Inhoud
- Mijn score:
- Het verhaal tot nu toe (Spoilers):
- Mijn gedachten over het verhaal:
- Esthetiek:
- Combat:
- Paradigmaverschuiving:
- Voortgang van karakter:
Om de Dertien Dagen van start te geven FFXIII speciaal Ik ben het origineel aan het bekijken FFXIII. Ik heb deze game onlangs zelf gespeeld ter voorbereiding op de release van Bliksem retourneert. Pas op voor spoilers, het verhaal bevat spoilers.
Mijn score:
ik voel FFXIII is een geweldige game. Het verhaal en de esthetiek kwamen overeen en zorgden er echt voor dat de speler de wanhoop van de personages voelde. Voor de paar klachten die ik had met het vechtsysteem dat ik gaf FFXIII een 8 op 10. Ik zou deze game ten zeerste aanbevelen aan iedereen die van een goed verhaal houdt. Als je rondloopt en veel side-quests doet, heb je er de voorkeur aan gegeven, dit is misschien geen spel dat je wilt ophalen.
Het verhaal tot nu toe (Spoilers):
Het verhaal begint tijdens de Bodhum Purge. Bliksem vrijwilligers voor de Purge als een manier om dichter bij haar zus Serah te komen, die ergens in de Fal'Cie-structuur zit. Op weg naar het bouwwerk kruist Bliksem de weg met Sazh die besluit mee te sjouwen.
In een ander deel van hetzelfde gebied leidt Snow een rebellie om Serah zelf te bereiken. Onderweg passeert hij Vanille en Hope. De moeder van Hope is vrijwillig om te helpen bij de opstand en uiteindelijk haar leven te bekostigen. Dit zet Vanille en Hope aan om achter Sneeuw aan te jagen.
Binnen de Fal'Cie-structuur komt iedereen samen op de plek waar Serah is. Serah vraagt hen om Cocoon te redden en wendt zich vervolgens tot kristal. Daarna neemt de groep de Fal'Cie Anima aan en wordt gebrandmerkt als L'Cie.
Dit begint een epische reis die ze samen onder ogen zien om hun lot te trotseren en Cocoon te redden. Het team leert veel over de wereld en de waarheid achter Cocoon. De ware vijand van Cocoon, Barthandelus, probeert de groep te gebruiken om Orphan te vernietigen.
Uiteindelijk wordt Barthandelus verslagen en vervolgens getrokken door Orphan. Wees, de entiteit die Eden van zijn kracht voorziet, dwingt hen om te vechten. Daarbij verslaat het team uiteindelijk Orphan en snijdt het de ondersteuning van Cocoon. Zonder de Fal'Cie stroomt Cocoon naar Pulse.
Om de mensen van Cocoon te redden, creëren Fang en Vanille een zuil van kristal, zichzelf in hun kern begevend. Zo wordt Cocoon gered, met een bitterzoet einde omdat slechts vier leden in staat waren om weg te lopen van de strijd.
Mijn gedachten over het verhaal:
Het verhaal was heel intens, er waren momenten dat ik op de rand van mijn stoel zat, verlangend naar die volgende scène. Het feit dat de plot een lineaire stroom heeft, doet echt niets af aan het spel. Als je eenmaal bij Gran Pulse bent, kun je de rozen een tijd stoppen en ruiken, maar meestal is het gewoon een race tot het einde.
Met hoe de karakters altijd zeggen dat ze bijna geen tijd meer hebben, past de lineaire stroom in de stemming van het spel. Als er veel side-quests waren geweest, raakte je het gevoel van urgentie kwijt waar het spel naar streefde. Over het algemeen ben ik erg blij met het aangrijpen van het verhaal en de lineaire stroom.
Esthetiek:
Dit is erg groot in RPG's. RPG's behoefte om de speler te betreden en ze het gevoel te geven dat ze zich in een andere wereld bevinden die deze evenementen voor zichzelf ervaart. Naar mijn mening het uiterlijk en het gevoel van FFXIII trekt de speler heel goed in. De grote schaal van het landschap, vermengd met de stemmingsvolle nummers bepalen de wereld gewoon heel goed. De thema's voor de Barthandelus- en Orphan-gevechten maken het spel voor mij echt.
Combat:
Dit is het enige waar ik grip op heb. Het Auto-Combat-systeem haalt de speler in principe uit het gevecht. Natuurlijk kun je je vaardigheden handmatig gebruiken, maar bij de eerste keer spelen is dat een beetje riskant. Het gevecht pauzeert niet terwijl je de meeste mogelijkheden selecteert Final Fantasy spellen doen. Als je maar een beetje traag bent, kun je de dood van je groep betekenen.
In FFXIII het enige lid dat moet sterven om een game-over te veroorzaken, is het personage van de speler. Bij het prioriteren van de veiligheid van personages moet het personage van de speler altijd voorrang krijgen, ook al zijn ze het minst nuttig. Het probleem is dat de niet-speler karakters die prioriteit niet volgen. Auto-Heal volgt niet de speler geneest prioriteit ook niet. Het is een kapot systeem, dat wat meer werk had kunnen gebruiken.
Paradigmaverschuiving:
Buiten het Auto-Combat-systeem was Paradigm Shift behoorlijk innovatief. Stel verschillende builds in met verschillende bonussen, dan wissel je zo nodig in de strijd. Het systeem heeft strategie toegevoegd aan een actief turn-gebaseerd systeem.
Voortgang van karakter:
Karakterverloop had verschillende opties in het spel. In het begin had je drie rollen die een personage kan nivelleren in het gebruik van het Crystarium. Van de zes rollen had elk personage een exemplaar waarop ze zich konden baseren. Lightning begon bijvoorbeeld met Commando, Ravager en Medic beschikbaar. Hope begint met Ravager, Synergist en Medic.
De voortgang van een personage is volledig aan de speler. Na verloop van tijd ontgrendel je de andere rolopties voor elk personage om de aanpasbare voortgang verder te verbeteren.
Zorg ervoor dat je elke dag terugkeert voor meer Dertien Dagen van FFXIII inhoud. Ik hoop dat je deze recensie nuttig vond. Laat me weten in de reacties hieronder waar je aan dacht FFXIII op je playthrough.
Onze beoordeling 8 Ive begon mijn Dertien Dagen van FFXIII met een bespreking van het eerste spel.