* Tien jaar * zijn verstreken sinds de sterfelijke rassen zich verenigden en verenigd stonden. Kan iemand behalve Blizzard zich echt, waar en eerlijk voorstellen wat een simpel computerspel voor zoveel mensen zou betekenen?
Ik begon mijn reis met het spelen van World of Warcraft, tijdens de eerste uitbreiding, de Burning Crusade. Ik werd geïntroduceerd in World of Warcraft door mijn broer die in Afghanistan was gestationeerd toen hij in de US Navy diende. Het was een manier voor hem om zichzelf te bevrijden van alles wat er om hem heen gebeurde tijdens zijn stilstandtijd, evenals een geweldige manier voor ons om verbonden te blijven terwijl hij duizenden kilometers ver weg was. We brachten ontelbare uren landbouwmateriaal door, vermoordden rep en roofden kerkers samen, en toch, terwijl hij zo ver weg was, voelde het alsof hij met mij in de volgende kamer van het huis was. Op een avond terwijl we op een inval in (Karazhan) waren, werd de basis waar hij was gestationeerd aangevallen, en de kazerne waar hij zich in bevond, werd geraakt door een mortierronde. Ik kon de daaropvolgende chaos op de achtergrond via zijn koptelefoon horen totdat zijn verbinding werd verbroken en zijn personage offline ging. De volgende dagen probeerde ons gezin telefonisch en per e-mail contact met hem op te nemen zonder succes en ik kon niet anders dan denken dat het ergste was gebeurd. Eindelijk rond drie weken nadat we eindelijk het telefoontje hadden gekregen waar we op hadden gewacht en het mijn broer was die belde om te zeggen dat hij veilig was, en dat terwijl hij WoW die avond met mij speelde in het communicatiebureau, de kamer waar hij in slaap was geweest in, werd degene geraakt door de mortieronde.
Als de voorgaande gebeurtenissen de basis hebben gelegd voor de passie en interesse die ik heb en met zoveel mensen delen voor WoW, dan is het volgende wat me echt heeft doen gaan houden van de tijd die ik heb doorgebracht, en mensen die ik onderweg heb ontmoet, waarderen .
Eind september 2009 kreeg ik de diagnose Nasalpharyngeal cancer. Het kwam als een grote schok voor me en de behandeling zou snel en intens zijn. Buiten mijn familie waren de eerste mensen die erachter kwamen mijn in-game vrienden en gildekoppels. Op een avond na een guild-inval hadden we een ontmoeting en ik brak het nieuws aan hen dat ik een tijdje van WoW zou moeten afstappen om chemotherapie in het ziekenhuis te ondergaan. Ik verwachtte niet de hoeveelheid steun en wensen die ik kreeg van mensen die ik nog nooit eerder persoonlijk had ontmoet. Na mijn eerste behandeling ontving ik een pakketje in de post, binnenin een doos en een kaart. Ik opende de kaart en tot mijn verbazing werd deze door bijna het hele gilde e-ondertekend en kreeg ik een briefje met de tekst: "We laten je niet zo gemakkelijk gaan, een goede warlock is moeilijk te krijgen". Het legde uit dat onmiddellijk na onze vergadering de agenten van mijn gilde bij elkaar kwamen en besloten dat ze me een laptop zouden kopen en mijn abonnementskosten betalen voor de duur van mijn behandeling, zodat ik kon blijven spelen terwijl ik in het ziekenhuis was . Ik kan je niet vertellen hoeveel dit voor mij betekende en als iemand toevallig over deze post struikelt, weet dan dat ik je nooit kan terugbetalen voor wat je voor mij hebt gedaan. Hoewel de behandeling erg moeilijk was en ik soms gewoon alles wilde laten verdwijnen, omdat ik een plek had waar ik kon ontsnappen waar er geen pijn of ellende was, werd het zoveel gemakkelijker.
Voor mij en talloze anderen is WoW meer dan alleen een spel geworden. Het is een plek waar iedereen naartoe kan gaan om zich te ontdoen van hun problemen in de echte wereld en alles te doen wat ze willen. Je kunt veroveren, creëren en je fantasie de vrije loop laten. Het biedt een uitlaatklep en stelt u in staat deel te worden van een gemeenschap waar u een aantal van de beste mensen met de grootste harten kunt ontmoeten. Als de afgelopen tien jaar een indicatie is geweest van hoeveel hard werk en toewijding Blizzard heeft besteed aan het maken van een spel dat een generatie definieert, kan ik niet wachten tot de volgende tien jaar.
Vriendelijke groeten
Kergin / US Fenris