De controller van de videogameconsole verleent macht aan degenen die het bezitten. Broers en zussen vechten erover en ouders nemen het als straf in beslag. Hoewel de controller niet discrimineert, houden game-ontwikkelaars en uitgevers geen rekening met een van de grootste groepen gamers die de kracht van de controller gebruiken.
Ik besloot om "Invisible Wall" te creëren om twee redenen. Ten eerste waren de controverses van ontwikkelaars die geen speelbare vrouwelijke personages creëren en van vrouwen die door gamers worden bedreigd, allemaal gendergerelateerde problemen. Ze waren dus allemaal gerelateerd, vooral omdat ze in de loop van een jaar gebeurden. Ik heb het gevoel dat er teveel reactionaire argumenten waren die gebaseerd waren op emotie en mening in plaats van objectieve documentatie.
De tweede reden was dat ik wilde onderzoeken hoe vrouwtjes de gamegemeenschap genavigeerden. Het was belangrijk om te laten zien wie deze vrouwelijke gamers werkelijk waren, niet alleen de sociale constructies van hen. Veel verhalen behandelen het probleem zoals het zou moeten, maar ze laten niet zien hoe een typische vrouwelijke gamer bezig is met het valideren van haar zelfgevoel of hoe ze anders gamen vanwege de gebeurtenissen die online en in de media spelen.
De geschiedenis heeft aangetoond dat "GamerGate" komt en gaat, ongeacht hoe het wordt gebruikt. Hoewel het nieuwe jaar rust kan brengen voor vrouwelijke gamers en ontwikkelaars, heeft de industrie nog nooit zoveel vrouwen gezien die in games spelen en investeren. Als het aantal blijft groeien, zelfs met twee procent, zal het verder veranderen hoe gendergerelateerde gamerkwesties worden aangepakt en aangepakt. De kracht in cijfers biedt een mogelijkheid om elk potentieel voor cyclische opflakkeringen te doorbreken.
"Invisible Wall" was niet bedoeld om een agenda vast te stellen. Het doel van de documentaire is om een ander goed gemaakt en geloofwaardig document te zijn in de geschiedenis van videogames en sociale kwesties. Het is een klein stukje informatie over het spectrum van evenementen. Hoewel de feiten worden geverifieerd en gecrediteerd, geven de verhalen het een menselijk belang dat is bedoeld voor een amusementswaarde die de kijker kan genieten.
Bij het organiseren en presenteren van de informatie was het belangrijk om de ontwikkeling van een bepaald gevoel of gedachte achter acties te volgen. Er waren verschillende groepen, en dus verschillende standpunten, die allemaal hielpen bepalen wat het probleem was en bijdroegen aan het gesprek erover.
Ik wil graag iedereen bedanken die deel uitmaakte van "Invisible Wall" omdat het een belangrijke bijdrage was, waaronder Jay Ryciardi, hoofdredacteur van GameSkinny, voor het afspreken van een interview. Niet alleen hebben ze het verhaal helpen vertellen, maar ze hebben ook geholpen bij het leveren van documentatie die verder gaat dan cijfers en citaten. Hun tijd en instemming waren beide genereuze geschenken.
Ik ben verheugd om deze documentaire vrij te geven als een oeuvre dat zowel storytelling als onderzochte informatie voor kijkers combineert om van te genieten. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn eerste documentaire ooit te bekijken.