Inhoud
- "Fruit: goooood. Cake: greaaaaat. Fruitcake: vervelende rotzooi."
- Slechte videogames op basis van films
- Slechte films op basis van games
- Dus wat betekent dat nu voor ons?
Voor velen zijn videogames en films twee bezigheden die vaak vechten om onze vrije tijd te bezetten. Jammer genoeg, aangezien Hollywood erachter kwam dat het kon profiteren van succesvolle game-franchises, hebben gamers overal de grootste rommel meegemaakt (met uitzondering van een paar ruige edelstenen) die videogamefilms of videogames op basis van films zijn. Deze week duiken Ernesto, Lui, Ryan en Stephanie in de duistere diepten van middelmatigheid om te bespreken waarom deze vreselijke films en games worden gemaakt, en wat hen in de eerste plaats zo slecht maakt.
"Fruit: goooood. Cake: greaaaaat. Fruitcake: vervelende rotzooi."
Op papier lijkt het een goed idee om deze twee industrieën te combineren. Helaas, na alle push-and-pull van deadlines, onopvallende focusgroepen en een overvloed aan draaiende deurschrijvers, blijven we films over die noch hun bronmateriaal noch hun budget, gerechtigheid doen.
Deze films floppen zo hard dat ze herhaaldelijk worden genomineerd en zelfs winnen, Razzie Awards. Het helpt waarschijnlijk niet dat de beruchte Uwe Boll de eer krijgt voor deze flops en zichzelf landt "Slechtste directeur"3 keer nominaties voor zijn videogamefilms alleen.
Slechte richting aan de kant gezet, waardoor deze films vanaf het begin gedoemd zijn, en aan de andere kant, wat maakt videogames op basis van films net zo vreselijk? Om dat te doen, moeten we deze kampen opsplitsen.
Slechte videogames op basis van films
Hoewel we (hopelijk) geen a zullen zien Schemering game wordt binnenkort vrijgegeven, bedrijven zien potentieel snel geld verdienen en gebruiken deze games als louter merchandise die samenvalt met theatrale releases. Voor hen is het niets meer dan een goedkope secundaire vorm van reclame die een tastbare terugkeer biedt.
Helaas, voor de ongelukkige ontwikkelaars waar deze shovelware mee is gedeponeerd, krijgen ze een ongelofelijk beperkt budget en een niet-onderhandelbare lanceringsdatum die MOET worden gehaald. Dit alles, plus een niet-bestaande passie voor het project, leidt tot een aantal teleurstellende games zoals elke Ijzeren man of Spider Man uitgebracht in de afgelopen 10 jaar. Erger nog is wanneer films die geen aanpassing van een videogame nodig hebben (of waarvan de inhoud niet goed in het formaat wordt vertaald) naar buiten worden geduwd Het gouden Kompas.
Het is een moordende industrie en voor kleine ontwikkelaars nemen ze alles wat ze maar kunnen krijgen. Maar van hen wordt verwacht dat ze diamanten maken met hun blote handen, en de resultaten zijn net zo underwhelming.
Slechte films op basis van games
Hollywood, aan de andere kant, is net zo veeleisend. Maar met miljarden dollars budgetten en legers van bemanningen tot hun beschikking, hebben ze echt een excuus voor flops zoals prins van Perzië (scoort maar liefst 35% op Rotten Tomatoes)?
Wat een algemene trend lijkt te zijn onder alle mislukte videogamefilms, is een van twee dingen. Ze ofwel A) verdraaien het bronmateriaal, waardoor het onherkenbaar wordt van zijn naamgenoot, of B) verlaat volledig en gooi alle bronnenmateriaal weg.
Films zoals de Resident Evil series zullen hoofdpersonages uit de spellen willekeurig in de films laten zien, ook al is het onmogelijk of kan het kanon breken. Andere films zoals Street Fighter: The Legend of Chun-Li gooi alle inspiraties van videospellen volledig uit het raam. Zo is Chun-Li nu een witte concertpianist in plaats van een Aziatische Interpol-agent, en is de superkrachtige M. Bison nu een Ierse makelaar.
Grimmige en opvallende dingen. Maar nu beginnen we een aantal trends te zien die ons hoop geven voor toekomstige videogamefilms en vice versa.
Dus wat betekent dat nu voor ons?
Partnerschappen bloeien overal in deze twee industrieën. Stephen Spielberg produceert en helpt een live-actie te regisseren Halo Tv-series en AAA-titels zoals Waakhonden en Moordenaars gelofte worden veranderd in speelfilms.Dat is niet eens de tonnen aan andere grote naam game-titels die momenteel in de werken voor 2015 en daarna worden genoemd.
We hebben ook de creatieve geesten die ons boeiende verhalen brachten zoals Bioshock en Spec Ops: The Line, terugkeren naar hun oorspronkelijke baan door scenario's voor deze videogamefilms te schrijven, zodat je weet dat ze gedachten en passie in deze werken zullen steken, in tegenstelling tot wat we in het verleden hebben gezien.
Beide industrieën zijn zich gaan realiseren hoe fout hun manier van doen is, of op zijn minst hoeveel geld ze verliezen van slechte creatieve keuzes. Ze beginnen hun samenwerking met elkaar een beetje serieuzer te nemen, en dat kan in de toekomst alleen maar goede dingen voor ons betekenen.
Maar om eerlijk te zijn, zullen we allemaal de zo-slecht-het-goede-edelstenen missen Super Mario Bros.
(Dit wekenartikel wordt u aangeboden door Lui)