Gedurende mijn hele leven ben ik omringd door videogames. Van Spyro tot Skyrim, ik ben op een miljoen verschillende manieren verliefd geworden op een miljoen spellen. Maar welk enkel spel is zo kostbaar, zo verbazingwekkend dat ik het zou moeten delen met toekomstige kinderen die ik misschien heb? Ik kan er niet één kiezen, dus ik zal mijn kinderen een hele serie geven om verliefd op te worden.
De legende van Zelda series zullen een onderdeel zijn van het leven van mijn kinderen, wat er ook gebeurt. Dat is gewoon een feit. Ik zie de serie niet snel verdwijnen. Het is al meer dan 25 jaar in de industrie verkrijgbaar, een vrij indrukwekkende prestatie.
Met de reeks die constant groeit, verandert en ontwikkelt, weet ik dat Zelda games zullen er zijn voor mijn kinderen. Ik wil er echter zeker van zijn dat ze dezelfde games zullen meemaken waarmee ik ben opgegroeid, ongeacht hoe minder de graphics of mechanica zijn voor toekomstige videogames. Ocarina of Time en Majora's masker, in het bijzonder, zijn klassieke spellen waarmee ik wil dat mijn kinderen bekend zijn.
Ocarina of Time is een van de essentie Zelda spellen. De watertempel (of doom) is een van de bekendste kerkers aller tijden. Het is gemaakt tot een gamer (inclusief mijn broer) woede gestopt uit pure frustratie. Sinds de oorspronkelijke release op de Nintendo 64 is de game ook beschikbaar op de GameCube, de Wii Virtual Console en de 3DS (als Ocarina of Time: 3D). Ik heb het spel persoonlijk alleen op de GameCube en de 3DS gespeeld, maar ik zou het graag willen ervaren op mijn favoriete console, de N64.
Young Link komt erachter dat hij, in plaats van Kokiri, zoals hij dacht, eigenlijk Hylian is. Hij wordt vervolgens op een missie gestuurd om zijn bestemming te vervullen en Hyrule te redden van het kwaadaardige Ganondorf. Link vertrekt, ontmoet prinses Zelda, krijgt de Ocarina of Time, verslaat vijanden en reist zelfs door de tijd. Het is opwindend, boeiend en een ongelooflijke reis.
Majora's masker was eigenlijk mijn eerste Zelda spel. Mijn broer en ik waren helemaal niet bekend met de serie, dus we wisten niet dat we ze op dat moment 'buiten de orde' speelden. We konden echter nog steeds van de game genieten, ook al hadden de openingsscène en de ocarina geen zin voor ons. Tot op de dag van vandaag is het mijn favoriete videogame aller tijden.
Het is eigenlijk een behoorlijk duistere game. Link probeert te voorkomen dat de maan valt en Clock Town en de rest van Termina verplettert. Sommigen hebben de verschillende gebieden zelfs vergeleken majora's Mask naar de vijf stadia van verdriet: ontkenning (Clock Town), woede (Woodfall), onderhandelen (Snowhead), depressie (Great Bay) en acceptatie (Ikana Valley). Het is eigenlijk een heel interessant idee.
Link heeft drie dagen om de Skull Kid te verslaan en te voorkomen dat de maan de wereld vernietigt. Deze functie maakt het spel moeilijk. Gelukkig heeft Link de ocarina (die in 1970 door Princess Zelda aan Link werd gegeven) Ocarina of Time) die kan worden gebruikt om terug te reizen naar de dageraad van de eerste dag en de verschillende tempels en kerkers te verslaan.
De hele Zelda serie zit vol met ongelooflijke games, en ik wil dat mijn kinderen ze kunnen ervaren, om in de verhalen te worden getrokken zoals ik was. Ik wil dat met hen kunnen delen. Videospellen zullen deel uitmaken van het leven van mijn kinderen. Ik wil ze een mix van oud en nieuw geven, zodat ze kunnen zien waar de industrie is begonnen en hoe deze in de loop van de tijd is ontwikkeld. Klassiekers zijn klassiekers met een reden, en net als bij literatuur, vind ik dat ze moeten worden gedeeld met toekomstige generaties.