Als iemand over games wil praten als kunst, Yume Nikki zou de eerste game moeten zijn die wordt genoemd. Een prachtig gedetailleerde verkenning van een onbewuste, Yume Nikki is zowel het vervolg op LSD: Dream Emulator die we hard nodig hadden en een nieuwe gouden standaard in de troebele wateren van verkenningsspellen.
De elevator-toonhoogte is bedrieglijk eenvoudig. Je speelt als Madotsuki (窓 付 き, verlicht venster) terwijl ze droomt, waar je 24 verschillende "effecten" onderzoekt en verzamelt die je manier van communiceren met de wereld veranderen. Hoewel dit een simplistische opzet lijkt, is wat er in de game rond is wat het zo speciaal maakt.
Ongeduld is je grootste vijand in Yume Nikki. Je bent in het appartement van Madotsuki. De tv kan worden in- en uitgeschakeld, maar ontvangt geen zenders. Er is een Famicom waar je een bizar spelletje nutteloosheid kunt spelen NASU. Haar bureau stelt haar in staat om in haar dagboek te schrijven als een save game-functie. Je bent ook in staat om naar buiten te gaan op het balkon. Je kunt je kamer echter niet verlaten. Wanneer je probeert om met de deur in contact te komen, schudt Madotsuki haar hoofd nee. De enige manier om de kamer uit te komen is door het bed.
Dit is de reden waarom het spel de moeite waard is om te spelen. Voor iemand met relatief weinig woorden, is het innerlijke leven van Madotsuki een rijk tapijt van isolatie, angst en Meso-Amerikaanse beeldtaal. Naast de hub-wereld met 12 deuren die leiden tot grote overworlds die verschijnen in een nexus nadat ze aanvankelijk in slaap valt, zijn er meer dan 100 unieke onderling verbonden locaties om te verkennen. Hoewel dat misschien niet helemaal indrukwekkend klinkt in vergelijking met de open-world games van vandaag, Yume Nikki is misschien wel de meest briljante game als het gaat om het gebruik van zijn ruimte.
Elke wereld is een levendige, angstaanjagende ervaring. Van het eenzame ondergrondse winkelcentrum tot de oogverblindende, dichtbevolkte neonwereld, waar je ook bent Yume Nikki is iets dat je je zult herinneren. Er is een volledig door Famicom geïnspireerde wereld die duidelijk inspiratie put Moeder en is zelfs compleet met een 'glitch'-einde in de game waarbij de Famicom crasht en Madotsuki uit haar droom ontwaakt. Er is een gebied dat fans de hel noemen, een gigantisch rood doolhof vol doodlopende wegen en desoriënterende soortgelijke routes die je richtinggevoel vernietigen. Elke tegelset die verzint Yume Nikki is zowel noodzakelijk als adembenemend. De wereld is net zo rijk en gevarieerd als de quilt van een grootmoeder, gecreëerd over wat lijkt op eonen in zo'n rijk, veelzijdig object dat elk aspect ervan dient om je naar binnen te trekken. De visuele speeltuin die Yume Nikki displays kunnen simpelweg niet worden gecombineerd met het enorme ponsgewicht van een fenomenaal esthetisch palet dat heeft voorkomen dat het verouderd is.
Yume NikkiHet geluidsontwerp bestaat uitsluitend om de beelden te ondersteunen. Onverzamelde, ritmische, zoemende drones zijn er om je verder te trekken in de trance van het innerlijke leven van Madotsuki. De soundtrack kan worden vergeleken met ruis of een geluidscollage, en hoewel dat niet helemaal vreemd is, is er meer vibratie, een hypnotiserend element dat altijd perfect overeenkomt met het surrealistische landschap dat je omringt.
Verder hulp Yume Nikkifocus op verkenning zijn de effecten. Dit is de term voor items die Madotsuki kan gebruiken om de wereld om haar heen te beïnvloeden, door fysieke interactie of door het veranderen van haar eigen eigenschappen. Ze kunnen vaak heel nuttig zijn - zoals een fiets die je bewegingssnelheid verhoogt of Mado's hoofd in een lamp verandert om in de donkerste delen van de game te kijken - maar ze kunnen ook onderdompelen in het absurde en nutteloze, zoals het veranderen van Madotsuki in een neon teken of haar gezicht verwijderen. Het meest opvallende van de effecten is het mes, dat niet alleen de weinige vijanden die het spel heeft wegjaagt (wat je irritant terugstuurt naar de wakkere wereld), maar ook wordt gebruikt om gebeurtenissen te activeren.
De evenementen zijn Yume Nikki's frontale weergave van artistieke betekenis. Ze worden veroorzaakt door het gebruik van een effect (meestal het mes) op een specifiek deel van de droomwerelden en belonen je nieuwsgierigheid met een kleine animatie. Ze kunnen variëren van kleine veranderingen, zoals Mado die wakker wordt met een kreng in haar nek, tot drastische gebeurtenissen, zoals het beruchte Uboa-evenement, waarbij Madotsuki wordt achtervolgd door een enorm bloedend monster dat op een beangstigend paar geluiden is ingesteld. De evenementen zijn vaak goed verborgen, maar het is altijd de moeite waard om te verkennen en Kikiyama, de maker van het spel, te zien, pelt een andere laag van de ui terug.
Yume Nikki is een spel dat zo droomachtige beelden zo perfect vastlegt dat veel mensen het op een griezelige manier ervaren, omdat het ongelooflijk vertrouwd maar ook buitenaards en angstaanjagend lijkt. Het is iets dat je vlak voor het slapengaan speelt, slaperig maar niet in staat om je ogen te sluiten, en laat je gedachten afdwalen. Games zijn eerder gekomen Yume Nikki die soortgelijke dingen hebben gedaan, en er zijn zeker games na. Nooit zijn er spellen geweest die dit goed hebben verdraaid. Tien van de tien.
Onze beoordeling 10 Yume Nikki is meer dan tien jaar geleden uitgebracht en is ouder dan perfectie en tijdloos geworden. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean