Inhoud
- Een kleurrijke wereld gevuld met onaangepaste gameplay en middelmatige kroniek.
- De platformactie is ook niet erg leuk.
- Nadat ik 2 of 3 uur lang mijn oren had laten lijden, begon ik het eindelijk op mute te spelen.
Een kleurrijke wereld gevuld met onaangepaste gameplay en middelmatige kroniek.
The Last Tinker: City of Color is een platformgame met enkele lichte actie-elementen. Het beschikt over een heldere en levendige wereld die lijkt alsof het is gemaakt van karton en dat is alles wat er te zeggen is dat niet negatief is.
Het gevecht is repetitief en doet niets om de speler te inspireren om te investeren in het kopen van nieuwe moves voor hun karakter. U kunt eenvoudig op de linkermuisknop klikken totdat alles dood is. Af en toe loop je tegen vijanden aan met schilden, maar je hoeft alleen maar de linkermuisknop ingedrukt te houden om ze te doorbreken. De vijanden zijn ook niet gedenkwaardig of fantasierijk, er zijn degenen die naar je schieten, de jongens die je smelten en de grote jongens die veel hits moeten doden.
De platformactie is ook niet erg leuk.
Houd de spatiebalk ingedrukt en de game zorgt voor de rest voor jou. Er zijn snelheidsrails om op te slijpen die je helpen de niveaus te doorkruisen en ze zijn bezaaid met vallen die je kunt vermijden. Het slaan van tekens veroorzaakt een kleine hoeveelheid schade en is niet echt een probleem, maar andere obstakels zoals struiken zullen je onmiddellijk doden, waardoor je helemaal terug moet naar het begin van de rail om opnieuw te beginnen. Ik geloof niet dat ik mijn hele leven zo zwaar op struiken gezworen heb.
Secties van het spel vereisen dat je een paddenstoelvriend gebruikt om puin te ruimen en poorten te openen. Je kunt ballen van kleur naar hem gooien om hem verschillende acties te laten uitvoeren, rood bijvoorbeeld, zorgt ervoor dat hij een explosie afgeeft als hij in zijn kleine vorm is. Er was een bepaald moment waarop hij verborgen was achter een muur met een kleine scheur erin, de game wil duidelijk dat je een bal naar hem gooit om de muur te vernietigen en hem te bevrijden. Geen probleem, behalve dat de automatische targeting van de game ervoor zorgt dat je een deel van de paddenstoel selecteert dat niet kan worden geraakt, ongeacht waar je staat ten opzichte van de spleet. Ik heb het grootste deel van dertig minuten geprobeerd om mijn bal te krijgen, maar het lukte hem niet.
Ik heb het grootste deel van dertig minuten geprobeerd om mijn bal te krijgen, maar het lukte hem niet.Er is een soort verhaal in de game, maar het is moeilijk te volgen omdat er geen stemacteurs zijn, maar de personages grommen en maken geluiden. Dit is in het begin niet zo belangrijk, maar als je uren achter elkaar speelt, wordt het onmogelijk om het over het hoofd te zien. Dat wil niet zeggen dat games zonder voice acting verschrikkelijk zijn, Mario en Zelda zijn prima voorbeelden van hoe je deze stijl goed doet, maar personages in The Last Tinker maak constant ongelofelijk irritante, hoge en repetitieve grunts.
Nadat ik 2 of 3 uur lang mijn oren had laten lijden, begon ik het eindelijk op mute te spelen.
The Last Tinker: City of Color is een spel dat alleen in bursts van 15 minuten mag worden gespeeld, er meer tijd aan wordt besteed en het wordt meteen duidelijk dat dit spel je tijd of aandacht niet waard is. Bespaar je geld voor iets dat verdient te worden gespeeld.
Onze beoordeling 3 Een game die het best op mute wordt gespeeld.