Inhoud
- 8. Dovend licht (2015)
- 7. Dragon Age: Inquisition (2014)
- 6. Red Dead Redemption (2010)
- 5. Final Fantasy 15 (2016)
- 4. Minecraft (2011)
- 3. Fallout New Vegas (2010)
- 2. The Elder Scrolls IV: Oblivion (2006)
- 1. The Witcher 3: Wild Hunt (2015)
- Mijn laatste gedachten
Voor veel mensen is escapisme een grote aantrekkingskracht op het spelen van videogames. Ze laten je een paar uur per dag los van de monotonie van het echte leven. En ze geven spelers heel veel vrijheid - vrijheid om te kiezen hoe ze spelen, vrijheid om iemand anders te zijn, vrijheid om een enorme en levendige wereld te verkennen.
Dat is waarom open-world games enorm populair zijn geworden in de afgelopen 10 jaar of zo. Sterker nog, ze zijn zo populair geworden dat het genre zich oververzadigd begint te voelen - vooral omdat veel van de sub-pari-indianen en AAA-games de markt overrompelen. Maar in de talloze open wereldgames die er zijn, zijn er verschillende die hun gamewereld echt goed krijgen.
Hier zijn een paar van mijn favorieten. Laten we eens kijken waarom ze de beste zijn van het stel.
8. Dovend licht (2015)
Grote open ruimtes, hordes zombies verslaan, parkour, wat kun je nog meer vragen in dit ondode recept voor ongelooflijk veel plezier. Dovend licht heeft zoveel recht als het gaat om vrijheid en verkenning. De kaarten waren enorm (met name de kaart in de daaropvolgende DLC), het gevecht was bijzonder bevredigend, vooral wanneer je nieuwe moves ontgrendelt en je wapens upgradet, voor meer unieke vechtsituaties.
Het first person parkour-systeem was een geweldige ontwerpkeuze in het toestaan van grotere onderdompeling en het verhogen van de enger gedeelten, meer nog 's nachts wanneer geconfronteerd met de snelle en dodelijke vluchtige. Hoewel het hoofdverhaal niets is om over naar huis te schrijven, maakt de rest van het spel dit pluspunt meer dan goed, de DLC verbetert het spel nog meer met de toevoeging van een voertuig om in rond te dwalen.
7. Dragon Age: Inquisition (2014)
Een grote fan van de zijn draken tijdperk franchise, ik was voorzichtig optimistisch wanneer Dragon Age: Inquisition werd aangekondigd als open wereld. Hoewel ja, het is geen volledig open wereld omdat de wereld opgedeeld is in secties, maar die secties zijn zo enorm, ik geloof dat het nog steeds telt.
Na de gemengde ontvangst van Dragon Age 2 (Ik vond de game persoonlijk leuk ondanks de gebreken), de overgang van lineaire gangen naar open omgevingen was een enorme frisse wind. De locaties zijn rijk, levendig, massaal en zeer gevarieerd. Ik vond de strijd de beste in de serie, een goede mix tussen de tactiele Origins en actie zwaar tweede spel. Wat nog belangrijker is, het verhaal en de personages. Verhalengelicht was het beter dan 2 maar niet zo goed als Origins, Ik vond de hoofdschurk een beetje zwak en niet enorm bedreigend, maar hij doet het werk vakkundig.
De personages aan de andere kant is een van de opvallende aspecten van het spel, personages als Iron Bull, Dorian, Varric, Vivienne en Cassandra zijn allemaal erg sympathiek en hilarisch. Ze delen allemaal schertsend tussen elkaar en dragen bij aan hun persoonlijkheid. Ook maakt Morrigan een terugkeer die de game 10 keer beter alleen maakt.
6. Red Dead Redemption (2010)
Ik ben er nooit fan van geweest Grand Theft Auto maar ik waardeer hun betekenis in het open wereldgenre. Red Dead Redemption aan de andere kant hou ik absoluut van, van zijn wereld, de wilde westenomgeving en zijn sterke cast van personages tot het aangrijpende en uiteindelijk droevige einde.
De hoofdpersoon, John Marston, is een herkenbare en zeer sympathieke anti-held. Een man die verlossing wil voor zijn criminele acties in het verleden om zijn gezin een beter leven te geven. Met een breed scala aan side-quests en activiteiten om je tijd over te geven, zoals het spelen van poker en bounty-jagen, zul je nog lang bezig zijn.
Het online spelen was enorm leuk en voegde alleen maar meer waarde toe aan dit meesterwerk uit het wilde westen. Ook met een van de beste DLC's ooit Ondode nachtmerrie, is gewoon de kers op de taart, omdat je daardoor tegen de ondoden horde kon vechten op de rug van een paard uit de hel.
5. Final Fantasy 15 (2016)
Een game van 10 jaar in de maak. Voor gamers en fans van de serie, 10 angstaanjagende jaren van oponthoud en wachten. Goed, Final Fantasy XV kwam uiteindelijk uit en gelukkig had het nauwelijks last van de ontwikkelingscyclus, de hel van die pijnlijk lange jaren.
Het is een visueel verbluffende game met een enorme open wereld die je kunt doorkruisen door te wandelen, door chocobo of door letterlijk in je auto te cruisen, wat beter gemaakt wordt door het feit dat je een radio hebt waarmee je naar een enorme selectie nummers van de hele serie. De sterke cast van hoofdpersonages is plezierig om te hebben tijdens het avontuur en de hoofdvaller is misschien wel een van de meest complexe en intrigerende in de hele serie, vergelijkbaar met die van Sephiroth en Kefka.
Een actie vechtsysteem hebben vergelijkbaar met Kingdom Hearts is een welkome verandering voor de franchise, omdat deze tactisch, snel en boeiend is. Hebben bekeken Kingsglaive en Broederschap vooraf toegevoegd aan het verhaal en samen maken het algemene verhaal een van de beste in de serie.
4. Minecraft (2011)
Een van de best verkopende games aller tijden, Minecraft veroverde de harten van gamers wereldwijd met zijn simplistische kunststijl en premisse, volledige vrijheid om te creëren wat je maar wilt.
Wil je gewoon een klein huis bouwen om dingen op te slaan terwijl je op onderzoek uitgaat, dan kun je dat doen. Wat dacht je van de landbouw en langzaam bouwen aan de grootste boerderij die je maar kunt bedenken, dan ga je gang. Misschien wil je in creatieve modus gaan met onbeperkte middelen, zodat je een verkenbare Hogwarts kunt ontwerpen en bouwen, als je er de tijd voor hebt.
Dit geeft de speler zoveel keuzevrijheid Minecraft misschien wel een van de grootste open wereldgames ooit gemaakt. Pas op voor een zwak sisgeluid tijdens het bouwen en in de buurt van explosieven, omdat je je hele creatie misschien door een klimplant zou zien vernietigen.
3. Fallout New Vegas (2010)
Met deze inzending in de serie is het misschien wel de beste in Bethesda's kant van de franchise. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het leuk Fallout 3 maar New Vegas verbeterd zoveel aspecten, waardoor het veel meer opvalt dan de anderen. Voorts Fallout 4 was zo'n teleurstelling voor mij, maar daar kom ik niet op in.
Wat gemaakt New Vegas zo goed was de focus op de keuze van spelers die leidde tot een dergelijke diversiteit in haar facties en eindes, maar mijn enige grote klacht met het spel was dat je niet verder kon gaan na de laatste missie. Je moest een vorige save herladen, maar het was niet genoeg, alleen een ontwerpkeuze.
Het begeleidende systeem is verbeterd, waardoor je ervaring kunt ontvangen als je volger iets heeft gedood waardoor het een beter plan is om een metgezel bij je te hebben. Over het algemeen vond ik de setting van Nevada en het interessante verhaal en side quests, de DLC was niet zo goed als Fallout 3 maar waren nog steeds goede toevoegingen.
2. The Elder Scrolls IV: Oblivion (2006)
Wat?! Hoe denk ik Vergetelheid is beter dan Skyrim. Nou, eerlijk gezegd voel ik dat echt Vergetelheid toegevoegd aan en verbeterd de Elder Scrolls serie veel meer dan Skyrim. Het verbeterde de strijd drastisch Morrowindechter, Bethesda, ongeacht welke toetreding tot de franchise nog steeds geen magisch systeem heeft dat heel goed werkt.
Deze game voelt meer Elder Scrolls voor mij dan Skyrim, het heeft meer hart en ziel. De met plastic beklede personages spraken eigenlijk alsof ze geïnteresseerd waren in wat je te zeggen had terwijl de meeste burgers van Skyrim klonk vermoeid en depressief. De gilden waren meestal beter en boden echt unieke zijmissies, zoals de moordhuiszoektochten, waarbij het de taak is iedereen in het landhuis te vermoorden terwijl ze langzaam gek worden en iedereen anders dan jij beschuldigen.
Het waren momenten zoals deze die maakten Vergetelheid val op als mijn favoriete Bethesda-RPG. Het helpt ook dat het een van de beste stukjes inhoud bevat, de Rillende eilanden, wat zo'n ongelooflijk avontuur was om te ervaren.
1. The Witcher 3: Wild Hunt (2015)
Nou, wat kan ik al zeggen over dit meesterwerk van een RPG dat vele anderen nog niet hebben gezegd. The Witcher 3 heeft mijn verwachtingen voor wat een open wereldspel kan bereiken echt en drastisch veranderd. Het belangrijkste verhaal hield me verslaafd gedurende mijn totale 90 uur in het hoofdspel.
Dit werd alleen versterkt door de diverse, interessante en meerdimensionale personages die de wereld bewoonden. Ik voelde me zo geïnvesteerd in deze personages dat als er iets ergs met hen gebeurde, het me echt emotioneel maakte (zelfs op bepaalde momenten zelfs huilend). De strijd was verslavend leuk en strategisch, waarbij baasgevechten je vaardigheden en reflexen echt testten, vooral op moeilijkere problemen.
Een van de belangrijkste positieve aspecten van dit spel is dat het misschien wel het beste side-questontwerp is in een open wereldspel, waar ik echt wilde zoeken naar en voltooien van side quests alleen voor het verhaal dat hen vergezelde en niet voor het vooruitzicht van een beloning.
De genereuze prijs voor kwaliteit DLC, Hearts of Stone en Bloed en wijn zijn enkele van, zo niet de beste DLC ooit gemaakt, met de voormalige echt experimenteren met het verhaal, culminerend in een van de meest enge creepy en goed ontwerp baas secties die ik heb gespeeld. De laatste voegde een enorme en visueel andere regio toe aan de hoofdgame, die ik ongeveer 30 uur besteedde aan het verkennen en voltooien tot de voltooiing.
Ik zou graag meer in detail treden over hoeveel ik van de liefde houd Witcher 3, maar ik kan het niet, dus ik zal dit laatste ding zeggen. Lang nadat de credits zijn opgerold en maanden na mijn tweede playthrough op de moeilijkste moeilijkheid, verlang ik ernaar terug te gaan naar het begin en opnieuw te beginnen. Ik wil alle personages zien en de geweldige zijmissies opnieuw beleven.
Mijn laatste gedachten
Ik ben er vast van overtuigd dat open-world games die bepaalde kwaliteit hebben die het ons gemakkelijk maakt voor gamers om verslaafd en geïnvesteerd te worden in deze games. Maar het is wanneer deze ongelooflijk ontworpen werelden worden gecombineerd met onberispelijke verhalen en relatable en interessante personages die de reis / ervaring des te waardevoller en gedenkwaard maken.
Wanneer een game je laat nadenken over zijn verhaal, zijn wereld en personages lang nadat je klaar bent, wanneer je weet dat de ontwikkelaars iets heel bijzonders hebben gemaakt. Voor mij, The Witcher 3 deed dit met zoveel gemak en gratie en daarom is het mijn favoriete open wereldgame ooit tot nu toe. Bedankt voor het lezen.