Andy Baio had in 2004 een zoon. Voordat dat gebeurde, brainstormden hij en zijn vrienden en collega's verschillende experimenten die hij kon uitvoeren met zijn zoon als het primaire testobject.
Beïnvloed door een stand-routine van Steve Martin, besloot Baio dat het volkomen redelijk was om opzettelijk te experimenteren met zijn nakomelingen en zei: "Als je een kind hebt, waarom experimenteer je er dan niet mee? Het is alsof je experimenten uitvoert op een kleine kloon van jezelf! En bijna altijd waarschijnlijk legaal. "Of Baio serieus was of gewoon een grapje maakte, hij slaagde er toch in om een niet-schadelijke manier te bedenken om te experimenteren met zijn zoon.
Baio citeert de redenering voor zijn uiteindelijke experiment als het tijdperk waarin hij opgroeide. Geboren in 1977, ervoer hij de arcade uit de eerste hand en speelde de vroegste games zoals ze werden uitgebracht, in plaats van als een retro-game via een emulator of een andere console. Baio had een plan: hij zou zijn zoon videogames laten spelen in historische chronologische volgorde, starend met de Atari 2600, uitgebracht in hetzelfde jaar dat Baio werd geboren, wijdt een jaar aan elk curriculum, om zo te zeggen.
Het experiment begon echt in 2008, toen Eliot vier werd, met games uit de late jaren 1970 en vroege jaren 1980, meestal van de Pac-Man serie. Met behulp van de plug-and-play joystickspellen geladen met verschillende retro-spellen, speelde hij zich een weg door en versloeg hij vaak de hoge scores van zijn vader. Vader en zoon versnelden snel door deze spellen en verhuisden naar Atari 2600-spellen zoals Asteroids en vervolgens naar 8-bit gaming. Op zesjarige leeftijd versloeg Eliot games zonder de hulp van zijn vader.
"Hij kan retro-graphics op zijn eigen voorwaarden waarderen en zich richten op het spelen van games."NES, Super NES, Nintendo 64, PlayStation 2: Eliot speelde ze allemaal uit, tot moderne consoles. Natuurlijk werden sommige consoles overgeslagen en werden niet alle games gespeeld (een prestatie die waarschijnlijk letterlijk onmogelijk is). Als resultaat van dit experiment gelooft Baio dat Eliot meer waardering heeft voor moderne games, en meer bekwaam is in videogames dan veel mensen van zijn leeftijd en ouder.
Zijn zoon geniet van het spelen van videogames, met name moeilijke of rare games, en heeft waardering voor low-fi games: "Hij kan retro-graphics op zijn eigen voorwaarden waarderen en zich richten op het spelen van games."
Baio gebruikte wat losjes als experiment moest worden beschouwd als een bindingsactiviteit en dwong zijn zoon nooit om spelletjes te spelen die hij niet wilde spelen. Door een bemoedigende en weinig stress-omgeving heeft hij binnen zijn zoon liefde voor videogames voortgebracht en nu neemt zijn zoon het heft in eigen handen. Recente veroveringen omvatten Spelunky en Nucleaire troon, beide zijn indiegames in een retrostijl.
Om meer te lezen over Eliot's avonturen in gaming en de reacties van Baio op zijn recente bericht over de details van zijn experiment, bezoek de Twitter van Baio.