Het lezen van het grote recente artikel van mevrouw Graham over het binnenkort te openen National Videogame Museum maakte me blij met verschillende dingen. Naast het feit dat ik in het algemeen opgelucht was dat er binnenkort een centrale plek in Amerika zou zijn om videogames zelf te behouden, was ik ook dankbaar dat het museum actief bezig is met het verzamelen en bewaren van de verhalen die de geschiedenis van videogames vormen, zowel een industrie en een kunstvorm.
Onlangs kwam ik dit stuk tegen dat geschreven is door Patrick Scott Patterson voor G4 @ Syfygames, waarin hij vertelt over de manier waarop de geschiedenis van videogames is vertegenwoordigd en in de loop van de jaren verkeerd is voorgesteld, en het belang om erover te leren. Hij betoogt dat het "[alleen] door deze geschiedenis te weten, we kunnen echt weten waar de industrie vandaan kwam", lerend van de successen van het verleden en de fouten. (Hoe kunnen we tenslotte voorkomen dat we de beruchte industriële crash van '83 herhalen als we niet weten wat de oorzaak van de crash was?)
Dus we moeten onszelf onderwijzen - maar hoe? Patterson beveelt aan terug te gaan naar oude boeken en videogamebladen. Hoewel ik denk dat dit waardevolle bronnen zijn, zullen ze ook veel meer tijd nemen om te lezen dan de gemiddelde gamer waarschijnlijk heeft - vooral omdat velen van ons moeite hebben om tijd te vinden om games te spelen.
Boeken zoals De ultieme geschiedenis van videogames een goed alternatief bieden, maar ze hebben ook een beperkte reikwijdte. Ze moeten noodzakelijkerwijs een aantal namen en verhalen weggooien om een centraal, coherent verhaal te creëren over hoe de videogamebranche vorm kreeg. Dit beperkt onze kennis tot de 'grote namen', waarbij alle andere mensen die meewerkten om elke single game tot leven.
Het National Videogame Museum werkt echter aan het verzamelen van een breed scala aan verhalen uit de eerste hand van de mensen die geschiedenis hebben geschreven. Dit geeft het museum - en zijn bezoekers - de mogelijkheid om videogamegeschiedenis vanuit verschillende invalshoeken te bekijken en te zien hoe alle kleine verhalen samenkomen om het grotere verhaal samen te stellen. Ze kunnen zelfs de vroege niet-genoemde ontwerpers en programmeurs opsporen wiens beslissingen ertoe hebben bijgedragen dat videogames zijn zoals ze nu zijn - ondanks het feit dat sommigen naamloos werden, zelfs in tijdschriften uit die tijd, zoals de groep van Intellivision-programmeurs waarnaar verwezen wordt als de Blue Sky Rangers. De NVM kan de hiaten opvullen die die oude boeken en tijdschriften niet hebben.
Dit museum zal de geschiedenis van videogames een centrale plaats geven in ons land, waar we deze informatie kunnen leren en verspreiden totdat de basis van videogamegeschiedenis algemeen bekend is geworden. Het zal toekomstige generaties een plek geven om te leren en zelfs geïnspireerd te worden om zelf games te maken. En het zal iedereen een kans geven om de spellen te spelen die geschiedenis hebben geschreven.
Meer dan wat ook, het maakt geschiedenis tot een actief, speelbaar ding dat iedereen kan genieten.