Inhoud
- "Aftellen. Tien! Negen! - Ik verveelde me, we doen het NU!"
- En ik was niet teleurgesteld.
- "Dragon's Keep" doet jou dat ook.
- "IK WEET!"
"Aftellen. Tien! Negen! - Ik verveelde me, we doen het NU!"
Sinds ze ontplofte (letterlijk) op het toneel in de vroege uren van Gearbox's Borderlands 2, Tiny Tina was een direct gedenkwaardige NPC - bekend om haar luie oog als voor haar maffe rapliedjes. ("Klim de pijp naar de trein, anders word je gek.) Wut wut. Dat is een rapnummer dat ik heb geschreven.") Ze spreekt geen enkele saaie regel uit in het hele spel, in die mate dat haar personage, en Andy Burch, haar maker, werd beschuldigd van racisme.
Gelukkig stonden zowel hij als Gearbox tegenover het nu iconische personage, want, zoals hij zo goed zegt: "Ik ben er gewoon niet van overtuigd dat een personage dat lingo gebruikt zoals badonkadonk / crunk inherent racistisch is. Als ik het mis heb, zou ik graag willen weten waarom. '
Hij zei ook tegelijkertijd dat als ze echt in staat was om mensen te beledigen, hij haar zou veranderen. Met het vooruitzicht dat de 'Tiny Tina's aanval op Dragon's Keep' DLC opdoemt, kwam dit als een verontrustende gedachte voor degenen onder ons die absoluut geen probleem hadden met haar gek, en die echt enthousiast waren voor meer Tina.
En ik was niet teleurgesteld.
Borderlands 2 is een bewijs van het ideaal dat niets heilig is; geen waardigheid, geen bescheidenheid ... en, zoals die van George R. R. Martin Game of Thrones contrapunt, zelfs geen geliefde karakters.
Voor dat alles Borderlands 2 kreeg veel flap over vlakke, oninteressante speelbare personages vergeleken met degenen die eerder kwamen, Gearbox slaagde er ook in om een zeer echt gevoel van emotionele impact te injecteren in bepaalde cruciale scènes in het spel.
Zonder de verhaallijn te verspillen voor degenen die nog niet hebben gespeeld (hoe durven Jij), er zijn momenten te midden van alle over-the-top wapens, Moxxie's borsten stromen uit haar jasje, en jeugdhumor die het echt lukt om naar huis te slaan en je het gevoel te geven ... leeg.
Mordecai's zeer echte angstkreet trof me en sloeg me hard.
"Dragon's Keep" doet jou dat ook.
Terwijl je personages ogenschijnlijk in de gezichten van Hyperion-agenten spartelen, het origineel Borderlands cast en Tina settelen zich voor een spelletje Bunkers & Badasses, de incarnatie van Pandora van D & D.
Door het verhaal van spannende heldendaden in een magische wereld in de handen van een gek jochie, vecht je met elfjes en boommonsters, hef de doden op in opdracht van een andere dode man, en stop Ellie in Leia's metalen bikini. Het is glorieus.
Maar het is ook triest.
Omdat je ook door dezelfde magische wereld loopt, luister je naar Tina's volstrekte onvermogen om te accepteren dat iemand van wie ze houdt, weg is en nooit meer terug zal komen.
En dat is ook behoorlijk.
"IK WEET!"
De scène waarin ze eigenlijk haar demonen onder ogen ziet, is iets te veel om oprecht te voelen, maar het is zoet, en ik hou ervan om een spel kritiek te vragen voor eendimensionale personages, Borderlands 2 kon Tina uit de Gearbox trekken en haar geweldig maken.
Ik speel niet alleen voor de scheetgrappen en de toespelingen van Moxxie, weet je. En als je het hebt gemeden Borderlands 2 om die redenen, nou, ik nodig je uit om nog een keer te kijken. Er is meer dan je zou denken.