgt een stille voorvechter, een nieuw kind in de stad dat midden in de oorlog tussen Cartmans koninkrijk en het rijk van de elfen (Stan en Kyle) zit. Het is net een viezer versie van Double Fine's Costume Quest, met turn-based combat en kleine kinderen in kostuum die angstaanjagende vaardigheden tegen elkaar gebruiken. Omdat dit een is South Park spel, je magische vaardigheden kunnen van scheten komen. Dit betekent dat een aanzienlijk deel van het spel scheet gebaseerde humor is.
Het spel blijft niet welkom, maar het laat je wensen dat het nog een beetje langer was. Ik ging door en ruimde bijna alle zijmissies in het spel op nadat ik de hoofdquest had voltooid en nog steeds honger had naar meer inhoud. Fans zullen zeggen dat het spel als een aflevering van de show speelt, en het voelt aan als een reeks gekoppelde shows, zoals de boog Mysterion / Cthuthlu. Telkens wanneer je voelt dat de actie zijn hoogtepunt en zijn val heeft bereikt, begint deze weer. Tegen de tijd dat de laatste scène plaatsvindt, voel je je een klein beetje bedrogen door de algemene kortheid van het spel.
Gevechten kunnen na verloop van tijd herhaald worden, vooral omdat de meeste van de aanvallen die je herhaaldelijk zult gebruiken, het soort zijn dat grote cut-scene-achtige gebeurtenissen bevat. Dit zal ertoe leiden dat je herhaaldelijk kijkt naar Professor Chaos die een paar keer te veel schade toebrengt aan zombie-ratten. Tijdens de game krijg je toegang tot een groot aantal bekende South Park-personages, allemaal met unieke vaardigheden en aanvallen.
Het belangrijkste is dat er prinses Kenny is, een van mijn favoriete personages uit de reeks.
Voor een fan van de serie, South Park: Stick of Truth is een must om te spelen.
Onze beoordeling 9 Voor fans van de serie is South Park: Stick of Truth gelijksoortig referentieel en smerig, vies plezier.