Inhoud
De sneeuwkoude kou van Het ding - alle drie - ondersteunt dit stukje interactief genre voyeurisme. Al het andere is gewoon horror platitudes. De geïsoleerde houten hut; de kapotte telefoons; de gemaskerde man met een kapmes; Tot zonsopkomst weet wat het is en wil zijn, maar de logge filmische aspiraties zijn zelfgenoegzaam binnen het genre. Ze doen niets van betekenis als ze van de technologie zijn gescheiden.
Wat een eigenaardigheid is ook het motion-capture-effect, miljoenen spenderen om sterren Rami Malek en Hayden Panettiere in polygonen te maken, ook al staan ze allebei op live-sets. Warner Bros.-beweging vangt Andy Serkis op en krijgt de fantasie van Gollum. Supermassive Games-beweging van Hayden Panettiere en uitgangen ... Hayden Panettiere.
Hollywood zou dit produceren voor minder dan $ 10 miljoen, en dat doen ze vaak. Het zijn al die R-rated gore-laden publiekstrekkers kunnen kosten en nog steeds winst maken. Videogames eisen volledige prijszwakte en bloat is wat Tot zonsopkomst heeft. Het is een negen uur durende versie van films die zelden 90 minuten doorbreekt vanwege pacingredenen. Vrijdag de 13e - de gehele originele serie gecombineerd - is nauwelijks meer. Intelligente bewerking zorgt voor beknoptheid, bijsnijden van alle vet. Tot zonsopkomst maakt de dikke third-person-gameplay. Klop De orde: 1886, maar de simulatie van blockbuster cinema begreep de noodzaak van de vormtechnieken in totaliteit.
Biding Time
Met die negen of zo uren ruimte, Tot zonsopkomst doet niets waardevols. Het schrijven is doodsbang om personages onopgelost te laten en grijpt terug naar een onderbrekende eerste handeling op het scherm om persoonlijkheden van te voren neer te zetten. Personages, al was het alleen maar vanwege de routineuze, zelfgenoegzame patronen die het horrorgenre van hen verlangt. Vermoeide hormonaal aangedreven sexcapades en afgezaagd, overprivilege bitchiness zijn beschamend. Om te denken dat er acht van deze kinderen zijn om mee om te gaan ...
Zelfgenoegzaamheid is nooit een bron van angst, maar Tot zonsopkomst moet het doen. Klimmuren, weglopen; ze worden routine in hun uitvoering. Hoe interessant zou het kunnen zijn als een horrorspel de aard van interactiviteit scheldt, om het onverwachts of op ongelegen momenten weg te nemen. Verwijder het comfort van de veilige ruimte van een knop, creëer hulpeloosheid; maak de levering van angst uniek voor het medium. In plaats daarvan is dit alleen maar een nabootsing van een volwassener formaat, geen eerbetoon. Tot Dawn's afhankelijkheid van stock movie jump scares en arbitraire besluitvorming om een verhaal te verschuiven is ook niet memorabel.
Killing Grounds
Sommige kinderen zullen sterven. Tot zonsopkomst gelooft dat het de keuze biedt wie overleeft. In plaats daarvan, doom ze door een gebrek aan reflexen in een actiescène of het onvermogen om de controller tijdens QTE's stil te houden. Als Jessica en Emily elkaar niet leuk vinden door middel van dialoogbeslissingen, zal dat hun slachting niet teweegbrengen. Een gemiste druk op de vierkante knop? Ze zijn overleden met een scheutje hersenweefsel.
In het slechtste geval, Tot zonsopkomst weet niet wat het wil. Er is de hoofdmoordenaar, de vlammenwerper gek, spookachtige activiteiten, pasteitjes die met klauwen gekrabd zijn, en een wending die gelijk staat aan een ongeloofwaardig Scooby Doo aflevering. Om de subgenres te bundelen als een allesomvattend Tot zonsopkomst zal een onverzorgde, eens slapende mentale gezondheidstrop duwen. Hoofdstukken snuffelen door de overblijfselen van een psychiatrisch ziekenhuis uit de jaren 50 en veranderen een personage in een kruipende, googlyogige noot die struikelt over vermeende nawerkingen van PTSS. Het zou misplaatst zijn als een karikatuur met een rechte omslag in de jaren 40, laat staan 2015.
Wat een kans Tot zonsopkomst moest een plausibele allegorie van geestesziekte verspreiden. In plaats daarvan is het gemakkelijker om het te gebruiken als een excuus om weg te hacken bij tieners. Interactiviteit is maar een gimmick. Zelfs toen probeerde een Duitse horrorfilm het. Dat deed ook een YouTube-videoserie in 2009. Tot zonsopkomst is niet beter. Het is eigenlijk nog erger, behalve Tot zonsopkomst ziet er mooier uit en gaat langer mee. Geen van beide zijn heerlijke kwaliteiten.
Onze beoordeling 4 Als Until Dawn de film was die het probeerde te zijn, dan is de score Rotten Tomatoes één cijfer. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean