Inhoud
Het begin van het einde
Vier jaar zijn verstreken sinds de release van Arkham stad, Rocksteady's tweede inzending in zijn eerbiedwaardige Batman-sage. Nu is de studio terug met Arkham Knight, ogenschijnlijk het sluitstuk van een opmerkelijke trilogie van games.
Arkham Knight had veel te maken na het overweldigende succes van zijn voorgangers, en voor het grootste deel slaagt het erin de serie af te dekken met een plot dat donkerder, dieper en emotioneler is dan alles wat we eerder hebben gezien. Met Arkham Knight, Rocksteady heeft de kern van de gameplay-mechanica subtiel bijgeschaafd en verfijnd door net genoeg innovatie te introduceren om de werkzaamheden fris te houden. Batman heeft nu een uitgebreide utility belt, een multi-fear takedown die over meerdere vijanden tegelijk kan beschikken, bondgenoten die af en toe naast hem vechten, en met name de Batmobile, een niet te stoppen moloch die in staat is vrijwel alles op zijn pad af te breken.
Ondanks deze wijzigingen, Arkham Knight voelt heel erg van een stuk met eerdere delen, waardoor de beproefde formule van onderzoeksequenties, side-quests en open-world gameplay grotendeels intact blijft.
Op technisch niveau, Arkham Knight is gewoonweg verbluffend. De graphics en het artistieke ontwerp van de game zijn hypnotiserend, terwijl Batman door neonregen en rook door een met regen doordrenkte Gotham zweeft. Ondanks de afwezigheid van NPC's (wederom gerechtvaardigd door een stadsbrede evacuatie), is Gotham een fascinerend leefgebied dat naadloos verschuift van vervallen Hell's Kitchen-sloppenwijken naar gotische klokkentorens en Lexcorp skyscapers met een glanzend neo-futuristisch ontwerp. De verlichting is filmisch, aangevuld met de beklijvende score van Michael Giacchino, en de gezichtsanimaties en personagemodellen zijn even top. Rocksteady heeft duidelijk alle registers opengetrokken met de next-gen technologie tot hun beschikking, en de resultaten moeten worden gezien om te worden geloofd. Als dit niet de toekomst van videogames is, kun je het hier zeker zien
.
John Noble levert een huiveringwekkende prestatie als Scarecrow
Alfred, ik ga naar binnen
In termen van vertelling, Arkham Knight is net zo boeiend als zijn voorgangers, zo niet meer. De verhaallijn heeft een zak vol trucs in petto, zich verdiepend in de gemartelde psyche van Batman op een manier waarop eerdere games alleen maar geplaagd hebben. Wat begint als standaard tarief met Scarecrow (een uitstekende John Noble) 's angsttoxine, en een voor vleermuis geschikte parvenu die de Arkham Knight wordt genoemd, verandert al snel in iets veel overtuigender en verontrustender.
Door het hele spel heen dagen Batman herhaaldelijk allerlei schurken uit over zijn onvermijdelijke ondergang, en deze keer kan de speler ze bijna geloven. Vooral de vogelverschrikker anticipeert vrolijk op "de dood van de hoop" die de val van Batman bijwoont, en een gevoel van benauwende wanhoop en angst sluipt in het verhaal tijdens zijn laatste act.
"Rocksteady heeft duidelijk alles uit de kast gehaald met de next-gen technologie tot hun beschikking, en de resultaten moeten worden gezien om te worden geloofd.Als dit niet de toekomst van videogames is, kun je het zeker van hieruit zien."Het effect van dit alles op de speler is zowel vermoeiend als demoraliserend, in een verhaal dat alleen maar afzwakt naarmate het ontspant. Dit is een zeldzaam verhaal waarbij de held gevaarlijk dicht bij het breekpunt wordt geduwd en triomf niet wordt gegarandeerd. Als we ons onzeker voelen hoe de Dark Knight gereduceerd wordt tot zulke fragiele, menselijke dimensies, betekent dat alleen Rocksteady zijn werk heeft gedaan. Deze reis is onaangenaam, soms zelfs nachtmerrieachtig, maar het na-effect ervan is angstaanjagend en zal lang bij de spelers blijven hangen nadat de credits zijn gerold.
Rubber kogels ... Eerlijk
Helaas wordt het voor alles goed verhalend, Arkham Knight is niet zonder zijn zwakke plekken. De gameplay wordt belemmerd door herhaling, vooral tijdens de talloze, eindeloze tankgevechten, waarin de speler gedwongen wordt om golf na golf van identieke (onbemande) tanks en drones te confronteren in de "gevechtsmodus" van de Batmobile. Het is waar dat het uitschakelen van nietsvermoedende boeven met de afstandsbediening batmobile, of het horen van de motoren rev als het haast om je te helpen, is een sensatie die nooit oud wordt. Tegelijkertijd kunnen een strakke gameplay en prachtige graphics geen stealth-jachttanks maken met een 360 graden gezichtsveldplezier, of verbergen dat het opnemen ervan geen goed idee was.
Nog een minder gesproken, maar even verdeeld aspect van Arkham Knight is het einde. Rocksteady nam een serieuze gok in die afdeling en dwong spelers om de conclusie stukje bij beetje te ontgrendelen door de verschillende side-quests en Riddler-uitdagingen in het spel te voltooien. Hoewel dit completisten en die-hard fans misschien niet hindert, zou het voor anderen misschien teveel van een investering kunnen zijn om het "echte" einde te bekijken, d.w.z. een extra 30 seconden aan scènes.
Ik sprak alleen voor mezelf en het lijkt redelijk om te zeggen dat Rocksteady met deze controversiële keuze de bal rommelde. Een einde is een gegeven, geen voorrecht om te verdienen. Het verlaten van het spel zonder het volledige einde te hebben ontgrendeld liet me met een gevoel van leegte en ontevredenheid, alsof de ontwikkelaars me uitriepen omdat ik niet het geduld had om 234 Riddler-trofeeën te verzamelen, alleen maar om te kijken naar het einde waar ik 14 uur lang naartoe had gewerkt. Veel van de tijd van de speler vragen om alternatieve of meerdere eindes te ontgrendelen, was misschien meer te vergeven. In zijn huidige vorm is de versnipperde finale van het spel een meer dodelijke, ervaringsdempende fout dan enig overmatig gebruik van de Batmobiel.
De Batmobile is een spannende toevoeging, als af en toe overbodig
Met dat gezegd, Arkham Knight is niet zonder zijn sterke punten, en als het voor hen speelt, werkt het heel goed. De "roofdier" -segmenten uit vorige afleveringen zijn teruggekeerd en zijn net zo entertaining en boeiend als altijd. Vanaf het begin is dit waar het Arkham spellen hebben geschenen, waardoor je je echt Batman voelt terwijl je angstige cretins uit de schaduwen steelt. Het vechtsysteem was ook een van de sterkste punten van Rocksteady, en Arkham Knight is geen uitzondering, met het verbeterde repertoire van aanvallen en milieu-aanvallen die net genoeg variatie toevoegen om de zaken fris te houden.
De charmante details van de fanclub die de Arkham games zijn ook aanwezig, met dank aan talloze raadsels en een handvol side-quests met Batman's schurkengalerie. De laatste zijn meestal bevredigend, hoewel een paar voelen afleidend onderontwikkeld.
"Het vechtsysteem is ... een van de sterkste punten van Rocksteady geweest, en Arkham Knight is geen uitzondering, met het verbeterde repertoire aan aanvallen en milieu-aanvallen voegt net genoeg variatie toe om de zaken fris te houden. "Batman, aftekenen
Arkham Knight is verre van perfect, maar wanneer de onderdelen in harmonie werken, levert het een kick op om te wedijveren met andere games in de franchise of met een AAA-game die dit jaar is uitgebracht. Rocksteady heeft de Dark Knight meer dan recht gedaan en de Batman de gamewereld zo wanhopig naar de zin gemaakt. Arkham Knight is enorm, opwindend, enigszins overambitieus, en net als zijn hoofdpersonage, meer dan een beetje gek. Dit laatste hoofdstuk (en de twee titels die eraan voorafgingen), dienen als een herinnering aan alles wat we leuk vinden aan Batman, en laten zien hoe superheldengames er goed uitzien. Als het gaat om de Caped Crusader, Arkham Knight misschien Rocksteady's zwanenzang zijn, en het is zeker triest om ze geleden te zien. Nog Arkham Knight is ook een uitnodiging. Dus trek de kap aan en draag jezelf vast voor een laatste hoera. Het is tijd om de vleermuis te worden.
Onze beoordeling 8 Hoewel niet helemaal zonder gebreken, is Arkham Knight een passend einde van de prachtige trilogie van Rocksteady. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean