Inhoud
Het is een wrokmatch die lelijker is geworden dan de beatdown tussen Negan en Glenn. Plicht fans hebben botste met Slagveld enthousiastelingen over de vraag of historische laarzen op de grond science fiction shenanigans overtroeft.
Het lijdt geen twijfel dat de haat sterk naar toe is gegaan Infinite Warfare, met een recordaantal niet-leuks dat de originele trailer van het verhaal raakt en een omgekeerde hoeveelheid liefde voor het gelikte Battlefield 1 teasers. Nu beide spellen hier zijn, is het tijd om ze direct te vergelijken en te vragen: wie komt triomfantelijk uit?
Campagne voor één speler
Deze twee games nemen radicaal andere benaderingen aan het verhaalfront, zowel in wat voor soort verhalen ze vertellen, hoe de personages worden gepresenteerd en waar alles naar beneden gaat.
Ze kunnen niet anders zijn op de locaties: Infinite Warfare vindt plaats op exotische locaties zoals Europa, Mars en ruimtestations, terwijl Battlefield 1 hop rond aardse omgevingen, met alles van modderige loopgraven tot hooggelegen bergketens en zelfs woestijnen.
Wat interessant is, is dat ondanks dit Kabeljauw toegang is bijna volledig op ruimte gebaseerd, de scenario's en dialoog lijken opmerkelijk veel op wat je van eerdere games gewend benten dit is lang niet het vertrek dat mogelijk is voorzien. Ondanks het feit dat je van een ruimteschip op een maan van Jupiter valt, voelt alles over het openingssegment van de game als elke missie-intro van de Moderne oorlogsvoering serie.
Je hoort een dialoogvenster als "twee doelen onder volgen, naar beneden, uithalen", die net zo gemakkelijk van de opening naar Modern Warfare 2 wanneer hij stiekem naar die winterse Russische basis glijdt. De jongens in je team gaan verder en nemen steevast bewakers die mompelen "hij is neer" net als in een gegeven vorige Kabeljauw iteratie.
Hoewel je toevallig op andere planeten bent, vindt het daadwerkelijke gevecht vaak plaats in omgevingen die zich verrassend vertrouwd voelen, zoals elke bepaalde kantoorstructuur of Europese stad waar je in gevochten hebt. MW3. Dat kan goed of slecht zijn - ik vind vooral het Moderne oorlogsvoering series, dus dit was een pluspunt voor mij - maar als je dacht dat dit spel radicaal anders zou zijn, kan het een negatief zijn.
Er zijn echter grote veranderingen bij het besturen van een ruimteschip voor zero-grav hondengevechten, dat veel verder gaat dan alle mini-games voor het besturen van voertuigen die eerder in Plicht. De cutscènes laten ook echt het futuristische gevoel zien en creëren een gevoel van ontzag in de singleplayer-campagne.
Interessante verschillende modi zijn beschikbaar voor diegenen die van een serieuze uitdaging houden, zoals geen natuurlijke genezing in de Specialist-modus of de ongelooflijk moeilijke YOLO-optie die eigenlijk permadeath bevat.
Verdere dingen veranderen van Ghosts of Moderne oorlogsvoering, er zijn nu nevenmissies voor het upgraden van apparatuur, en je krijgt meer interactie met de wereld door nieuwsverhalen te bekijken aan boord van een ruimteschip. Over dat gesproken, sommige van die ruimtelocaties zien er gewoonweg verbluffend uit en het is de moeite waard om een tijdje naar te staren als je niet actief wordt beschoten.
Terwijl Infinite Warfare is groot, luidruchtig en flitsende Battlfield 1 (lees onze volledige review) is echt het tegenovergestelde en biedt een veel intiemere blik op kleinere, meer geïndividualiseerde segmenten van een wereld die oorlog overspant.
De singleplayer-campagne bestaat uit veel kortere, op zichzelf staande hoofdstukken over heel verschillende verhalen verspreid over WWI, zowel in tijd als locatie. Er is niet veel dat ze allemaal met elkaar verbindt, dus je zult een breder scala aan personages zien en minder tijd hebben om ze te leren kennen, en natuurlijk is er niet de sterrenkracht van Game of Thrones Kit Harington te zien zoals bij IW.
Dat brede bereik is ook aanwezig in de gameplay, afhankelijk van welk oorlogstheater je hebt gekozen, met hoofdstukken die zich richten op dodelijke loopgravenoorlogen, tankgevechten, hondengevechten in de lucht of paardenschieten in de woestijn.
Op het daadwerkelijke schietfront, Ik was vooral onder de indruk van hoe de kanonnen erin waren Battlefield 1 voel significant anders, hoe oud ze zijn in hoe ze werken, hoeveel ruimte ze innemen op het scherm, hoe ze herladen, enzovoort. Er is een heel solide gruizige uitstraling aan de singleplayer-campagne in het algemeen, dat is behoorlijk bevredigend, er is gewoon niet veel tijd om ervan te genieten.
multiplayer
Ook hier zijn er heel verschillende ervaringen tussen de twee games, van het nivelleren van je Medic in Battlefield 1 terwijl je samen met je bemanning aan het werken bent op een enorme kaart om gewoon met vertrouwde gangen te rennen en te gapennfinite Warfare.
Als de singleplayer-game intiem en kleiner was Slagveld, want de focus ligt heel erg op de multiplayer-ervaring met de 2016-shooter van DICE. Het is absoluut gigantisch, met hele steden en gigantische landschappen, met maximaal 64 mensen tegelijk binnenvallend op een kaart.
Je krijgt echt een verbluffend gevecht dat je het gevoel geeft dat je absoluut in de loopgraven van WW1 zit; beukende zeppelins, parachutespringende troepen, tankgevechten en het besturen van voertuigen op een infanteriekaart, enzovoort, zetten deze ervaring boven en buiten wat verwacht kon worden.
Er zijn natuurlijk enkele knipoogjes naar de nieuwere multiplayer-methoden die de voorkeur verdienen van moderne ontwikkelaars, met gerandomiseerde kansen om nieuwe dingen te krijgen aan het einde van een wedstrijd en een levelingschema. In de typische Slagveld mode, de dekking en het terrein zijn zeer veranderlijke objecten, met gebouwen in het bijzonder die de neiging hebben te worden vernietigd terwijl je je erin verstopt.
Alle maps en multiplayer-modi zijn ongelofelijk gericht op teamwork, waarbij scouts munitie voor anderen gooien, snipers de achterkant opnemen en de groep in leven houden, enzovoort. Een groot deel van het spel (met name de spawning-kaart) lijkt erg op een AAA-versie van het spel Squad, welke is zo groepsgericht als het wordt.
Aan de andere kant, Infinite Warfare krijgt Combat Rigs (het equivalent van een klasse) en een aantal interessante toevoegingen zoals Traits en Salvage om items te maken op een manier die lijkt op de nieuwe Versnellingen 4. Behalve dat, de meeste modi zijn vrij algemeen en voelen niet veel anders aan dan al eerder gedaan.
De uitzondering in Infinite Warfare is de zombiemodus (enigszins herinnerend aan de stijl van Black Ops III), wat deze keer een beetje meer tongue-in-cheek en genaamd Zombies In Spaceland. Het is echt bedoeld om gespeeld te worden met anderen, en is waarschijnlijk de enige manier Kabeljauw heeft een been omhoog Slagveld op het multiplayerfront deze keer.
De onderste regel en een sleutel in de fabriek
Natuurlijk is er de game changer die ik nog niet heb genoemd: Moderne oorlogsvoering geremastered komt met Infinite Warfare, als je bereid bent om uit te komen voor de ultieme editie (totdat ze het uiteindelijk als een op zichzelf staand nummer uitbrengen, dat is). Dat kan het hele ding helemaal scheeftrekken Kabeljauw als je dat meesterwerk opnieuw wilt beleven met bijgewerkte grafische afbeeldingen, en het is het waard.
Dus wie is hier de echte winnaar en verliezer? Ik ga je niet wat "het is aan jou" onzin geven: er is een duidelijke overwinning en een nederlaag tussen Kabeljauw en Slagveld deze keer.
Tussen de epische aard van de basiscampagne terwijl ze geworteld is in klassieke gameplay (en Moderne oorlogsvoering geremastered, als je die route hebt afgelegd), Infinite Warfare wint iets van de voorkant van de singleplayer, terwijl de tegenstander Battlefield 1 is de duidelijke en overduidelijke winnaar als het gaat om multiplayer.
De echte verliezer wel? Helaas is dat waarschijnlijk Titanfall 2 voor het loslaten tussen deze twee kolossen.