Inhoud
- Nee, hoer is niet het woord dat het probleem veroorzaakt ...
- Niet zo snijd en droog ...
- Is het nog te vroeg om de tijdsperiode in zijn eigen woorden aan te snijden?
Videogames in de moderne tijd moeten gevoelig zijn voor heel veel dingen. Een van de dingen waar elke vorm van media voorzichtig mee moet zijn, is raciale ongevoeligheid. Er is niet veel voor nodig om veel mensen ervan te overtuigen dat hun ras verkeerd wordt voorgesteld of niet wordt gerespecteerd. Hoer van het Oosten wordt nu beschuldigd van deze raciale ongevoeligheid met zijn titel.
Nee, hoer is niet het woord dat het probleem veroorzaakt ...
De titel is eigenlijk een historische bijnaam voor de stad Shanghai, waar het spel plaatsvindt. In die context lijkt de titel gepast, gezien de bijna onaangename aspecten van het verhaal dat je in 1936 in Shanghai zou verwachten.
Het probleem is het laatste woord van de titel, dat Jieh-Yung Lo, gemeenteraadslid van de stad Monash, verklaart als het Chinese equivalent van het 'N'-woord voor Afro-Amerikanen. Hij is van plan de kwestie aan te pakken bij de mensenrechtencommissie om te proberen de game te laten annuleren of, zijn voorkeur als fan van L.A. Noire, de naam te laten veranderen.
Niet zo snijd en droog ...
Het is onmogelijk om te debatteren of het woord in kwestie echt meer de negatieve connotaties heeft dan enig ander woord, wat betekent dat de discussie neerkomt op een meer filosofische discussie.
Sjanghai was noemde de hoer van het oosten, maar dat feit maakt de pijn geassocieerd met het woord 'orient' niet teniet. Er zijn weinig gelijkwaardige problemen in de recente herinnering, voornamelijk omdat mensen de neiging hebben om instinctief terug te deinzen voor dergelijke raciaal geladen bijnamen, althans in beleefd gezelschap.
Is het nog te vroeg om de tijdsperiode in zijn eigen woorden aan te snijden?
Aan de ene kant moet de geschiedenis verteld worden. Het kennen en begrijpen van het verleden is essentieel om dezelfde valkuilen te vermijden en waakzaam te zijn voor hetzelfde kwaad in de toekomst. In een wereld waarin we videogames beginnen te herkennen als kunst, in staat om zowel schoonheid als belangrijkheid in beeld te brengen, is een videospel het juiste formaat om een dergelijke discussie op gang te brengen?
Misschien wel de belangrijkste vraag van allemaal, een die niet kan worden beantwoord zonder meer van het spel zelf te zien ... Is de naam gewoon een symptoom van de locale, of is het de lelijke kant van de mensheid en de tijdsperiode dat het een voldoende belangrijke focus van het spel om het te rechtvaardigen?