Inhoud
Op mijn leeftijd, South Park draagt een zwaar gevoel van nostalgie. Ik herinner me dat ik een 8-jarige jongen was tijdens het inaugurele seizoen 1997; stiekem uit mijn bed sluimeren om een glimp op te vangen van de show die toentertijd mijn diepste was als het ging om popcultuur parodie, grove humor en uiterste vulgariteit. Ik herinner me ook de eerste stappen in het creëren van een interactieve ervaring met de franchise, zoals de obsceen gemiddelde, titelloze PS1-poging: South Park, de lak South Park Rally, en laten we er zelfs niet eens over spreken Chef's Luv Shack.
Maar om gewoon te zeggen Stick of Truth is "het beste South Park" -spel zou het zwaar ondergraven. De game is niet alleen een prestatie voor de show zelf, maar is in plaats daarvan het kroonjuweel van elke gepatenteerde game in de geschiedenis van franchisegames, en voegt nog een nieuwe stap toe aan het laagste spel van de franchiseladder. Superman 64.
grafiek
Beginnend met esthetiek, sloeg Obsidian Entertainment - die zij aan zij werkte met showmakers Matt Stone en Trey Parker (samen met de hele South Park Studios) - de spijker op de kop over visuele onderdompeling. Het spel lijkt niet alleen op je eigen aangepaste aflevering, maar beweegt zich vloeiend over een achtergrond van waanzinnig authentieke landschappen. Tom's Rhinoplasty, South Park Elementary, Tweak Bros. Coffehouse - het is er allemaal en klaar voor je om te verkennen.
Het spel lijkt niet alleen op je eigen aflevering van de show, maar beweegt zich vloeiend over een achtergrond van waanzinnig authentiek landschap.Combat, AI en andere interactieve functies zijn soepel, intelligent en uiterst gepolijst. Houd je personage enige tijd stil, en hij / zij zal beginnen met sms'en, dichtbij staan en NPC en zij zullen met je praten - nog beter, scheet ze en kijk hun reactie na. De aandacht voor detail is niet enorm overdreven, maar zeker beter (en zachter) dan de meeste games. Voor pc-bezitters straalt het spel zelfs op oudere systemen uit - een extra bonus voor diegenen onder ons met verouderde machines of koopjesmachines.
Ook al speelt de game als semi-3D-scroller (à la Telltale's) Lopende dood), het is absoluut onnodig om om meer te vragen. Het is immers bedoeld om het perspectief van de show na te bootsen en af te breken zou alleen maar afbreuk doen aan het gevoel van authenticiteit tegenover deze geliefde televisiefranchise.
Geluid
We weten allemaal dat de soundtrack van een game niet noodzakelijk een titel zal maken of breken, maar nogmaals, Stick of Truth valt niet plat in dit gebied.Als je een fervent fan van de show bent, weet je waarschijnlijk al dat Parker en Stone behoorlijk getalenteerde componisten zijn, met originele muziek als een van de kernnoden in de serie.
Of je nu doelloos ronddwaalt of je bezighoudt met een gevecht, je zult merken dat de muziek behoorlijk speciaal is in dit spel. Veel verder gaan dan je typische "fantasiemuziek", South Park: The Stick of Truth bevat enkele welsprekend, maar toch grappige, scores. Mijn favoriet is een Gregoriaans-zingende Cartman over een symfonie van Midden-Aardse proporties - die die hilarische draai toevoegt die heerst in elk aspect van dit spel.
Onnodig te zeggen dat je niet veel van Les Claypool zult horen, of die tijdelijke banjo-twang die door de show zelf wordt gepeperd. Schakel echter een willekeurige radio in het spel in of loop met een spel naar een ander etablissement en je hoort alle klassieke originelen uit de serie: "Too Many Minorities," "Jesus Baby," "Taco-Flavored Kisses, "En mijn persoonlijke favoriet," Kyle's Mom is een Big Fat Bitch. "
De SFX van de game is niets om een te schudden stok op (ik verontschuldig me voor die ene), maar nogmaals, elk wordt minutieus gezien die beroemde South Park-behandeling.
gameplay
Als je tijdens een E3-persconferentie een aankomende titel gaat plagen, kun je er maar beter zeker van zijn dat de game de hype goed weergeeft - en nadenken over wat we krijgen met South Park: The Stick of Truth - het doet het zeker.
Je kiest uit een van de 4 zelfverklarende lessen: Fighter, Mage (Cartman: "als een tovenaar, maar minder cool"), dief en Jood - een klasse die kracht wint naarmate ze dichter bij de dood zijn.Je epische reis begint met een openingsscène waarin je wordt afgebeeld, het nieuwe kind, dat door je ouders wordt besteld om naar buiten te gaan en vriendschap te sluiten met een aantal van de lokale bevolking. Hier kun je het uiterlijk, de outfits, het haar, enz. Van je personage aanpassen. Niet de meest indrukwekkende aanpassingsmogelijkheden, maar gezien de simplistische kunstrichting van de show en het feit dat je allerlei "flair" in het wild vindt, dit vroege vlek kan over het hoofd worden gezien.
Nadat je van je voordeur gewandeld hebt, stuit je op ieders favoriete bokszak, Butters, die vervolgens naar Cartman's achtertuin leidt, die in wezen de plot van het spel begint; een verbeelding gevoed fantasie boog gevuld met je typische fantasie stereotype helden, kwaad Drow Elves, (gespeeld door andere 8-jarige jongens), en de ironisch "mystieke" Stick of Truth. Van daaruit kies je uit een van de 4 zelfverklarende lessen: Fighter, Mage (Cartman: "als een tovenaar maar minder cool"), dief en jood - een klasse die kracht wint naarmate ze dichter bij de dood zijn.
Je kunt elke naam kiezen die je wilt, maar maak je geen zorgen over deze beslissing, Cartman en anderen zullen je alleen maar 'Douchebag' of 'New Kid' noemen. Na een snelle strijd tutorial en een snel overzicht van de kaart- en menusysteem (dat ironisch is opgezet als een soort Facebook / Social Media-systeem), het is uit naar de races.
Het vechtsysteem in deze game doet denken aan wat dan ook Final Fantasy tTITEL, maar vertrouwt zwaar op nauwkeurig getimede acties om de meeste schade aan te richten (een QTE-systeem). Bekende RPG-bewegingen, buffs en standen zorgen voor de nodige variaties die ervoor zorgen dat gevechten niet saai worden. Hierin ligt echter mijn hoofdkwalificatie bij deze game. Gevechten zijn belachelijk eenvoudig. Het duurt niet lang voordat je de kern van de game onder de knie hebt, en al vroeg in het spel voelde ik me overmeesterd. Het helpt ook niet dat de aanwezigheid van de vijand uiterst schaars is. Ik merkte dat ik lange tijd moest zoeken om mijn kriebel voor een vechtpartij te bevredigen.
Wapens en vaardigheden in dit spel zijn ook erg RPG-formules. Elk wapen dat je verkrijgt heeft een bepaald aantal slots die kunnen worden aangepast voor upgrades, er zijn skill trees, perks, enzovoort. Ondanks deze kritiek zul je merken dat je de game niet speelt voor wat er onder de motorkap speelt, maar eerder een zeer plezierige en komische ervaring. Elke actie heeft een gelijke of grotere hilarische reactie. De 'South Park-spin' die ik eerder noemde, is te vinden in elk facet van dit spel, waardoor het een gelach-gevulde rit wordt in de vergetelheid.
Eindoordeel
Gezien het gemiddelde gevechts- en wapensysteem, denk ik nog steeds dat dit spel een aantal aspecten van herspeelbaarheid heeft. Het beste deel is dat je niet echt de show hoeft te volgen om te genieten van zijn humor - in feite - een simpele informele kennis van deze eens zo cult-serie is meer dan genoeg om het echt te "begrijpen". De game is elke cent waard voor een hard-core fan, en zou op zijn minst een kans moeten krijgen voor fans van open wereld-RPG's.
Natuurlijk kun je teruggaan en elke klas ervaren, maar je onder te dompelen in dit levende en ademende 'stille, kleine, inteelt bergdorp', is waar je echt je kick krijgt. Als al het andere faalt, kun je altijd rondlopen en een scheet laten zien op elke NPC.
Waarover gaat u? South Park: The Stick of Truth? Houd ervan, snuuw het, of gewoon "me?" Laat het me hieronder weten, en zoals altijd, vergeet niet om me te volgen en te trollen op de tweets.
Onze beoordeling 9 South Park: The Stick of Truth is een meeslepende, open-world, RPG vol avontuur, winderigheid en dat beproefde parodie-gevoel dat de show al 16 jaar komisch houdt.